Υπάρχουν νύχτες που φοβούνται τη σιωπή
και κάτι βράδια που φοβούνται τα ξενύχτια,
σαν λιγοστεύουνε αργά οι περαστικοί,
ενώ φωτίζουν, ξαφνικά, όλα τα σπίτια.
Γι αυτό τις ώρες πού όλα είναι σιωπηλά,
η νύχτα εκδίκηση, να ξέρεις, ετοιμάζει.
Αστην μονάχη της και να μην της λες πολλά,
γιατί τη νύχτα, μόνο η νύχτα την τρομάζει.
Όταν γελάει, απ τα παράθυρα, η ζωή
κι η νύχτα μένει τρομαγμένη στα σκοτάδια,
τη σκοτεινή της μοναξιά δεν συγχωρεί,
σαν ασπιρίνες καταπίνει τα φεγγάρια
Λέττη Κοιλάκου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου