Είδα τα μάτια σου θλιμμένα

Γιατί τα βλέπω λυπημένα σαν άνθη δίχως μυρωδιά...

Είδα τα μάτια σου θλιμμένα, τα είδα μελαγχολικά

Ήταν υγρά  και λυπημένα τα μάτια σου τα εξωτικά

Τα είδα κάπως να βουρκώνουν κι η θλίψη ήταν ζωντανή

Τα μάτια σου τ’ αγαπημένα μοιάζανε σαν ωκεανοί

Ποιος τόλμησε να τα πονέσει και να τους διώξει τη χαρά

Έλα και κάθισε κοντά μου και μίλησε μου καθαρά

Και πες μου τι σε βασανίζει κι είσαι θλιμμένη και πονάς

Κι έχεις την πίκρα εις τα χείλη και σ’ εμποδίζει να γελάς.

Αυτά τα μάτια τα θλιμμένα θα τα σκουπίσω αν το θες

Να λάμψουν όπως και ο ήλιος και να χαθούνε οι βροχές

Αυτά τα μάτια τα ωραία μου’ χουν ραγίσει την καρδιά

Γιατί τα βλέπω λυπημένα σαν άνθη δίχως μυρωδιά.

Γιάννης Μαυρόγιαννος