Τρίτη 7 Φεβρουαρίου 2012

Βίοι παράλληλοι


Σήμερα θυμήθηκα τον ΛΑΤΡΕΜΕΝΟ μου στιχουργό: Τον Βασίλη Νικολαΐδη!



Στίχοι: Βασίλης Νικολαΐδης
Μουσική: Στάμος Σέμσης
Πρώτη εκτέλεση: Έλλη Πασπαλά

Λένε κι ακούει και χαμογελάει
Λένε κείνοι κι ακούει ο τοίχος μιλάει.
Στο ασανσέρ που είχαν μπει κάποια μέρα
τους είπε "γειά σας" κι άλλο τίποτα πια.
Τους είδε μόνο μια φορά δεν συναντήθηκαν ξανά,
μα τους ακούει...

Κάθε πρωί που ξυπνάνε τους ακούει να μιλάνε
φεύγουνε πάλι γυρνάνε, γυρνάει κι αυτός.
Ξέρει τα βράδια πού πάνε και διψάει όταν διψάνε
κι όταν ακούει να γελάνε, γελάει κι αυτός.

Λένε κι ακούει και χαμογελάει.
Λένε εκείνοι κι ακούει ο τοίχος μιλάει.
Απ' τα μπαλκόνια είπαν μια καλησπέρα
πίσω απ' τον τοίχο τους, χαθήκαν μετά.

Μετακομίσαν ξαφνικά πώς ήταν δεν θυμάται πια,
μα τους ακούει...

Κάθε πρωί που ξυπνάνε τους ακούει να μιλάνε
φεύγουνε πάλι γυρνάνε, γυρνάει κι αυτός.
Ξέρει τα βράδια πού πάνε και διψάει όταν διψάνε
κι όταν ακούει να γελάνε, γελάει κι αυτός.


Δισκογραφία:
Το νησί των Λωτοφάγων - 1990

1 σχόλιο:

  1. Θα εξηγήσω και γιατί είναι ο αγαπημένος μου: Προσέξτε τι ξεβγάζει από ένα απλό 'γεια σας'... Μία ολόκληρη (δεύτερη) ζωή... Κι όλη αυτή την διψασμένη, την γεμάτη αγωνία και παραίσθηση ερημία της πόλης... Αγαπημένος είπα; Λατρεμένος είναι η σωστή λέξη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή