Πένα

Πάνω σε χαρτιά σκισμένα κι αποκόμματα
έγραφες μαζί με μένα σημειώματα
Σε είχα πάντοτε κοντά μου μες στην τσέπη μου
κι είχες μάθει όλα τα θέλω και τα πρέπει μου

Τα μοναχικά μας βράδια πριν σαλτάρουμε
μού ζωγράφιζες καράβια να σαλπάρουμε
και αρκούσε μόνο ένα σου χαμόγελο
για να κάνει όλο τον κόσμο μου λαμπόγυαλο

Στο μελάνι σου το αίμα μου μετάγγιζα
με το χέρι της καρδιάς όταν σε άγγιζα
Μα καμιά φορά μικρή μου πώς πεισμάτωνες
κι αν δε σε έσφιγγε το χέρι μου δε μάτωνες...

Δεν το ξέρω αν ξένα χέρια σε ζηλέψανε
κι ήρθαν βράδυ από το σπίτι και σε κλέψανε
ή αν βαρέθηκες μικρή μου τη μιζέρια μου
κι αποφάσισες να φύγεις απ’ τα χέρια μου

Γιάννης Μπελεσιώτης