Το καράβι μας σαλπάρει για τη νήσο της χαράς...
Μες της νύχτας το σκοτάδι,
σου χαρίζω ένα χάδι,
σε ζεσταίνω σα νοτιάς.
Αχνοφέγγει το Φεγγάρι,
το καράβι μας σαλπάρει
για τη νήσο της χαράς.
Με το χάραμα της μέρας,
σε θωπεύω σαν αγέρας,
στη ζεστή μου αγκαλιά.
Όσο ο ήλιος μας φωτίζει,
η αγάπη μας θ’ ανθίζει,
σαν μια τριανταφυλλιά.
Όσο ο ήλιος μας φωτίζει,
η αγάπη μας θ’ ανθίζει,
σαν μια τριανταφυλλιά.
Σαν την άμπωτη πραΰνεις,
με μια νότα της Σελήνης
μου προσφέρεις συντροφιά.
Το φιλί σου γαληνεύει,
η αγκαλιά με ταξιδεύει
στα πιο ήρεμα νερά.
Μου γελάς σαν πλημμυρίδα,
με γεμίζεις όλο ελπίδα,
λίμνη μου παντοτινή.
Στη δική σου συζυγία,
με δροσίζεις με μαγεία,
σαν πηγή ερωτική.
Στη δική σου συζυγία,
με δροσίζεις με μαγεία,
σαν πηγή ερωτική.
Γεράσιμος Μοσχόπουλος
τι τρυφερό που είναι!
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλημέρα παρεούλα!