Γλάροι

Δώς μου  τα μάτια σου να κατοικήσουνε τα λόγια της υπομονής...

 

 

Γλάροι οι πόθοι μας  που φτερουγίζανε

Καράβια ψάχνανε στα ανοιχτά

Θάλασσα ο έρωτας που αρμενίζαμε

Κύμα που έφτανε ως τη στεριά

 

 Δώς μου  τα μάτια σου να κατοικήσουνε

Τα λόγια της υπομονής

Δώσε μου τα χέρια σου να με κρατήσουνε

Στα όρια της αντοχής

 

Μου’χες πει μη θες πολλά

Τρέχει η ζωή μας βιαστικά

Μα εγώ σου έλεγα, απλά

Μείνε να έχω συντροφιά

Μα εγώ σου έλεγα, ξανά

Μείνε να έχεις συντροφιά

 

Άστρα οι θύμησες που μας δικάσανε

Για όσα ξέχασε πια η καρδιά

Σύννεφα τα όνειρα που μας ξεχάσανε

Βροχή που έφερε η Χειμωνιά

 

 

Να΄χα τα μάτια σου να με σκορπίσουνε

Στα χρώματα της χαραυγής

Να’χα τα χέρια σου να με ποθήσουνε

Στο τέλος της διαδρομής

 Μαρία Ιζαμπέλα Χατζηαθανασίου