Τρίτη 23 Νοεμβρίου 2010

Πέρασε ο καιρός



Τράβηξε πίσω τα μαλλιά σου
θέλω στο πρόσωπο να δω.
Πώς μου θυμίζει η αλογουρά σου
εκείνο τον παλιό καιρό.

Ήταν τα δέντρα ανηφόρες,
η νίκη μας η κορυφή.
Οι ρόδες μας στις κατηφόρες,
Και το ποδόσφαιρο γιορτή.

Άσπρες αυλές παραδεισένιες.
Φωνές τραγούδια λαϊκά.
Κρυφτο-φυλούσανε οι έγνοιες
και κυνηγούσαν την χαρά.

Πως ξεκινούσε το παιχνίδι
μες απ’ την ίδια τη ζωή.
Που είναι που είναι το δαχτυλίδι
ψάξε-ψάξε ποιος θα το βρει.

Σήκω στα πόδια σου, περπάτα
μες το παιχνίδι είναι τα νιάτα.
Πόσες ζωές μπορεί να ζούσες
εκεί που κάποτε πατούσες.



Ελένη Κουσιωρή

5 σχόλια:

  1. Παντα περνά ο καιρός ...
    μα πάντα έρχονται νέοι καιροί κεριά ν'αναψουν στα σκοταδια μας...

    Τα φιλιά μου... κερακια αναμμενα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. O ηλιος το βασιλεμα σ'ακουμπησε στα χειλη και πηρε ο ουρανος φωτια και κεντησε το δειλι!! Καλημερα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Τώρα ζούμε τον πρώτο μας έρωτα μέσα από τα μάτια των παιδιών μας.. Δεν είναι και λίγο..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Στο μετερίζι της ανθρωπιάς
    και τσι τιμής το χρέος
    εκειά θα στέκω ν'απαντώ
    κι ας είμαι ο τελευταίος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Γεια σου Μαρία μου με τις ομορφιές σου..

    ΑπάντησηΔιαγραφή