Τι νέοι που φτάσαμεν εδώ

Θάνατο, καθημερνό θάνατο, με χολή μόνο, για μας η ζωή θα φέρει...

Ποίηση: Κώστας Καρυωτάκης
Μουσική: Θάνος Ανεστόπουλος
Ερμηνεία: Θάνος Ανεστόπουλος

 

Τι νέοι που φτάσαμεν εδώ, στο έρμο νησί, στο χείλος

του κόσμου, δώθε απ' τ' όνειρο και κείθε απ' τη γη!

Οταν απομακρύνθηκεν ο τελευταίος μας φίλος,

ήρθαμε αγάλι σέρνοντας την αιώνια πληγή.

Με μάτι βλέπουμε αδειανό, με βήμα τσακισμένο

τον ίδιο δρόμο παίρνουμε καθένας μοναχός,

νοιώθουμε τ' άρρωστο κορμί, που εβάρυνε, σαν ξένο,

υπόκωφος από μακριά η φωνή μας φτάνει αχός.

Η ζωή διαβαίνει, πέρα στον ορίζοντα σειρήνα,

μα θάνατο, καθημερνό θάνατο, με χολή

μόνο, για μας η ζωή θα φέρει, όσο αν γελά η αχτίνα

του ήλιου και οι αύρες πνέουνε. Κι είμαστε νέοι, πολύ

νέοι, και μας άφησεν εδώ, μια νύχτα, σ' ένα βράχο,

το πλοίο που τώρα χάνεται στου απείρου την καρδιά,

χάνεται και ρωτιόμαστε τι να 'χουμε, τι να 'χω,

που σβήνουμε όλοι, φεύγουμ' έτσι νέοι, σχεδόν παιδιά!

“Ελεγεία και Σάτιρες”, 1927