Τετάρτη 5 Σεπτεμβρίου 2012

Είμαστε ξένοι μα πεθαίνουμε μαζί



 
Πάνε  πια χρόνια
δε μπορώ να θυμηθώ
τα  δυo  του μάτια
που με  ταξίδευαν τις νύχτες
σ΄ άλλους κόσμους κι' ουρανούς
τις  μέρες μου  'χτιζαν
χρυσά  παλάτια.
Ήλιους κρατούσα
την αυγή στην αγκαλιά
και στων ματιών  του το μελάνι
τους κρεμούσα
τώρα κουρσάροι  στη ζωή μου
κλέβουν  όλα τα παλιά
και τα ενθύμια απ' ότι αγαπούσα.

 
Όνειρα  κάναμε
βαρκούλα με ολόλευκο πανί
κόντρα στον άνεμο η αγάπη μας
ξανοίχτηκε σε πέλαγο βαθύ
και χάθηκε
ένα δείλι  ή  μιaν αυγή
πια, δε θυμάμαι.

'' Δεν έχει σημασία  ''
είχε  πει
'' θα είναι  άδεια η ζωή μου
αν θα φύγεις ''
τώρα δε ξέρω
που να είναι κι αν μπορεί
από τους όρκους τους μεγάλους
να ξεφύγει.

Λίγες σταγόνες
ανοιξιάτικη βροχή
θυμάμαι
κάποτε πως του 'χα στείλει
θάλασσα αγάπη
σ' ένα τόσο δα μικρό γυαλί
χρωματισμένη
με τ' αρώματα του  Απρίλη.

Είμαστε ξένοι
μα πεθαίνουμε μαζί
κάθε φορά
που  λάμπει ολόγιομη η σελήνη
γέρνει η πρώτη η αγάπη στην καρδιά
και στα σημάδια της
ένα σημάδι ακόμη, φως αφήνει.
 
από καρδιάς
εν' ονόματι της Αγάπης


Χαρούλα  Βερίγου

Ο πίνακας είναι η 'Κόρη με ΄Ήλιους' της Σοφίας Βλάχου

5 σχόλια:

  1. Καταπληκτικό...!!!

    Σου εύχομαι Καλό Μήνα κι ένα γλυκό φθινόπωρο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. '' θα είναι άδεια η ζωή μου
    αν θα φύγεις ''
    τώρα δε ξέρω
    που να είναι κι αν μπορεί
    από τους όρκους τους μεγάλους
    να ξεφύγει.
    Θαυμάσιο!! Καλημέρα Γιώργο!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. πολύ όμορφοι, πολύ αληθινοί στίχοι! μπράβο!
    καλημέρα παρεούλα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αγαπημένη ποιήτρια σας ευχαριστούμε από ψυχής!...

    Καλησπέρα φίλες και φίλοι! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ας στρώσουμε το κόκκινο χαλί της ψυχής και ας αρωματίσουμε τα καινούρια όνειρα με θαλασσαρμύρα και φως... έρχεται φθινόπωρο.
    Αύριο στην ευλογία της βροχής με υψωμένα τα χέρια στον ουρανό.
    Ας είστε όλοι καλά.
    Ευχαριστώ για την τιμή.
    Εν' ονόματι Της Αγάπης.
    Χαρούλα Βερίγου

    ΑπάντησηΔιαγραφή