Σάββατο 2 Οκτωβρίου 2010

Πένα



Πάνω σε χαρτιά σκισμένα κι αποκόμματα
έγραφες μαζί με μένα σημειώματα
Σε είχα πάντοτε κοντά μου μες στην τσέπη μου
κι είχες μάθει όλα τα θέλω και τα πρέπει μου

Τα μοναχικά μας βράδια πριν σαλτάρουμε
μού ζωγράφιζες καράβια να σαλπάρουμε
και αρκούσε μόνο ένα σου χαμόγελο
για να κάνει όλο τον κόσμο μου λαμπόγυαλο

Στο μελάνι σου το αίμα μου μετάγγιζα
με το χέρι της καρδιάς όταν σε άγγιζα
Μα καμιά φορά μικρή μου πώς πεισμάτωνες
κι αν δε σε έσφιγγε το χέρι μου δε μάτωνες...

Δεν το ξέρω αν ξένα χέρια σε ζηλέψανε
κι ήρθαν βράδυ από το σπίτι και σε κλέψανε
ή αν βαρέθηκες μικρή μου τη μιζέρια μου
κι αποφάσισες να φύγεις απ’ τα χέρια μου

Γιάννης Μπελεσιώτης

7 σχόλια:

  1. Φίλε μου. Μπήκα με το δεξί και θέλω μα κάνω μερικές βόλτες στο σπίτι σου.
    Το ποίημα που αναρτάς είναι εξαιρετικό. Αυτό μου δίνει ωραία πρόγευση.
    Πεw μου όμως πως γράφεται κανείς στο Blog; Δεν βλέπω το Friend connect.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Έχω μία πεννά χαρισμένη...
    τώρα τις έχω μεγαλύτερη αδυναμία...

    Τα φιλιά μου.. πρωινά σχέδια της πεννας, πάνω σε λευκό και μαύρο φόντο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αγαπητέ Χριστόφορε

    Καλως όρισες στο φτωχικό της Στιχο-Μυθίας..

    Σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια - τα σχόλιά σου θα είναι πολύτιμος οδηγός για τους στιχουργούς μας..

    Το Friend Connect βρίσκεται χαμηλά κάτω στην Σελίδα..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Γιάννη μου

    Τι Πένα ήταν αυτή.. Έγραψες πάλι..


    Κάκια μου

    Τα φιλιά όλων μας..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Από τον ήλιο παίρνω φως
    Κι απ την αγάπη χρώμα
    Κι απ την καρδιά σου σιγουριά
    Πως μ αγαπάς ακόμα…

    Δεν κρύβεται καρδούλα μου
    Ο χτύπος της καρδιάς σου
    Φωνάζει λέει σ αγαπώ
    Με προσκαλεί κοντά σου…

    Το βλέπω μες τα μάτια σου
    Που λάμπουν σαν τον ήλιο
    Κι όταν τα χείλη σου μου λεν
    Με θέλεις μόνο φίλο…

    Βλέπω τη σπίθα στη ματιά
    Τρυπάει την καρδιά μου
    Έλα για πάντα δίπλα μου
    Και δέξου τα φιλιά μου…

    Ανάσα απ την ανάσα μου
    Πνοή απ την πνοή μου
    Κομμάτι από το σώμα μου
    Ζωή απ τη ζωή μου…

    Μου δίνεις την ανάσα σου
    Σου δίνω την πνοή μου
    Μου δίνεις το χαμόγελο
    Σου δίνω τη ζωή μου…

    Ξέρεις τη σκέψη σου εγώ
    Μπορώ να τη διαβάσω
    Και το μυαλό για σενανε
    Μπορώ και να το χάσω…

    Με πήρανε τα δάκρυα
    Πάγωσε το κορμί μου
    Γιατί αγάπη μου γλυκεία
    Δε θες να είσαι μαζί μου…

    Το διάβασα το σχόλιο
    Που έγραψες χθες στο μάγο
    Σταμάτησε το αίμα μου
    Λες κι είχες βάλει πάγο…

    Το έγραψα στα σύννεφα
    Το είπα στο φεγγάρι
    Να σου το πει μες την καρδιά
    Πριν η αυγή το πάρει…

    ΑπάντησηΔιαγραφή