Σάββατο 31 Ιουλίου 2010
Τρίτη 27 Ιουλίου 2010
Νυχτερινό
Πως τρέμει ο χρόνος… σαν παιδί
που το ‘χουν μαλωμένο…
Ζευγάρια στον πεζόδρομο –
εγώ τι περιμένω;
Κανείς δεν έρχεται ως εδώ
κανείς… σαν τιμωρία
τσιγάρο ανάβω - δεν μιλώ
η ώρα πήγε μία
Βήματα, γέλια γύρω μου
φαντάσματα απ’ το χθες μου
κρύβονται στους περαστικούς
ντύνονται τις πληγές μου
Και θέλω να ‘ρθεις να με βρεις
και να με συγχωρήσεις
και ίσως πάλι απ’ την αρχή
ξανά να μ’ αγαπήσεις
Γκρίλης Γιώργος
που το ‘χουν μαλωμένο…
Ζευγάρια στον πεζόδρομο –
εγώ τι περιμένω;
Κανείς δεν έρχεται ως εδώ
κανείς… σαν τιμωρία
τσιγάρο ανάβω - δεν μιλώ
η ώρα πήγε μία
Βήματα, γέλια γύρω μου
φαντάσματα απ’ το χθες μου
κρύβονται στους περαστικούς
ντύνονται τις πληγές μου
Και θέλω να ‘ρθεις να με βρεις
και να με συγχωρήσεις
και ίσως πάλι απ’ την αρχή
ξανά να μ’ αγαπήσεις
Γκρίλης Γιώργος
Γιατί ρωτάς;
… γιατί στα μάτια σου χτίζονται οι ώρες
που η σιγουριά τους μου ανασαίνει το κορμί
… γιατί στα θέλω σου μικροί , μοβ στεναγμοί
αντανακλούν τις ατέλειωτες μου μπόρες
… γιατί εκεί στης μοναξιάς τα ξένα
το μέτρο μου έχασα ξοδεύοντας σπονδές
… γιατί επίσημα αγνοούνται οι στιγμές
που όλους μας λιώνουν και γινόμαστε ένα
… γιατί ακόμα μου κρατάς το χέρι
… γιατί η απάντηση μου μοιάζει να ΄ναι απλή
… γιατί τα χρόνια μας μοιάζουν με νησί
Γιατί ρωτάς ;
… γιατί ρωτάς ;
ποιος ξέρει …
που η σιγουριά τους μου ανασαίνει το κορμί
… γιατί στα θέλω σου μικροί , μοβ στεναγμοί
αντανακλούν τις ατέλειωτες μου μπόρες
… γιατί εκεί στης μοναξιάς τα ξένα
το μέτρο μου έχασα ξοδεύοντας σπονδές
… γιατί επίσημα αγνοούνται οι στιγμές
που όλους μας λιώνουν και γινόμαστε ένα
… γιατί ακόμα μου κρατάς το χέρι
… γιατί η απάντηση μου μοιάζει να ΄ναι απλή
… γιατί τα χρόνια μας μοιάζουν με νησί
Γιατί ρωτάς ;
… γιατί ρωτάς ;
ποιος ξέρει …
Αναπτήρας
Τσιγάρα, αναπτήρας,
ποτό “ανά χείρας”
και ούτε που ακούω τι λένε.
Βαριέμαι, θα φύγω,
ή μάλλον σε λίγο,
τα μάτια απ` την κάπνα με καίνε.
Ποτό κι αναπτήρας,
“παιχνίδι της μοίρας”,
μου είπες, θυμάμαι, ένα βράδυ
και όπως μιλούσες
και κάτω κοιτούσες,
με τρόμαξε αυτό το σκοτάδι.
Τσιγάρο, αναπτήρας
κι` η γεύση της μπίρας,
σε φέραν ξανά στο μυαλό μου.
Και ψάχνει η ψυχή μου
μια πόρτα κινδύνου,
να βγει μια φορά σε καλό μου.
Μεγάλα γίναν πάλι τα μικρά μου,
γίνοντ` αέρας, σβήνουν τη φωτιά μου.
Και πού να ψάχνω τώρα για σωτήρα,
στα χέρια μου έχω αυτόν τον αναπτήρα.
Κοιλάκου Λέττη,
ποτό “ανά χείρας”
και ούτε που ακούω τι λένε.
Βαριέμαι, θα φύγω,
ή μάλλον σε λίγο,
τα μάτια απ` την κάπνα με καίνε.
Ποτό κι αναπτήρας,
“παιχνίδι της μοίρας”,
μου είπες, θυμάμαι, ένα βράδυ
και όπως μιλούσες
και κάτω κοιτούσες,
με τρόμαξε αυτό το σκοτάδι.
Τσιγάρο, αναπτήρας
κι` η γεύση της μπίρας,
σε φέραν ξανά στο μυαλό μου.
Και ψάχνει η ψυχή μου
μια πόρτα κινδύνου,
να βγει μια φορά σε καλό μου.
Μεγάλα γίναν πάλι τα μικρά μου,
γίνοντ` αέρας, σβήνουν τη φωτιά μου.
Και πού να ψάχνω τώρα για σωτήρα,
στα χέρια μου έχω αυτόν τον αναπτήρα.
