...τα δένδρα που ήταν άνθρωποι έχουν μαρμαρωθεί…Μνήμες Βυζάντιου και Μικράς Ασίας...
Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου
Μουσική: Σταμάτης Κραουνάκης
Πρώτη εκτέλεση: Σταμάτης Κραουνάκης
Άλλες ερμηνείες: Δημήτρης Μητροπάνος
Χρόνια σαν τριαντάφυλλα ξερά μες στα βιβλία,
τα δένδρα που ήταν άνθρωποι έχουν μαρμαρωθεί…
Χιόνι παλιό και μάλαμα, σαν ακριβή φιλία
κορίτσια που γεννήθηκαν κρατώντας το σπαθί
Άρχισες πάλι ανέκδοτα, τα επαρχιακά σου,
Φόρεσες όλα τα βουνά και τα μεταξωτά
Τη νύχτα που ’χεις μέσα σου, τη λες με το όνομά σου
Πίνεις το τσάι σου καυτό με δυο ζαχαρωτά
Χρόνια πολλά, απ’ το 20, είν’ η λιθογραφία
σερβίρονται τα παγωτά, καφέδες αχνιστοί
Παραθαλάσσιος καφενές σε κάποια επαρχία
εκεί που ζούνε οι άνθρωποι μόνο γονατιστοί.
Άρχισες πάλι ανέκδοτα, τα επαρχιακά σου,
Φόρεσες όλα τα βουνά και τα μεταξωτά
Τη νύχτα που ’χεις μέσα σου, τη λες με το όνομά σου
Πίνεις το τσάι σου καυτό με δυο ζαχαρωτά
Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου
Μουσική: Σταμάτης Κραουνάκης
Πρώτη εκτέλεση: Σταμάτης Κραουνάκης
Άλλες ερμηνείες: Δημήτρης Μητροπάνος
Χρόνια σαν τριαντάφυλλα ξερά μες στα βιβλία,
τα δένδρα που ήταν άνθρωποι έχουν μαρμαρωθεί…
Χιόνι παλιό και μάλαμα, σαν ακριβή φιλία
κορίτσια που γεννήθηκαν κρατώντας το σπαθί
Άρχισες πάλι ανέκδοτα, τα επαρχιακά σου,
Φόρεσες όλα τα βουνά και τα μεταξωτά
Τη νύχτα που ’χεις μέσα σου, τη λες με το όνομά σου
Πίνεις το τσάι σου καυτό με δυο ζαχαρωτά
Χρόνια πολλά, απ’ το 20, είν’ η λιθογραφία
σερβίρονται τα παγωτά, καφέδες αχνιστοί
Παραθαλάσσιος καφενές σε κάποια επαρχία
εκεί που ζούνε οι άνθρωποι μόνο γονατιστοί.
Άρχισες πάλι ανέκδοτα, τα επαρχιακά σου,
Φόρεσες όλα τα βουνά και τα μεταξωτά
Τη νύχτα που ’χεις μέσα σου, τη λες με το όνομά σου
Πίνεις το τσάι σου καυτό με δυο ζαχαρωτά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου