Ενοχές

Μ’ ένα θεατρο παιζω της ζωης μου τ’ανειπωτα ...


Με ρωτανε συνεχεια τι μου φταιει τι μου λειπει
Ευτυχια δεν αγοραζει κανεις με τα χρηματα
 Οι ενοχες μες στα ματια μου ζωγραφισαν την λυπη
Ντρεπομαι να’μαι αντρας θυτης …να’χω γυναικες θυματα

Ναι… σιχαινομαι πια να με δω στον καθρεφτη
Γιατι εκεινον που βλεπω είναι που δεν αντεχω
Κι αν θα πρεπει να φτυσω στα μουτρα έναν ψευτη
Αν αυτό μου αξιζει ιδεα δεν εχω

Κι αν γελαω σου λεω είναι απλα ένα ψεμα
Μ’ ένα θεατρο παιζω της ζωης μου τ’ανειπωτα
Κι αν τα λαθη μου όλα τα πληρωνω με αιμα
Εγω φταιω για όλα... οι αλλες δεν φταιν' σε τιποτα

Ανδρέας Λάφης