Κοιλάκου Λέττη,
Το Παραμύθι του Γάμου (..κι εμείς καλύτερα)
Ντύθηκε ο Γαμπρός, στολίστηκε η Νύφη
άνοιξε ο παπάς την Εκκλησιά
φτάσαν οι Νεράϊδες νωρίς στο Παραμύθι
Νάνοι, Ξωτικά και τα λοιπά…
Ήρθε κι ο Θεός, ευλόγησε τη Στέψη
έβρεξε μπασμάτι οχτώ κιλά
κράτησε το γλέντι μέχρι που να φέξει
θείες, συγγενείς, πεθερικά…
Πέρασε ο καιρός, χάθηκαν πια όλα
έρωτες, αγάπες και φιλιά
να κι ο πελαργός σπίτι τρεις την ώρα
τρία – τέσσερα άφησε παιδιά
Κι έγινε Αυτός άχρηστος τεμπέλης
κι έγινε Αυτή φώκια κακιά
ζήσανε το τέλος τους – θέλεις, δεν το θέλεις…
καλά αυτοί κι εμείς καλύτερα…
Αδάμ Μιχαήλ
άνοιξε ο παπάς την Εκκλησιά
φτάσαν οι Νεράϊδες νωρίς στο Παραμύθι
Νάνοι, Ξωτικά και τα λοιπά…
Ήρθε κι ο Θεός, ευλόγησε τη Στέψη
έβρεξε μπασμάτι οχτώ κιλά
κράτησε το γλέντι μέχρι που να φέξει
θείες, συγγενείς, πεθερικά…
Πέρασε ο καιρός, χάθηκαν πια όλα
έρωτες, αγάπες και φιλιά
να κι ο πελαργός σπίτι τρεις την ώρα
τρία – τέσσερα άφησε παιδιά
Κι έγινε Αυτός άχρηστος τεμπέλης
κι έγινε Αυτή φώκια κακιά
ζήσανε το τέλος τους – θέλεις, δεν το θέλεις…
καλά αυτοί κι εμείς καλύτερα…
Αδάμ Μιχαήλ
Ο ΓΑΤΟΣ
Η βρύση στάζει ρυθμικά
και ο λεκές από υγρασία στο σαλόνι
μέρα τη μέρα μεγαλώνει
κι αυτός ο γάτος πουθενά.
Η βρύση στάζει ακόμα ρυθμικά
κι εγώ το πόδι μου χτυπάω στο ρυθμό της
λες και ξεχάστηκ΄ αναμμένος ο διακόπτης
Τα φώτ΄ αφήσαν ανοιχτά
οι διπλανοί μου που τους άκουσα να φεύγουν
ψάρια από κάτω μαγειρεύουν
κι αυτός ο γάτος πουθενά.
Η βρύση στάζει ακόμα ρυθμικά
κι εγώ το πόδι μου χτυπάω στο ρυθμό της
λες και ξεχάστηκ΄ αναμμένος ο διακόπτης
Ναι, είμαι εγώ εκείνη που χτυπά
κι αυτός ο γάτος που στο διάλο τριγυρνα!
Παπανότη Ανατολή,
και ο λεκές από υγρασία στο σαλόνι
μέρα τη μέρα μεγαλώνει
κι αυτός ο γάτος πουθενά.
Η βρύση στάζει ακόμα ρυθμικά
κι εγώ το πόδι μου χτυπάω στο ρυθμό της
λες και ξεχάστηκ΄ αναμμένος ο διακόπτης
Τα φώτ΄ αφήσαν ανοιχτά
οι διπλανοί μου που τους άκουσα να φεύγουν
ψάρια από κάτω μαγειρεύουν
κι αυτός ο γάτος πουθενά.
Η βρύση στάζει ακόμα ρυθμικά
κι εγώ το πόδι μου χτυπάω στο ρυθμό της
λες και ξεχάστηκ΄ αναμμένος ο διακόπτης
Ναι, είμαι εγώ εκείνη που χτυπά
κι αυτός ο γάτος που στο διάλο τριγυρνα!
Παπανότη Ανατολή,
Πήγαμε λάθος στη ζωή
Πρωί - πρωί κι είναι η καρδιά
βαριά, αργή και μαύρη
και δεν τολμάει ,δεν ρωτά
ούτε το ποιος την τυραννά
ούτε ποια λύση θα΄ βρει.
Περνούν οι μέρες με πατούν
σαν τους οδοστρωτήρες.
Πήγαμε λάθος στη ζωή
κι αντί να πολεμήσουμε
προσμέναμε σωτήρες.
Ποιο χρέος παλιό με τυραννά
και ποιος αναίτιος φόρος
Κοντεύω τα σαράντα πια
κι ακόμη κάνω όνειρα
να γίνω αεροπόρος.
Γκρίλης Γιώργος,
βαριά, αργή και μαύρη
και δεν τολμάει ,δεν ρωτά
ούτε το ποιος την τυραννά
ούτε ποια λύση θα΄ βρει.
Περνούν οι μέρες με πατούν
σαν τους οδοστρωτήρες.
Πήγαμε λάθος στη ζωή
κι αντί να πολεμήσουμε
προσμέναμε σωτήρες.
Ποιο χρέος παλιό με τυραννά
και ποιος αναίτιος φόρος
Κοντεύω τα σαράντα πια
κι ακόμη κάνω όνειρα
να γίνω αεροπόρος.
Γκρίλης Γιώργος,
Σε απόχρωση γκρι
Σε μια βόλτα αργή
το παράθυρο η γη
περιστρέφει
Ένας Δίας εντός
ότι φτιάχνει ο τρελός
καταστρέφει
Κάτι μένει αλλά
το σκοινί πιο γερά
τεντωμένο
Τρύπιας βάρκας πανί
σε απόχρωση γκρι
υψωμένο
Ο Θησέας δε ζει
κι η Αριάδνη εκεί
στα χαμένα
Στριμωγμένο ρεφρέν
σ’ ένα “μη” κι ένα “δεν”
ενωμένα
Σταθόπουλος Νίκος
το παράθυρο η γη
περιστρέφει
Ένας Δίας εντός
ότι φτιάχνει ο τρελός
καταστρέφει
Κάτι μένει αλλά
το σκοινί πιο γερά
τεντωμένο
Τρύπιας βάρκας πανί
σε απόχρωση γκρι
υψωμένο
Ο Θησέας δε ζει
κι η Αριάδνη εκεί
στα χαμένα
Στριμωγμένο ρεφρέν
σ’ ένα “μη” κι ένα “δεν”
ενωμένα
Σταθόπουλος Νίκος
Ωραία νικημένη
θα φύγω, θα φύγω σου λέω
δεν θα λερώσω τη ζωή σου μ' άλλο χάδι
κάθε απόβραδο κρυφά θα σιγοκλαίω
μήπως ο πόνος μου γλιστρήσει στο σκοτάδι
θα φύγω, θα φύγω σου λέω
δεν θα φιλήσω άλλο τη θλίψη σου στο στόμα
σ' ένα ψιλόβροχο θα θυμηθώ τυχαίο
την μυρωδιά σου αγάπη μου απ' το βρεγμένο χώμα
θα φύγω, θα φύγω σου λέω
δεν θα υπάρξω άλλη ανώφελη στιγμή σου
κάθε μας φίλημα ανείπωτα μοιραίο
κι εγώ πεθαίνω μες στην άχνα της σιωπής σου
θα φύγω, θα φύγω σου λέω
δεν θ' αναλήψεις το άδειο ρούχο μου ως Ελένη
πάνω στα τείχη σου το τέλος αναπνέω
κι ύστερα ρίχνομαι ωραία νικημένη.
