Το λάθος

Δεν θα κατάφερνε ποτέ το ζω να γίνει ελπίζω... Το νόημα της απιστίας - και πάλι από την αρχή...


Στον εαυτό μου απάντησα
κι εσένα σε ρωτάω
λίγο - πολύ στα σοβαρά
λίγο - πολύ στ' αστεία:
τι 'θάτανε ο έρωτας χωρίς την απιστία;

Θα σ' έκανε να καίγεσαι,
θα σ' εκανε να φρίξεις
μα θα 'χε πολύ σύντομη
ημερομηνία λήξης.
Θα ήτανε ένας Δείπνος,
μα όχι Μυστικός
κι αυτός που παραχόρταινε
θα 'μενε νηστικός.

Λίγο- πολύ σεργιάνισα
στα πέρατα του κόσμου
και μέθυσα στ' αρώματα
του μάραθου, του δυόσμου...
Μα τι θα 'ταν ο έρωτας χωρίς εσένα φως μου;

Θα μ' έκανε να καίγομαι
στο κόκκινο, στο γκρίζο
δεν θα κατάφερνε ποτέ
το ζω να γίνει ελπίζω...
Θα ήταν ένας Δείπνος
μα όχι Μυστικός
κι αφού τον παραχόρταινα θα έμενα νηστικός.

Το λάθος είναι μάτια μου πολλές φορές σωστό
κι ο Ιούδας θυσιάστηκε κι αυτός για το Χριστό...


Μιχαήλ Αδάμ