Εάλω

Κι έτσι οξύμωρος, τρελός και μεθυσμένος θα διασχίσω, μ' ένα τσόφλι, ωκεανό...

                   

Δεν έχω λόγο να φωνάζω από το κάστρο

δεν βλέπω πια να ξεχωρίσω το στρατό

μπουλούκια κάψανε τις κερασιές στο κάμπο

πρόσφυγας φεύγω μη στερνά και σ' αρνηθώ

Στον ταρσανά καλαφατίσανε τις βάρκες

έτοιμος ήμουνα για μπάρκο από καιρό

ξερός λαιμός από τσιγάρα άλλες μάρκες

ίσα που πρόλαβα μια νύχτα να χαρώ

Κινούν παλίρροιες και κλαιν στους μαστραπάδες

κι αναθαρρίζουν στ ανοιχτά οι πειρατές

πάνω που έπιασα να γράψω δυο αράδες

γέμισε η νύχτα με καπνούς κι αναλαμπές

Στο λαβομάνο σου αφήνω ένα μαντήλι

και το κλειδί κάτω απ' τη πέτρα, να το βρεις

με ύστατο λάδι σου ανάβω ένα καντήλι

προσευχητάρι το μαχαίρι μου θα δεις

Δεν έχεις λόγο να γυρίσω, να σε ψάξω

πυξίδα που έσπασε και ρότα που στραβώνει

και τη ξανθιά τη μπούκλα μ' αίμα θα τη βάψω

βαθειά στο κόρφο να με καίει και να με λιώνει

Πήρες για δώρα καθρεφτάκια και γιρλάντες

άλικο σάλι ξεφτισμένο απ' τον καιρό

παίζαν καντρίλιες για τα πόδια σου οι μπάντες

κι εγώ ένας ναύτης που τραβούσε στο νερό

Θα ζωγραφίσω στο πετσί μου καρχαρία

θα ξεριζώσω απ το μυαλό μου το βυθό

κι έτσι οξύμωρος, τρελός και μεθυσμένος

θα διασχίσω μ' ένα τσόφλι ωκεανό

Σπάσαν τα τείχη, που κοιτούσαν παραλία

κι οι νυχτοφύλακες πισθάγκωνα δεμένοι

τούτη τη νύχτα που κουρσέψανε τη Τροία

την αποφράδα, τότε σ' έχασα, Ελένη

Γιώργος Ναυτόπουλος
http://enydreion.blogspot.gr/