Κι αν η ίδια η ζωή
δώσει την γεύση την πικρή... Να μ'αγαπάς...
Μπορείς να μ αγαπάς κάθε
πρωί που ανατέλλει ο ήλιος
και πριν προφθάσω ν
ακουμπήσω τις σκέψεις μου κοντά σου;
Μα και τις νύχτες τις
βαριές που η ώρα δεν περνάει με τίποτα
κι εγώ απλά υπάρχω κι
αναστενάζω αναμένοντάς σου;
Να μ αγαπάς όταν εγώ δεν
θα μπορώ,
να μ αγαπάς κι όταν τίποτα
δεν θά 'χω,
να μ αγαπάς όταν εγώ δεν
θα μιλώ,
να μ αγαπάς κι όταν δεν θα
υπάρχω.
Θέλω να μ αγαπάς για μένα
κι αν θάχω θλίψη ή χαρά,
αν θα χαμογελώ τις μέρες ή
αν θα κολυμπώ στο γκρί,
οι σκέψεις και τα όνειρα
αν θάν αγνά και λαγαρά
μα κι αν η ίδια η ζωή
δώσει την γεύση την πικρή.
Κώστας Πλασταράς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου