Με τα μάτια κλειστά,
Κοιτάζω ειδήσεις, μα τα νέα παλιά.
Δεν έχεις ελπίδα.
Μπρος τον γκρεμό,
Τον θάνατο είδα .
Ο κόσμος που βράζει, δεν με τρομάζει.
Υπόγεια γάζα.
Ανθρώπινη μάζα.
Έλα και πάμε,
να προχωραμε χέρι με χέρι.
Έλα μπροστά.
Άδειες συνοικίες, παιδιά σε πλατείες,
σκύλοι και γάτες,
όλοι γεμάτοι με αυταπάτες.
Φλόγα που καίει ,κανένας δεν φταίει.
Λαός ρημαγμένος, από τους δήθεν, προδομένος,
στα ναι του ταγμένος.
Στο Σύνταγμα μπάτσοι να πετούν δακρυγόνα
και γω να φωνάζω ακόμα,
Ψωμί- παιδεία- ελευθερία ,
Η χούντα δεν τελείωσε το 73.
Παναγιώτης Τζαννετάκος
Πηγή
μα τι λέτε τώρα....
ΑπάντησηΔιαγραφήχούντα; μα είναι δυνατόν; με τη θέλησή μας αλυσοδεθήκαμε!
φιλιά παρεούλα μου και καλό Φθινόπωρο!
Πάρα πολύ ωραίο! Συγχαρητήρια!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή"Ο κόσμος που βράζει, δεν με τρομάζει.
Υπόγεια γάζα.
Ανθρώπινη μάζα".
Καλή εβδομάδα Γιώργο, καλή εβδομάδα παρεούλα!! :)
Καλημερα να Εισαι καλα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ δυνατός (και επικαιρος) στίχος!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή εβδομάδα! Καλό φθινόπωρο σε όλους μας!...
μπράβο γιώργο.. να σου πω πως μου αρέσει πολύ και η εικόνα. ταίριαξε απόλυτα. καλό βράδυ φίλε μου.
ΑπάντησηΔιαγραφή