Χτίζει η αγάπη σύμπαντα κι απομένουνε μισά...
Να ‘ρθεις μια φορά
εδώ που η καρδιά
μετράει πληγές
αδέσποτες
Να ντυθεί γιορτή η ζωή
ξανά Κυριακή
χαράματα
με θαύματα
Έλα, σου μετράει τα βήματα
η ψυχή – σαράντα κύματα…
Χτίζει η αγάπη σύμπαντα
κι απομένουνε μισά
Έλα κι όλα γύρω ύποπτα
μαύρα ράβουνε πανιά
το μικρό, μεγάλο τίποτα
να χαθεί σε μια αγκαλιά
Να ‘ρθεις μια φορά
να καίει η καρδιά
και γύρω η σιωπή
μια προσευχή
Είναι ανάστατη η γη
κι η Ανάσταση αργεί…
Και ποιος Θεός
γεννάει το φως;
Έλα, σου μετράει τα βήματα
η ψυχή – σαράντα κύματα…
Χτίζει η αγάπη σύμπαντα
κι απομένουνε μισά
Έλα κι όλα γύρω ύποπτα
όλα γκρίζα και παλιά…
Όλο αυτό το μέσα τίποτα
να χαθεί σε μια αγκαλιά
Γιώργος Γκρίλης
(Ο στίχος δεν είναι διαθέσιμος για μελοποίηση!)
Η Ανάσταση αργεί…η επανάσταση όμως...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην καλησπέρα μου Γιώργο.Θερμά συγχαρητήρια για τους στίχους σου που μοιράζουν φως.
Να ντυθεί γιορτή η ζωή
ΑπάντησηΔιαγραφήξανά Κυριακή
χαράματα
με θαύματα
Φίλε μου, υπέροχο!
«Είναι ανάστατη η γη
ΑπάντησηΔιαγραφήκι η Ανάσταση αργεί…
Και ποιος Θεός
γεννάει το φως;»
Πόσα, μα πόσα νοήματα μπορείς να βγάλεις από το υπέροχο τούτο τετράστιχο!
Καλησπέρα σε όλους !
ΑπάντησηΔιαγραφήΌπως πάντα, ο Γιώργος ουσία και εικόνα αξεπέραστες !
Πάντα τέτοια.
Χριστόφορε ελέγχεις το mail σου;
m@gior
Γιωργο μου.....!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλη μας συνεχεια..
Σας ευχαριστώ πολύ για τα καλά σας λόγια, όλους!
ΑπάντησηΔιαγραφή