Δεληγιάννη Πηνελόπη
δεν θα λερώσω τη ζωή σου μ' άλλο χάδι
κάθε απόβραδο κρυφά θα σιγοκλαίω
μήπως ο πόνος μου γλιστρήσει στο σκοτάδι
θα φύγω, θα φύγω σου λέω
δεν θα φιλήσω άλλο τη θλίψη σου στο στόμα
σ' ένα ψιλόβροχο θα θυμηθώ τυχαίο
την μυρωδιά σου αγάπη μου απ' το βρεγμένο χώμα
θα φύγω, θα φύγω σου λέω
δεν θα υπάρξω άλλη ανώφελη στιγμή σου
κάθε μας φίλημα ανείπωτα μοιραίο
κι εγώ πεθαίνω μες στην άχνα της σιωπής σου
θα φύγω, θα φύγω σου λέω
δεν θ' αναλήψεις το άδειο ρούχο μου ως Ελένη
πάνω στα τείχη σου το τέλος αναπνέω
κι ύστερα ρίχνομαι ωραία νικημένη.
Δεληγιάννη Πηνελόπη
Ο Εργένης
Μέσα στο σπίτι του εργένη
Μια πόρτα ξύλινη, σπασμένη
Και η χαρά μέσα σε τζάμι
Μαζί με σκόνη στολισμένη
Μέσα στο σπίτι του εργένη
Μονάχα η νύχτα μπαινοβγαίνει
Και στο ρολόι δυό μαχαίρια
Κόβουν την ώρα περασμένη
Μέσα στο σπίτι του εργένη
Η μοναξιά καλοντυμένη
Και η αγάπη που φορούσε
Ανάποδα και κρεμασμένη
Κουκάς Γιώργος,
Μια πόρτα ξύλινη, σπασμένη
Και η χαρά μέσα σε τζάμι
Μαζί με σκόνη στολισμένη
Μέσα στο σπίτι του εργένη
Μονάχα η νύχτα μπαινοβγαίνει
Και στο ρολόι δυό μαχαίρια
Κόβουν την ώρα περασμένη
Μέσα στο σπίτι του εργένη
Η μοναξιά καλοντυμένη
Και η αγάπη που φορούσε
Ανάποδα και κρεμασμένη
Κουκάς Γιώργος,
Στον επόμενο πόνο
Στον επόμενο πόνο,
η αγάπη θα είναι,
ορφανή από χρόνο
και μηδέν ακριβώς.
Στο επόμενο ψέμα,
την καρδιά ξεκουρδίζω
κι όλα φτάνουν στο τέρμα,
με μηδέν προσεχώς.
Στην επόμενη πράξη,
τα δυο μάτια μου κλείνω
κι όλα είναι εντάξει,
στο μηδέν δυστυχώς.
Τις επόμενες νύχτες,
δεν θα νιώσω άλλο πόνο,
τα λεπτά και οι δείκτες
στο μηδέν συνεχώς.
Κοιλάκου Λέττη
η αγάπη θα είναι,
ορφανή από χρόνο
και μηδέν ακριβώς.
Στο επόμενο ψέμα,
την καρδιά ξεκουρδίζω
κι όλα φτάνουν στο τέρμα,
με μηδέν προσεχώς.
Στην επόμενη πράξη,
τα δυο μάτια μου κλείνω
κι όλα είναι εντάξει,
στο μηδέν δυστυχώς.
Τις επόμενες νύχτες,
δεν θα νιώσω άλλο πόνο,
τα λεπτά και οι δείκτες
στο μηδέν συνεχώς.
Κοιλάκου Λέττη
ΥΜΝΟΣ ΣΤΗ ΧΙΟΝΑΤΗ
Πράσινα μάτια, χρώμα εξωφύλλου,
δόντια λευκά, κόκκινου μήλου
μάγισσα ξόρκια να της κάνει,
σε νυφικό της vogue ντιβάνι.
Μέσα στα «flash» σφιχτά δεμένη,
πάνω σ’ ατζέντη τυλιγμένη
της μοίρας κλώτσος έχει ορίσει,
φιλί ακριβό να την ποθήσει.
Ένα κορίτσι ταξιδεύει,
ιππότες - πρίγκιπες γυρεύει,
τα ξωτικά της να σκοτώσουν,
από τους Νάνους να τη σώσουν
Ένα κορίτσι που δεν ξέρει,
πως κάποιος πρίγκιπας θα φέρει
χρυσή κορώνα να τη στέψει,
κορώνα – γράμματα να παίξει.
Κόρη παράλογα που υφαίνει,
σαν παραμύθι ξεμακραίνει,
ψηλά στη νύχτα δραπετεύει,
στιγμή ενός πρίγκιπα ξοδεύει.
Νύχτα γλυκιά λίγο πριν φέξει,
κορώνα η γράμματα διαλέξει
το ξόρκι έχει αποφασίσει,
ζωή με Νάνους πως θα ζήσει
δόντια λευκά, κόκκινου μήλου
μάγισσα ξόρκια να της κάνει,
σε νυφικό της vogue ντιβάνι.
Μέσα στα «flash» σφιχτά δεμένη,
πάνω σ’ ατζέντη τυλιγμένη
της μοίρας κλώτσος έχει ορίσει,
φιλί ακριβό να την ποθήσει.
