Μαρία, φτιάξε ένα καφέ
και κάτσε να τα πούμε
λουκούμι πιάσε απ τον μπουφέ
και μην ανησυχούμε.
 
Για όλα φροντίζει ο αδελφός
αυτός που λεν μεγάλος
και κανονίζει ο σοφός
αν θα σαι εσύ  η ο άλλος.
 
Που θα ξοφλήσει δυστυχώς
και θα τον φάει ο δρόμος
ξεχνιούνται όλες ευτυχώς
οι πίκρες και ο τρόμος.
 
Αλλάζουνε τα σύνορα
σαν τ’ ελαφρύ τ’ αγέρι
το δάκρυ από τα τσίνορα
σκούπισε με το χέρι.
 
Και σκέψου κάτι ευχάριστο
για να περάσει η ώρα
μα μην με πεις αχάριστο
που χάρισα τη χώρα…
 
Γιώργος Μακριδάκης