Χρονών δεκατεσσάρων

Μέλισσα ήσουν, μου 'φερες γύρη...

 

 

Πάνω στην ασβεστωμένη  μάντρα

γέρνει ολάνθιστη μια  μπουκαμβίλια

ένα φιλί σου μ’ έκανε άνδρα

φιλί στα μάτια, φιλί στα χίλια.

 

Ψηλά στ’ απότομο το ανηφόρι

εκεί που τ’ άσπρο βρίσκει το μπλε

αμούστακο ήμουν, μικρό αγόρι

και συ με λίγωσες, μ’ ένα καλέ.

 

Το βράδυ χόρεψες στο πανηγύρι

κι εγώ καμάρωνα μα και ντρεπόμουν

μέλισσα ήσουν, μου 'φερες γύρη

αν θα μ’ αρνιόσουν, θα σκοτωνόμουν…

Γιώργος Μακριδάκης

m@gior