Γενέθλιος ημέρα πρώτη

Πολλοί του κόσμου οι πονεμένοι -κακές κι οι συγκοινωνίες.... Πολύ ιδιαίτερη γραφή! Καλώς όρισες Νίκο!....

 

Τη μέρα πούχε γενέθλια το μωρό της απέναντι,

ξενύχτησα-το δώρο μου-χωρίς να θέλω.

Πήγαμε βόλτα με τα παιδιά των παιδικών μου χρόνων

Μέχρι το βαγόνι που σε πάει πολύ ψηλά.

Βρήκαμε όλα τ΄αρκουδάκια που δεν τα είχαμε παίξει

Κοιτούσαμε απο κει ψηλά τον κάτω κόσμο:

Στο μωβ του χρώμα

Και τα κορίτσια ντυμένα κίτρινα

Μαζί και τις πλεξούδες, της πιο όμορφης απ΄αυτές.

Αυτήν την ξέραμε μετά, σαν μεγάλωσε:

‘’Εμένα ο καβαλάρης μου θ΄αργήσει νά 'ρθει

Πολλοί του κόσμου οι πονεμένοι

Κακές κι οι συγκοινωνίες’’

Το παιδάκι της απέναντι

-γιατί γίναμε αόρατοι και μπήκαμε-

από νωρίς ένιωσε κουρασμένο.

Αδιάφορο με τα γλυκά, τα δώρα, τις φωνές χαράς.

Πρέπει να προτιμούσε κάτι επικίνδυνα καράβια

Παρέα με τους ψαράδες και τ΄αγκίστρια τους.

Η μάνα του πάντως φορούσε τα καλά της

Έλεγε στον άντρα της πως είχε γιορτή το σπιτικό

Τι θα λέγαν οι γειτόνοι για τέτοια μούτρα ;

Στο τέλος της γιορτής με τα καλά τα ρούχα,

έπιασε να πλένει τα πιάτα.

Το μωρό σκέφτηκε: ‘‘Γιορτή να σου πετύχει!

Στο σπίτι μέσα, καθόλου γαλανά’’

Ο πατέρας και η μάνα δεν κοιτιούνται, δεν μιλιούνται

Μονάχα βρίζονται-μα το βράδυ συνήθως πλακώνονται στο στρώμα

‘’Αυτό θα γίνει και σήμερα

Γιορτή να σου πετύχει!’’

Νίκος Κυριακίδης