Ένα κορίτσι ταξιδεύει,
ιππότες - πρίγκιπες γυρεύει,
τα ξωτικά της να σκοτώσουν,
από τους Νάνους να τη σώσουν
Ένα κορίτσι που δεν ξέρει,
πως κάποιος πρίγκιπας θα φέρει
χρυσή κορώνα να τη στέψει,
κορώνα – γράμματα να παίξει.
Κόρη παράλογα που υφαίνει,
σαν παραμύθι ξεμακραίνει,
ψηλά στη νύχτα δραπετεύει,
στιγμή ενός πρίγκιπα ξοδεύει.
Νύχτα γλυκιά λίγο πριν φέξει,
κορώνα η γράμματα διαλέξει
το ξόρκι έχει αποφασίσει,
ζωή με Νάνους πως θα ζήσει
ΤΟ ΚΡΥΦΤΟ
Θέλω να παίξουμε κρυφτό ,
σαν τα παλιά τα χρόνια ,
που στις αλάνες τρέχαμε
με τρύπια παντελόνια.
Θέλω να παίξουμε κρυφτό ,
οι τύψεις τα φυλάνε ,
πάμε να φύγουμε από ‘δω ,
αρχίσαν να μετράνε !
Κρύψου ενοχή μου πρόσεχε ,
σκύψε να μη μας δούνε ,
τα βήματά σου πιο σιγά ,
οι τύψεις μας ακούνε !
Κρύψου εαυτέ μου ένοχε ,
οι δρόμοι πριν φωτίσουν ,
οι ανάσες μας ακούγονται ,
και οι τύψεις θα μας φτύσουν !
Θέλω να παίξουμε κρυφτό ,
στου χρόνου την πορεία ,
μήπως προλάβω μια στιγμή ,
να πω «ξελεφτερία »
σαν τα παλιά τα χρόνια ,
που στις αλάνες τρέχαμε
με τρύπια παντελόνια.
Θέλω να παίξουμε κρυφτό ,
οι τύψεις τα φυλάνε ,
πάμε να φύγουμε από ‘δω ,
αρχίσαν να μετράνε !
Κρύψου ενοχή μου πρόσεχε ,
σκύψε να μη μας δούνε ,
τα βήματά σου πιο σιγά ,
οι τύψεις μας ακούνε !
Κρύψου εαυτέ μου ένοχε ,
οι δρόμοι πριν φωτίσουν ,
οι ανάσες μας ακούγονται ,
και οι τύψεις θα μας φτύσουν !
Θέλω να παίξουμε κρυφτό ,
στου χρόνου την πορεία ,
μήπως προλάβω μια στιγμή ,
να πω «ξελεφτερία »
Ο ΘΕΑΤΡΙΝΟΣ
Τέλη του Μάη του ογδόντα τρία
τα φώτα ανάβουν σφίζει η πλατεία
Λάμψη που φώτισε υπόγειο και βγαίνει
θεία παράσταση που ανεβαίνει
Κάτι καινούργιο έχει ετοιμάσει
«γουστάρω μάγκα μου, θα γίνει φάση»
στο ρόλο ο Τέλης βαθιά βυθισμένος
σε κόσμο αδιάφορο τριγύρω χαμένος
REF
Τέλη του Μάκβεθ, της πλατείας
της πρόζας ψώνιο της κομπαρσαρίας
Μια στρίγγλα που ‘γινε αρνάκι, Οθέλλος
Αγώνας άγονης αγάπης, βέλος
«Δικέ μου θρίαμβος, σπάσαν ταμεία»
φωνάζει κάποιος ξεσπάει η πλατεία
Κοινό τρελό στ’ αυτιά του π’ ουρλιάζει
κι εφτά πατώματα τον ανεβάζει
Τέλη υποκλίσου – πέσε μεγάλε
μη μας αφήνεις χωρίς φινάλε
Κάνει μια υπόκλιση, βγάζει ένα ξέφτι
στην αγκαλιά τους πηδάει και … πέφτει
τα φώτα ανάβουν σφίζει η πλατεία
Λάμψη που φώτισε υπόγειο και βγαίνει
θεία παράσταση που ανεβαίνει
Κάτι καινούργιο έχει ετοιμάσει
«γουστάρω μάγκα μου, θα γίνει φάση»
στο ρόλο ο Τέλης βαθιά βυθισμένος
σε κόσμο αδιάφορο τριγύρω χαμένος
REF
Τέλη του Μάκβεθ, της πλατείας
της πρόζας ψώνιο της κομπαρσαρίας
Μια στρίγγλα που ‘γινε αρνάκι, Οθέλλος
Αγώνας άγονης αγάπης, βέλος
«Δικέ μου θρίαμβος, σπάσαν ταμεία»
φωνάζει κάποιος ξεσπάει η πλατεία
Κοινό τρελό στ’ αυτιά του π’ ουρλιάζει
κι εφτά πατώματα τον ανεβάζει
Τέλη υποκλίσου – πέσε μεγάλε
μη μας αφήνεις χωρίς φινάλε
Κάνει μια υπόκλιση, βγάζει ένα ξέφτι
στην αγκαλιά τους πηδάει και … πέφτει
O ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΕΦΗΒΟΣ (ΣΤΟ ΘΑΝΟ ΜΟΥ)
Γυρνάς το μύλο σα τη γη, μέσα στα χέρια.
Η κάνη, μάτια ενός τυφλού εγωισμού.
Γεμίζεις σφαίρες συναισθήματα μαχαίρια,
και στόχος, όλοι, που σε θέλουνε αλλού.
Κόκορας όπλου, πόσο μοιάζετε να ξέρεις,
Ψυχρός, περήφανος, σκληρός, μεταλλικός.
Σκανδάλη – χιούμορ κι εσύ βιάστηκες να φέρεις,
στα δεκατέσσερα, απόφαση φωτός!
Πυροβολείς. Μυρίζει η Άνοιξη λουλούδια.
Στο κρόταφο. Τινάζονται πουλιά.
Βολής απόσταση. Με στίχους και τραγούδια,
ρίχνεις τις σφαίρες σου να κάνεις τη ζημιά.
Γροθιές σε τζάμια, σε θρανία σε παντζούρια,
ποτάμια, θάλασσες οργής σε καρτερούν.
