Καλή σχολική χρονιά!....
Ένα παιδί θα μας κυνηγάει πάντα
Ένα παιδί θα μας κυνηγάει πάντα
Στον ύπνο μας
Θάναι το παιδί που δεν αγαπήσαμε
Το παιδί που πληγώσαμε.
Θάναι το παιδί
που χτύπησε την πόρτα της ψυχής μας
και δεν ανοίξαμε
κι' εκείνο έσπασε την πόρτα του γραφείου μας.
Το είπαμε τρελλό
Και φοβισμένοι απ' τη σκιά μας
κλείσαμε βιαστικά τα κιτάπια μας.
Τί κι' αν διορθώσαμε
Την πόρτα του γραφείου
Τί κι' αν διορθώνουμε το ήτα με το γιώτα
Η τρύπα απ' τη γροθιά
Πάντα θα χάσκει στο μυαλό να μας θυμίζει
Ότι τα π ρ ώ τ α στη ζωή βάζουμε πρώτα...
υπέροχο! μπράβο στην κ. Σταματέλου!
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλημέρα παρεούλα!
Απλά υπέροχο...
ΑπάντησηΔιαγραφήευχαριστώ παιδιά...νοιώθω πιο δυνατή!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό το ποίημα θα έπρεπε να είναι ανρτημένο σε κάθε γραφείο συλλόγου καθηγητών και να διαβάζεται απ' όλους τους δασκάλους πριν μπουν στο μάθημα και πριν από κάθε παιδαγωγική συνεδρίαση!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυνάδελφε, σας ευχαριστώ πολύ για... το Μάθημα!...
Καλή σχολική χρονιά και πάλι!
Καθε φορα, παντοτε οταν το διαβαζω, σκεφτομαι τι σχολιο θα εκανα... Ειναι τοσο εντονα τα συναισθηματα που δημιουργει και τοσο στοχευμενα, που τα λογια θα αδικουσαν το ποιημα. Χαιρομαι που ενα προσωπικο γεγονος, η "εφηβικη" αντιδραση του αδερφου μου, εγινε αιτια για να παρει μορφη ενα τοσο ομορφο εργο. Θελω να πιστευω, πως παρολες τις αντιξοοτητες και παρολο που το εκπαιδευτικο μας συστημα ειναι νοσηρο,και εκμηδενιζει ισως, τις ικανοτητες καθηγητων-μαθητων, υφισταται ακομη η εννοια του Μεντορα και του διδασκομενου. Θελουμε μέντορες και οχι ηθικολογους τιμωρους. Ευτυχως, η κυρια Σταματελου ειναι απο εκεινους, τους λιγους, που μας εμπνεουν. Με Βαθεια Εκτιμηση, Γεωργια Καλογερακη
ΑπάντησηΔιαγραφή