Πέμπτη 20 Απριλίου 2017

ΤΑ ΧΡΟΝΙΚΑ ΤΗΣ ΤΑΜΠΟΥ-ΡΙΑΣ

Μία Στιχάρπαστη σε νέες αφηγηματικές περιπέτειες...
Το νέο βιβλίο της ακριβής μας Χρυσούλας! Καλοτάξιδο!...

Φωτογραφία της Χρυσούλα Διπλάρη.
Όταν πρωτοδιάβασα τις «ΑΟΡΑΤΕΣ ΠΟΛΕΙΣ» του Ίταλο Καλβίνο, ζήλεψα. «Τι καταπληκτικά μέρη», σκέφτηκα «και πόσο εντυπωσιακά τα ονόματά τους….» Ονόματα που παρασέρνουν το νου σε μαγικούς συνειρμούς κι ονειρικά ταξίδια… Ενώ η πόλη η δική μου….
Αχ! Η πόλη μου θα ήθελε πολύ να είναι μια πολιτεία του φανταστικού, που θα δικαίωνε την ύπαρξή της μέσα από θρύλους και παραμύθια. Δυστυχώς για την ίδια και τους κατοίκους της, είναι πιο πραγματική κι απ’ την πιο τρομαχτική πραγματικότητα. Είναι μια πόλη της ομίχλης, που σε στραγγαλίζει γλυκά στην αγκαλιά των πολλών μικρόκοσμών της. Οι κάτοικοι είναι μόνιμα κατσουφιασμένοι, λες και το γάλα που βυζάξανε από τις μανάδες τους ήτανε ξινισμένο κι αυτή η ξινίλα, όντας το πρώτο απ’ τα πολλά τους τραύματα, αποτυπώθηκε για πάντα στα πρόσωπά τους…
Ωστόσο… περπατώντας στους γυμνούς και σκονισμένους της δρόμους, βρίσκεις που και που κάτι πλατείες μυστικές, σαν όστρακα που κρύβουν μέσα τους μαργαριτάρια…. κι αν καμιά φορά μερικοί από μας ξεχαστούμε κι αφήσουμε το μέσα μας να γλυκάνει, τότε παύουμε να είμαστε ψείρες στου θεού τα γένια και γινόμαστε Ποιητές … και ποιούμε την πόλη απ’ την αρχή, και τη βαφτίζουμε με ονόματα που κρύβουν μέσα τους κουράγιο και δύναμη και φαντασία!
Έτσι λοιπόν κι εγώ, την βάφτισα την Πόλη μου Ταμπου-Ρία, μ’ ένα Ταμπου που θυμίζει ταμπούρλο που βαράει δυνατά και μας ξεσηκώνει και μ’ εκείνο το Ρο που ρέει και κυλάει με ορμή μπροστά, και ξεπερνάει τη στασιμότητα του βάλτου.
Όσο για μένα…. Παίρνω τους δρόμους και σας καλώ να βαδίσετε μαζί μου. Γιατί βαδίζοντας θα γνωρίσετε την Ταμπου-Ρία. Και γνωρίζοντας την Ταμπου-Ρία, θα γνωρίσετε και τον εαυτό σας. Γιατί η Πόλη, είναι οι Άνθρωποι που την κατοικούν…


ΧΡΥΣΟΥΛΑ ΔΙΠΛΑΡΗ
ΑΠΡΙΛΗΣ 2017

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου