Αποχαιρετισμοί

Ποιος θα θυμάται πως περάσαμε από εδώ…

 

Κάθε φορά που έρχεται το καλοκαίρι

Πηγαίνω ξανά στο όμορφο νησί μου

Δεν ξέρω το αύριο τι θα φέρει

Και αν θα’σαι εδώ και πάλι μαζί μου

Κάθε φορά όλο και κάποιος λείπει

Κοιτώ τις γυναίκες που’ναι μαυροφορεμένες

Μέσα μου ξυπνάει μια λύπη

Για όσες μορφές είναι πλέον χαμένες

Πόσο με θλίβει ετούτη η στιγμή

Που όσα αγάπησα βλέπω να σβήνουν

Σαν ένα κεράκι λιώνει η ζωή

Στάχτες... καπνός .. ό,τι θ’απομείνουν...

Πόσο γρήγορα, τότε λέω,περνάμε στο χθες

Πόσο δεμένοι είμαστε με τη γη

Στο τέλος δε μένουνε ούτε οι σκιές

Ούτε καν οι μαρμάρινοι σταυροί

Μοναχά ό,τι δημιουργούμε ίσως σωθεί…

Ίσως χαθεί…

Μα και πάλι…

Μέσα σε τούτη τη βιοπάλη

Ποιος θα θυμάται πως περάσαμε από εδώ…

Ένα πέρασμα και εγώ…

Σήμερα αποχαιρετώ

Αύριο με αποχαιρετάνε

Και όλα φεύγουνε... όλα περνάνε…

Δέσποινα Βασιλίκα