Βουτάς και πέφτεις όπως πέφτουν τ' αγγελούδια,
μα αναδύεις μυρωδιές που αστοχούν.
Λέξεις αντίδρασης, ντροπής, καχυποψίας,
βολές στο πύον, στου προσώπου τα σπυριά.
Μεγάλωσες! Στιγμές μιας μαλακίας,
Εγωισμού, σε μαξιλάρι μοναξιάς.
Κόσμος ανήμπορος σε σένα ν' αντιδράσει,
είσαι κυρίαρχος, σου φέρνει πυρετό!
Σ’ ένα – δυο χρόνια η εφηβεία θα περάσει,
και τότε μάγκα μου, θα νοιώσεις παγετό!
Η κάνη, μάτια ενός τυφλού εγωισμού.
Γεμίζεις σφαίρες συναισθήματα μαχαίρια,
και στόχος, όλοι, που σε θέλουνε αλλού.
Κόκορας όπλου, πόσο μοιάζετε να ξέρεις,
Ψυχρός, περήφανος, σκληρός, μεταλλικός.
Σκανδάλη – χιούμορ κι εσύ βιάστηκες να φέρεις,
στα δεκατέσσερα, απόφαση φωτός!
Πυροβολείς. Μυρίζει η Άνοιξη λουλούδια.
Στο κρόταφο. Τινάζονται πουλιά.
Βολής απόσταση. Με στίχους και τραγούδια,
ρίχνεις τις σφαίρες σου να κάνεις τη ζημιά.
Γροθιές σε τζάμια, σε θρανία σε παντζούρια,
ποτάμια, θάλασσες οργής σε καρτερούν.
Βουτάς και πέφτεις όπως πέφτουν τ' αγγελούδια,
μα αναδύεις μυρωδιές που αστοχούν.
Λέξεις αντίδρασης, ντροπής, καχυποψίας,
βολές στο πύον, στου προσώπου τα σπυριά.
Μεγάλωσες! Στιγμές μιας μαλακίας,
Εγωισμού, σε μαξιλάρι μοναξιάς.
Κόσμος ανήμπορος σε σένα ν' αντιδράσει,
είσαι κυρίαρχος, σου φέρνει πυρετό!
Σ’ ένα – δυο χρόνια η εφηβεία θα περάσει,
και τότε μάγκα μου, θα νοιώσεις παγετό!
Το νανούρισμα της δράκαινας
Έλα σελήνη ολόγιομη του Αύγουστου φεγγάρι ,
να δέσεις το παιδάκι μου, ο ύπνος να το πάρει .
Στείλε του νύχτα θάλασσα, τα μάτια να σφαλίσει,
στείλε του ασημένιο φως τ' όνειρο να φωτίσει.
Να δει πως είναι δράκοντας ψηλός σαν τον μπαμπά του
με μάτια που αστράφτουνε και φλόγες στη μιλιά του.
Πριγκίπισσες στον πύργο του, υπάκουες να κλείνει
και ογδόντα αρχοντόπουλα με μιας να καταπίνει
Πάρε ύπνε το παιδάκι μου, στα χέρια σου να θρέψεις,
και τη ζωή μες τ’ όνειρο να του καλυτερέψεις
Πως δράκοντα αρχοντόπουλο, η μοίρα έχει ορίσει
δρακόντισσα πεντάμορφη μια μέρα ν’ αγαπήσει.
Στείλε την Πούλια αστέρι μου το κάστρο να φυλάει,
και με σεισμούς εσπερινούς, γλυκά να το κουνάει.
Χαμήλωσε στην κούνια του τ’ αστέρια να χορέψουν
και τις σαράντα μάγισσες για να το συμβουλέψουν.
Ν' ακούσω στην ανάσα του, τα όνειρα να μιλάνε,
κι όλης της γης οι Αυγερινοί, να του χαμογελάνε.
Να απλώσει τα φτεράκια του πρωί σαν το ξυπνήσουν
φλόγες απ’ τα δοντάκια του, χαμόγελα ν’ ανθίσουν
να δέσεις το παιδάκι μου, ο ύπνος να το πάρει .
Στείλε του νύχτα θάλασσα, τα μάτια να σφαλίσει,
στείλε του ασημένιο φως τ' όνειρο να φωτίσει.
Να δει πως είναι δράκοντας ψηλός σαν τον μπαμπά του
με μάτια που αστράφτουνε και φλόγες στη μιλιά του.
Πριγκίπισσες στον πύργο του, υπάκουες να κλείνει
και ογδόντα αρχοντόπουλα με μιας να καταπίνει
Πάρε ύπνε το παιδάκι μου, στα χέρια σου να θρέψεις,
και τη ζωή μες τ’ όνειρο να του καλυτερέψεις
Πως δράκοντα αρχοντόπουλο, η μοίρα έχει ορίσει
δρακόντισσα πεντάμορφη μια μέρα ν’ αγαπήσει.
Στείλε την Πούλια αστέρι μου το κάστρο να φυλάει,
και με σεισμούς εσπερινούς, γλυκά να το κουνάει.
Χαμήλωσε στην κούνια του τ’ αστέρια να χορέψουν
και τις σαράντα μάγισσες για να το συμβουλέψουν.
Ν' ακούσω στην ανάσα του, τα όνειρα να μιλάνε,
κι όλης της γης οι Αυγερινοί, να του χαμογελάνε.
Να απλώσει τα φτεράκια του πρωί σαν το ξυπνήσουν
φλόγες απ’ τα δοντάκια του, χαμόγελα ν’ ανθίσουν
Δευτέρα 26 Ιουλίου 2010
Ο κήπος του Αλλάχ
Στίχοι: Νίκος Γκάτσος
Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις
Πρώτη εκτέλεση: Μαρία Φαραντούρη
Με τον Αλλάχ πηγαίναμε
στον κήπο του παρέα
έκρυβε η γη το δάκρυ της
κι η νύχτα ήταν ωραία.
Λησμονημένοι κι άγρυπνοι
στου φεγγαριού τους κήπους
ταιριάζαμε τα λόγια μας
με της καρδιάς τους χτύπους.
