ΕΤΣΙ ΞΕΣΠΑΝΕ ΟΣΟΙ Τ’ΟΝΕΙΡΟ ΑΓΑΠΗΣΑΝ

Και νοσταλγώ όσα τα χρόνια δε νοστάλγησαν...


Τα σύννεφα ξεφύγαν απ’την αύρα σου
σωθήκαν του μυαλού σου οι εικόνες
και όσα ζήσαμε εδώ κοίτα πως έμειναν
πως ημερέψαν στους επίμονους χειμώνες.

Και τα αισθήματα δραπέτες ξελογιάστηκαν
και στων ματιών σου τις σελίδες πάλι πιάστηκαν
και νοσταλγώ όσα τα χρόνια δε νοστάλγησαν
έτσι ξεσπάνε όσοι τ’όνειρο αγάπησαν.

Μία βροχή και ένα κύμα να μας πιάσει
να σ’αγαπώ να μ’αγαπάς να μη χαλάσει
αυτό που ένωσε καρδιές να μη χωρίσει
και ας πονέσει ο καιρός και ας δακρύσει.


Πόπη Κλειδαρά