Στην Αρχαία Ελλάδα η νύχτα του Ηλιοτρόπιου, ήταν η γιορτή μιας ερωτικής μαγείας, με τους νέους να ανταλλάσσουν ερωτικούς όρκους και να πηδούν πάνω από τις φωτιές για να εξαγνίσουν αυτούς τους όρκους αποδιώχνοντας κάθε επιβουλή. Ήταν οι φωτιές της τύχης, πηδώντας πάνω από τις φλόγες τρεις φορές.
Στη σημερινή Ελλάδα, υπάρχουν ακόμη στη θέση εκείνης της γιορτής, οι Φωτιές του Αη-Γιαννιού, του Κλήδονα, που σε κάποιες περιοχές τις λένε «του Αη-Γιαννιού του ηλιοτροπιού», προσδιορίζοντας επακριβώς την καταγωγή του εορτασμού, που αντί για τις 21 Ιουνίου, γίνεται την παραμονή του Αη-Γιάννη, δηλαδή τη νύχτα της 23ης Ιουνίου.
Στη σημερινή Ελλάδα, υπάρχουν ακόμη στη θέση εκείνης της γιορτής, οι Φωτιές του Αη-Γιαννιού, του Κλήδονα, που σε κάποιες περιοχές τις λένε «του Αη-Γιαννιού του ηλιοτροπιού», προσδιορίζοντας επακριβώς την καταγωγή του εορτασμού, που αντί για τις 21 Ιουνίου, γίνεται την παραμονή του Αη-Γιάννη, δηλαδή τη νύχτα της 23ης Ιουνίου.
Φεγγάρι από χρυσάφι
που κρύφτηκες απόψε
στο μαύρο τ΄ ουρανού.
Στην γη μας, ρίξε θειάφι
κι απ΄ το σκοτάδι κόψε
το σχήμα του ναού.
Σε άγνωστα εδάφη
το όνομά του, γράψε
του κόσμου του αγλαού.
Με τέχνη του σαράφη
το φυλαχτό σου ράψε
στο πέτο του λαού.
Και στου βουνού τη ράχη
το τρέξιμο σου πάψε
για χάρη του Θεού….
Γιώργος Μακριδάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου