Αυτό που μέσα μου ανατέλλει... είναι κι αυτό που με τρομάζει... μην ξημερώσει και δεν δω τα δυο σου μάτια...
Αυτό που μέσα μου ανατέλλει,
μ` άρωμα δυόσμο, γεύση μέλι
κι αναζητά κάτι χαμένα μονοπάτια,
είναι κι αυτό που με τρομάζει,
κάθε που πάει και βραδιάζει,
μην ξημερώσει και δεν δω τα δυο σου μάτια.
Μ` ένα ποδήλατο διπλό, πάμε μια βόλτα,
με τ` όνειρό μου στο φτερό
κι ένα μπουκάλι με νερό,
πάμε να φύγουμε και πίσω κλείστ` την πόρτα.
Αυτό που μοιάζει με λιμάνι,
στο χάρτη, με χρυσό μελάνι
κι όλο μιλάει για ταξίδια μαγεμένα,
είναι κι αυτό που μ` έχει θύμα,
μεσ` τη φουρτούνα και το κύμα,
μην ξεκινήσεις κάποια μέρα για τα ξένα.
Μεταξία Δρογώση
Αυτό που μέσα μου ανατέλλει,
μ` άρωμα δυόσμο, γεύση μέλι
κι αναζητά κάτι χαμένα μονοπάτια,
είναι κι αυτό που με τρομάζει,
κάθε που πάει και βραδιάζει,
μην ξημερώσει και δεν δω τα δυο σου μάτια.
Μ` ένα ποδήλατο διπλό, πάμε μια βόλτα,
με τ` όνειρό μου στο φτερό
κι ένα μπουκάλι με νερό,
πάμε να φύγουμε και πίσω κλείστ` την πόρτα.
Αυτό που μοιάζει με λιμάνι,
στο χάρτη, με χρυσό μελάνι
κι όλο μιλάει για ταξίδια μαγεμένα,
είναι κι αυτό που μ` έχει θύμα,
μεσ` τη φουρτούνα και το κύμα,
μην ξεκινήσεις κάποια μέρα για τα ξένα.
Μεταξία Δρογώση
Βιόλα που έχει κηπουρό καλό και την προσέχει
ΑπάντησηΔιαγραφήόλες του χρόνου τσ' εποχές τσι μυρωδιές τσι έχει.
Εξαιρετικό Μεταξία !
ΑπάντησηΔιαγραφήΜέσα σε θύελλα προεκλογικών υποσχέσεων, επιτέλους ένα λιμάνι !
m@gior