Κατοχή…

Αυτή τη χώρα την κοιτώ με απορία...

 

Ανάμνηση κι απόηχο μιας Κατοχής

έχουν οι μέρες μας, δίχως λιμάνι

και νύχτες αγωνίας και ενοχής

το νοιώθω, άδικα καίει το  λιβάνι.

Δώστε μου να γράψω μια ιστορία

μέσα της να χαθώ, το ξέρω γέρασα

αυτή τη χώρα την κοιτώ με απορία

στο λαιμό τριχιά,  γιατί  της πέρασα.

Τα κουρέλια που ακόμη τραγουδάνε

το βράδυ στις ειδήσεις των οκτώ

τα φύλλα απ’ το λουλούδι μου μαδάνε

τα καίω και διαβάζω Ζαν Κοκτώ…

Γιώργος Μακριδάκης

m@gior