Ούτε τραγούδι, ούτε αχ

Μια αλήθεια μου απόμεινε - και τρώει στα σκουπίδια...

 

 

Από το χέρι μ’ έπιασες, με βγάζεις στα σαλόνια

μα λύγισε η μοίρα μας και γύρισαν τα χρόνια

εσύ, μια αρχαία γόησσα, μάγισσα Κλυταιμνήστρα

τώρα να ζεις με δανεικά, σαν ξοφλημένη αρτίστα

Κι ούτε τραγούδι, ούτε αχ δεν άφησες για μένα

μονάχα λόγια ψεύτικα, ανόητα στυμμένα

Τα παραμύθια χόρτασα, τους δράκους και τα φίδια

μια αλήθεια μου απόμεινε - και τρώει στα σκουπίδια

Μη λες για χώρες μακρινές, πέρα απ’ το μαύρο γκρίζο

πεθαίνει στα παγκάκια αυτή… η Ελλάδα που γνωρίζω…

Γιώργος Γκρίλης