Επιθυμίες

Αλοίψου γη και θάλασσα κι ανοίξου στα βαθιά...

Δεν θέλω τ' αψεγάδιαστα φτερά του συνειρμού σου

ούτε το απαράμιλλο της τρέλλας σου φιλί

νά 'ρθω μια νύχτα να σταθω στο γείσο του μυαλου σου

να κάνω κείνη τη βουτια που πόθησα πολύ

Δεν θέλω την κοσμορροη του τελευταίου τραίνου

τ' άστρο που δεν λαμπύρισε, τη φλόγα που δεν καίει

την αυταπάτη του έρωτα του χιλιοπροδομένου

θέλω εκείνο το παιδι, που σαν πονάει κλαίει

Θέλω κείνο πού σού 'φτιαξα της νύχτας το γιορντάνι

να το φορας κατάσαρκα σκουτι θαλασσινό

να περπατάω στα κύματα, ν' αφήνω το λιμάνι

να κοροϊδέψω μια φορα και ρέμα και γκρεμό

Κρύψου, κι αν σ' αποθύμησα

πάρε απ' τον κάβο αλμύρα

σου τό 'χα πει πολλες φορες

φυλάξου απ' τη φωτια

απ' το φιλντίσι της ψυχης

ξύδι και μέλι πήρα

αλοίψου γη και θάλασσα

κι ανοίξου στα βαθια

Γιώργος Ναυτόπουλος