Μα κάποιο βράδυ του Μαγιού
εν' άστρο είχε κυλήσει
κι ήρθε σα χέρι ενός παιδιού
τα μάτια να του κλείσει.
Κι άνοιξα τα δυο στήθια μου
να τα 'χει προσκεφάλι
ώσπου να σβήσει τ' όνειρο
και να ξυπνήσει πάλι.
Δισκογραφία
Σκοτεινή μητέρα - 1986
Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις
Πρώτη εκτέλεση: Μαρία Φαραντούρη
Με τον Αλλάχ πηγαίναμε
στον κήπο του παρέα
έκρυβε η γη το δάκρυ της
κι η νύχτα ήταν ωραία.
Λησμονημένοι κι άγρυπνοι
στου φεγγαριού τους κήπους
ταιριάζαμε τα λόγια μας
με της καρδιάς τους χτύπους.
Μα κάποιο βράδυ του Μαγιού
εν' άστρο είχε κυλήσει
κι ήρθε σα χέρι ενός παιδιού
τα μάτια να του κλείσει.
Κι άνοιξα τα δυο στήθια μου
να τα 'χει προσκεφάλι
ώσπου να σβήσει τ' όνειρο
και να ξυπνήσει πάλι.
Δισκογραφία
Σκοτεινή μητέρα - 1986
Οι γριές στα πηγάδια
Στίχοι: Θόδωρος Ποάλας
Μουσική: Λένα Πλάτωνος
Πρώτη εκτέλεση: Μαρία Φαραντούρη
Τη νύχτα της Πεντηκοστής
Στου κόσμου τα πηγάδια
Γριές με ξέπλεκα μαλλιά
Με όρκους και σημάδια
Νεκρές ψυχές και σώματα
Με τα μικρά ονόματα
Καλούνε από τον Άδη
Μέσα απ’ το βάθος του καιρού
Να δουν στην πλάτη του νερού
Που κατατάσσονται οι ψυχές
Στο φως ή στο σκοτάδι
Χάνεται στην Ανατολή
Κι’ όποιος ξεχνά στη Δύση
Κι’ όποιος προδώσει το φιλί
Γίνεται πέτρινο πουλί
Χωρίς καημό, χωρίς φιλί
Στων στεναγμών τη βρύση
Τη νύχτα της Πεντηκοστής
Σκιές μες το Λυκόφως
Γριές με πέπλα νυφικά
Με πάθη και με πόθους
Κόκκινα μονογράμματα
Με της καρδιάς τα γράμματα
Κεντούνε για τον Άδη
Θυμούνται πλάτες κι αγκαλιές
Του έρωτα της μυρωδιές
Κλάψε ζωή τους ζωντανούς
Που ζήσαν το σκοτάδι
Δισκογραφία
Η τρίτη πόρτα - 2000
Μουσική: Λένα Πλάτωνος
Πρώτη εκτέλεση: Μαρία Φαραντούρη
Τη νύχτα της Πεντηκοστής
Στου κόσμου τα πηγάδια
Γριές με ξέπλεκα μαλλιά
Με όρκους και σημάδια
Νεκρές ψυχές και σώματα
Με τα μικρά ονόματα
Καλούνε από τον Άδη
Μέσα απ’ το βάθος του καιρού
Να δουν στην πλάτη του νερού
Που κατατάσσονται οι ψυχές
Στο φως ή στο σκοτάδι
Χάνεται στην Ανατολή
Κι’ όποιος ξεχνά στη Δύση
Κι’ όποιος προδώσει το φιλί
Γίνεται πέτρινο πουλί
Χωρίς καημό, χωρίς φιλί
Στων στεναγμών τη βρύση
Τη νύχτα της Πεντηκοστής
Σκιές μες το Λυκόφως
Γριές με πέπλα νυφικά
Με πάθη και με πόθους
Κόκκινα μονογράμματα
Με της καρδιάς τα γράμματα
Κεντούνε για τον Άδη
Θυμούνται πλάτες κι αγκαλιές
Του έρωτα της μυρωδιές
Κλάψε ζωή τους ζωντανούς
Που ζήσαν το σκοτάδι
Δισκογραφία
Η τρίτη πόρτα - 2000
Ο εφιάλτης της Περσεφόνης
http://www.youtube.com/watch?v=ex-3c5sErAI
Στίχοι: Νίκος Γκάτσος
Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις
Πρώτη εκτέλεση: Μαρία Φαραντούρη
Άλλες ερμηνείες: Λαυρέντης Μαχαιρίτσας
Εκεί που φύτρωνε φλισκούνι κι άγρια μέντα
κι έβγαζε η γη το πρώτο της κυκλάμινο
τώρα χωριάτες παζαρεύουν τα τσιμέντα
και τα πουλιά πέφτουν νεκρά στην υψικάμινο.
Κοιμήσου Περσεφόνη
στην αγκαλιά της γης
στου κόσμου το μπαλκόνι
ποτέ μην ξαναβγείς.
Εκεί που σμίγανε τα χέρια τους οι μύστες
ευλαβικά πριν μπουν στο θυσιαστήριο
τώρα πετάνε αποτσίγαρα οι τουρίστες
και το καινούργιο πάν να δουν διυλιστήριο.
Κοιμήσου Περσεφόνη
στην αγκαλιά της γης
στου κόσμου το μπαλκόνι
ποτέ μην ξαναβγείς.
Εκεί που η θάλασσα γινόταν ευλογία
κι ήταν ευχή του κάμπου τα βελάσματα
τώρα καμιόνια κουβαλάν στα ναυπηγεία
άδεια κορμιά σιδερικά παιδιά κι ελάσματα.
Κοιμήσου Περσεφόνη
στην αγκαλιά της γης
στου κόσμου το μπαλκόνι
ποτέ μην ξαναβγείς.
Υπόγεια Ρεύματα - Ο εφιάλτης της Περσεφόνης, live
Δισκογραφία:
Τα παράλογα - 1976
Cafe de l' art III - 2002
Ο Τσε στη Ν. Υόρκη ( Δον Κιχώτες )
Στίχοι: Παρασκευάς Καρασούλος
Μουσική: Θοδωρής Οικονόμου
Πρώτη εκτέλεση: Μαρία Δημητριάδη
Χέρσα λιβάδια, οι λεωφόροι που περνάς
κι οι ουρανοξύστες, ανεμόμυλοι που τρίζουν
τις πανοπλίες των εχθρών σου μην κοιτάς
μόνο το φόβο τους στα μάτια που γυαλίζουν.
