Στο σπίτι πέφτει μια βροχή κι έχει παγώσει το κορμί μου στο κρεβάτι...
Νύχτωσε μάτια μου νωρίς
κι εσύ δεν μπόρεσες να πεις,
μια καληνύχτα, καθώς γύριζες την πλάτη.
Γκρίζα μου μέρα Κυριακή,
στο σπίτι πέφτει μια βροχή
κι έχει παγώσει το κορμί μου στο κρεβάτι.
Σ` ένα τετράδιο παλιό,
ζωγραφισμένο σ` αγαπώ,
μαύρο το βέλος την καρδιά βάζει σημάδι.
Με προσπερνάς σαν τον καιρό,
στιγμές χαμένες στο κενό,
κι έχεις σκεπάσει τη ζωή μου σαν σκοτάδι.
(κι έχει βουλιάξει η ζωή μου στο σκοτάδι)
Φυσάει κι έχει δύσκολο καιρό,
κουράστηκε η νύχτα και δεν βγαίνει,
τον έρωτα τον γνώρισα θεό
κι εσύ μου λες ότι στα χέρια μας πεθαίνει.
Νυχτώνει μάτια μου νωρίς,
δεν βρήκες κάτι να μου πεις,
μόνο με βλέμμα αδιάφορο κοιτάζεις.
Με την ελπίδα μου γυμνή
και δηλητήριο στο φιλί,
νέα ταξίδια και αγάπες σχεδιάζεις.
Mεταξία Δρογώση
Καλή χρονιά Γιώργο και Μεταξία!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ ωραίοι στίχοι!
Μεταξία (υπέροχο όνομα), θαυμάσιο το ποιήμά σου με ρυθμό και εικόνες που γεμίζουν το νου καθώς διαβάζεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτο δεύτερο επτάστιχο και οι δυο εκδοχές του τέλους μου αρέσουν.
Γιώργο είσαι αλιεύς γνήσιων μαργαριταριών.
Καλή Χρονιά.
Καλή Χρονιά Γιώργο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑνοιξε πόρτα τσι καρδιάς, εχτύπησε μια βιόλα ότι θελήσει πρόσφερε μα μην τα δώσεις όλα
ΑπάντησηΔιαγραφήΜεταξία καλώς μας ήρθες με τα καινούρια σου δώρα! Όμορφα πάντα και καλοδεχούμενα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή χρονιά σας φίλες και φίλοι!