ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ ΑΛΩΣΗ

Τις λέξεις που μαράθηκαν  ν’ ανθίσεις...

 Μέσα στα όνειρα της λίμνης

Έσταζε ασήμια το φεγγάρι

Κι  η νύχτα μέθαγε του  Αυγούστου

Απ΄ την οσμή  άγουρου μούστου

Πιωμένο του Τσαρούχη παλικάρι

Μα έξαφνα ένα ρίπισμα του αγέρα

 Ομίχλη νοτισμένο και βροχή

Με ένα ύπουλο νυστέρι

Στου Αυγούστου κέντησε το χέρι

Τη θλίψη του Σεπτέβρη  που θα ‘ρθει

«Όλα μου λεν πως έχεις κιόλας φύγει»

Ο στίχος μου αφορμίζει τη πληγή

Κι όμως προσμένω να  γυρίσεις

Τις λέξεις που μαράθηκαν  ν’ ανθίσεις

Κι ας ταξιδεύεις χρόνια στη σιωπή

Η νύχτα στένεψε του Αυγούστου

Το καλοκαίρι έγινε μικρό

Κι απ’ το γαλάζιο του μπαλκόνι

Νοιώθοντας το Σεπτέβρη να ζυγώνει

Βούτηξε το φεγγάρι στο βυθό

Δημήτρης Τσερές

[Από την ποιητική συλλογή, Στου τραγουδιού την κόψη, εκδ. Γαβριηλίδης, Αθήνα 2009]