Στέλνει ο άνεμος ευχές από μακριά
Σκιές συντρόφων σου κυκλώνουνε την πόλη
μια λιμουζίνα τ' άλογό σου προσπερνά
άξιζε ο δρόμος ως εδώ κι ας λείπουν όλοι.
Ας λέει ο χρόνος
πως γερνάει η ζωή
Σφυρίζει ο άνεμος
ακόμα αυτές τις νότες
τις τραγουδάνε
μες στις πόλεις
Δον Κιχώτες.
Ας λέει ο χρόνος
πως γερνάει η ζωή.
Δισκογραφία
Δον Κιχώτες - 2001
Μουσική: Θοδωρής Οικονόμου
Πρώτη εκτέλεση: Μαρία Δημητριάδη
Χέρσα λιβάδια, οι λεωφόροι που περνάς
κι οι ουρανοξύστες, ανεμόμυλοι που τρίζουν
τις πανοπλίες των εχθρών σου μην κοιτάς
μόνο το φόβο τους στα μάτια που γυαλίζουν.
Στέλνει ο άνεμος ευχές από μακριά
Σκιές συντρόφων σου κυκλώνουνε την πόλη
μια λιμουζίνα τ' άλογό σου προσπερνά
άξιζε ο δρόμος ως εδώ κι ας λείπουν όλοι.
Ας λέει ο χρόνος
πως γερνάει η ζωή
Σφυρίζει ο άνεμος
ακόμα αυτές τις νότες
τις τραγουδάνε
μες στις πόλεις
Δον Κιχώτες.
Ας λέει ο χρόνος
πως γερνάει η ζωή.
Δισκογραφία
Δον Κιχώτες - 2001
Ο ποταμός Ηριδανός
Στίχοι: Παρασκευάς Καρασούλος
Μουσική: Θοδωρής Οικονόμου
Πρώτη εκτέλεση: Μαρία Δημητριάδη
Στεγνό ποτάμι αδάκρυτο
Κάτω απ' τη πόλη τρέχει
Παλιό καημό κι αβάφτιστο
Αιώνες τώρα βρέχει
Τ' ακούει τις νύχτες η σιωπή
Κι η μνήμη που ερημώνει
Απ' το σκοτάδι παίρνει ορμή
Μα το πρωί στεγνώνει
Ο ποταμός Ηριδανός
Γλυκοφιλά το χώμα
Κι όταν κοιτά τον ουρανό
Βλέπει ένα σύννεφο καημό
Κι ότι κοιμάται ακόμα
Αρχαίο ποτάμι κοίμισε
Στην κοίτη του ένα δάκρυ
Για μια ζωή που κύλησε
Απ' του γκρεμού την άκρη
Δισκογραφία
Δον Κιχώτες - 2001
Μουσική: Θοδωρής Οικονόμου
Πρώτη εκτέλεση: Μαρία Δημητριάδη
Στεγνό ποτάμι αδάκρυτο
Κάτω απ' τη πόλη τρέχει
Παλιό καημό κι αβάφτιστο
Αιώνες τώρα βρέχει
Τ' ακούει τις νύχτες η σιωπή
Κι η μνήμη που ερημώνει
Απ' το σκοτάδι παίρνει ορμή
Μα το πρωί στεγνώνει
Ο ποταμός Ηριδανός
Γλυκοφιλά το χώμα
Κι όταν κοιτά τον ουρανό
Βλέπει ένα σύννεφο καημό
Κι ότι κοιμάται ακόμα
Αρχαίο ποτάμι κοίμισε
Στην κοίτη του ένα δάκρυ
Για μια ζωή που κύλησε
Απ' του γκρεμού την άκρη
Δισκογραφία
Δον Κιχώτες - 2001
Τον εαυτό του παιδί
Στίχοι: Παρασκευάς Καρασούλος
Μουσική: Μάριος Φραγκούλης
Πρώτη εκτέλεση: Μάριος Φραγκούλης
Τον εαυτό του παιδί απ' το χέρι κρατάει
στα ίδια μέρη κι απόψε η ζωή θα τους πάει.
θα περάσουν ξανά απ' της μνήμης τα σπίτια
από θάλασσες άδειες, απ' του φόβου τα δίχτυα.
Θα σταθούνε μαζί και θα δουν να περνάνε
σαν καράβια οι στιγμές που ποτέ δε γερνάνε
και τα πρόσωπα που έγιναν δρόμοι κι αιώνες
και τα όνειρα που έσκαψαν μες στα χρόνια κρυψώνες.
Όταν ήμουν παιδί είχα βρει έναν κήπο
για να κρύβομαι εκεί απ' τη ζωή όταν λείπω
όταν ήμουν παιδί είχα κρύψει έναν ήλιο
να 'χει ο δρόμος μου φως κι η σιωπή μου έναν φίλο.
Τον εαυτό του παιδί απ' το χέρι θα πιάσει
σαν γυαλί μια στιγμή θα ραγίσει, θα σπάσει
θα χωρίσουν μετά κι ο καθένας θα πάει
σ' έναν κόσμο μισό που τους δυο δεν χωράει.
Μουσική: Μάριος Φραγκούλης
Πρώτη εκτέλεση: Μάριος Φραγκούλης
Τον εαυτό του παιδί απ' το χέρι κρατάει
στα ίδια μέρη κι απόψε η ζωή θα τους πάει.
θα περάσουν ξανά απ' της μνήμης τα σπίτια
από θάλασσες άδειες, απ' του φόβου τα δίχτυα.
Θα σταθούνε μαζί και θα δουν να περνάνε
σαν καράβια οι στιγμές που ποτέ δε γερνάνε
και τα πρόσωπα που έγιναν δρόμοι κι αιώνες
και τα όνειρα που έσκαψαν μες στα χρόνια κρυψώνες.
