Η τριήρης

Σαλπάρανε, δεν λύσανε σχοινί…

 

Ανάλαφρα πλέεις στον αφρό

τριήρη μου πευκο-χτισμένη

γλιστράς στο κύμα σαν φτερό

λάμπεις καλαφατισμένη.

 

Οι κωπηλάτες σου, σιωπηλοί

ακούν προστάγματα του όπλου

και στο κατάστρωμα οι αυλοί

παιάνες σαλπίζουν του απόπλου.

 

Πόσος κόπος , τι ιδρώτας

χρόνια ατέλειωτα πανί

μα δεν θα φανεί ο Ευρώτας

σαλπάρανε, δεν λύσανε σχοινί…

 

Γιώργος  Μακριδάκης

m@gior