Άλικο

Θυμίζει νυχτιές αφέγγαρες, γιομάτες αίμα...

 

 

Άλικο είναι πάλι απόψε,

σαν το χρώμα της σελήνης ,

σαν τη πλαγιά κορφοβουνιού που λαμπιρίζει,

βάφτηκαν οι ουρανοί

στο πορφυρό εικόνισμα του πόθου,

θυμίζει νυχτιές αφέγγαρες, γιομάτες αίμα.

 

Άλικη και η φλογισμένη καρδιά

γιατ΄  η φωτιά ανάβει με το πάθος,

σαν το κρασί που ρέει και η κεφαλή  γυρίζει,

μα η πεθυμιά ολάρθη

για τον κρυφό το λογισμό

και του μυαλού μου τη σεπτή την αγκαλιά.

 

Όμως τα χείλη σου είν΄ αγνά

και δε τα άγγιξ΄ η μαγιά της εποχής,

κεί μέσα πνίγομαι, βουλιάζω μ΄ αναπνέω

με δύναμη και με ορμή

κεί που εστοίχειωσαν η φλόγα και το πάθος....

βρήκα τον εαυτό μου.!! 

 

 Κώστας Πλασταράς