Όταν ήμουν παιδί είχα βρει έναν κήπο
για να κρύβομαι εκεί απ' τη ζωή όταν λείπω
όταν ήμουν παιδί είχα κρύψει έναν ήλιο
να 'χει ο δρόμος μου φως κι η σιωπή μου έναν φίλο.
Τον εαυτό του παιδί απ' το χέρι θα πιάσει
σαν γυαλί μια στιγμή θα ραγίσει, θα σπάσει
θα χωρίσουν μετά κι ο καθένας θα πάει
σ' έναν κόσμο μισό που τους δυο δεν χωράει.
Αγία Πετρούπολη - Παρίσι μετ' επιστροφής
Στίχοι: Παρασκευάς Καρασούλος
Μουσική: Θύμιος Παπαδόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Μάριος Φραγκούλης
Προχωρούσε το ανθρώπινο φίδι αργά
τη μεγάλη τη νύχτα να πάρει
και του μάταιου το γέλιο ακουγόταν ξανά
πότε φάντασμα, πότε φεγγάρι.
Υποχωρούσε ο χρόνος, να κερδίζει ο νους
αιχμαλώτιζε ελπίδες η Μοίρα
και μετά μας κερνούσε πιο άγριους καιρούς
να γεμίζει απόγνωση η πείρα.
Πόσα λάβαρα έστησε αυτός ο χορός.
Πόσες νίκες γιορτάσανε ήττες.
Πόσο γρήγορα γύρισε αυτός ο τροχός
και προλάβαν τους μύθους οι γύπες.
Να ανεβάζει τις πέτρες ψηλά στο βουνό
και μετά να γυρνάν, να τον τρέχουν
Προμηθέας Δεσμώτης με νάνο εαυτό
τα όρια του να μην τον αντέχουν.
Καρφωμένα τα πόδια του πάνω στη γη
κι όσο ζει το στερέωμα βλέπει
και μια μνήμη παλιά να του γίνεται ορμή
πως αυτή η ζωή δεν του πρέπει.
Δισκογραφία
Ο κήπος των ευχών - 2005
Μουσική: Θύμιος Παπαδόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Μάριος Φραγκούλης
Προχωρούσε το ανθρώπινο φίδι αργά
τη μεγάλη τη νύχτα να πάρει
και του μάταιου το γέλιο ακουγόταν ξανά
πότε φάντασμα, πότε φεγγάρι.
Υποχωρούσε ο χρόνος, να κερδίζει ο νους
αιχμαλώτιζε ελπίδες η Μοίρα
και μετά μας κερνούσε πιο άγριους καιρούς
να γεμίζει απόγνωση η πείρα.
Πόσα λάβαρα έστησε αυτός ο χορός.
Πόσες νίκες γιορτάσανε ήττες.
Πόσο γρήγορα γύρισε αυτός ο τροχός
και προλάβαν τους μύθους οι γύπες.
Να ανεβάζει τις πέτρες ψηλά στο βουνό
και μετά να γυρνάν, να τον τρέχουν
Προμηθέας Δεσμώτης με νάνο εαυτό
τα όρια του να μην τον αντέχουν.
Καρφωμένα τα πόδια του πάνω στη γη
κι όσο ζει το στερέωμα βλέπει
και μια μνήμη παλιά να του γίνεται ορμή
πως αυτή η ζωή δεν του πρέπει.
Δισκογραφία
Ο κήπος των ευχών - 2005
Ελλοπία
Στίχοι: Παρασκευάς Καρασούλος
Μουσική: Γιώργος Ανδρέου
Πρώτη εκτέλεση: Γιώργος Νταλάρας
Όσους γεννήθηκαν εδώ τους τυραννούσε πάντα
ένας πανάρχαιος πυρετός που ονόμαζαν φυγή
τριμμένο ρούχο η μνήμη τους κρυμμένο μες σε τσάντα
μαζί τους το ταξίδευαν παλιώνανε μαζί
Όσους γεννήθηκαν εδώ τους ξεγελάσαν τ' άστρα
της θάλασσας η μυρωδιά των βράχων οι γκρεμοί
κι οι αδικαίωτοι πόθοι τους στα ερειπωμένα κάστρα
αλαφροϊσκιωτα παιδιά γεννούν κάθε πρωί
Αυτή τη θάλασσα παλεύω ν' αρνηθώ
αυτό το φως που έχω πληρώσει να πληγώσω
από τον Έλληνα εαυτό μου να σωθώ
μήπως στο τέλος την Ελλάδα κι ανταμώσω
Όσοι γεννήθηκαν εδώ κάποτε θα επιστρέψουν
μέσα τους πάλι σκάβοντας θα δούνε την αρχή
στον κόσμο και στον ουρανό το πρόσωπο θα στρέψουν
να ξαναβρούν του ταξιδιού την πρώτη αφορμή
Αυτή τη θάλασσα παλεύω ν' αρνηθώ
αυτό το φως που έχω πληρώσει να πληγώσω
από τον Έλληνα εαυτό μου να σωθώ
μήπως στο τέλος την Ελλάδα κι ανταμώσω
Δισκογραφία
Μικρή Πατρίδα - 1996
Μουσική: Γιώργος Ανδρέου
Πρώτη εκτέλεση: Γιώργος Νταλάρας
Όσους γεννήθηκαν εδώ τους τυραννούσε πάντα
ένας πανάρχαιος πυρετός που ονόμαζαν φυγή
τριμμένο ρούχο η μνήμη τους κρυμμένο μες σε τσάντα
μαζί τους το ταξίδευαν παλιώνανε μαζί
Όσους γεννήθηκαν εδώ τους ξεγελάσαν τ' άστρα
της θάλασσας η μυρωδιά των βράχων οι γκρεμοί
κι οι αδικαίωτοι πόθοι τους στα ερειπωμένα κάστρα
αλαφροϊσκιωτα παιδιά γεννούν κάθε πρωί
Αυτή τη θάλασσα παλεύω ν' αρνηθώ
αυτό το φως που έχω πληρώσει να πληγώσω
από τον Έλληνα εαυτό μου να σωθώ
μήπως στο τέλος την Ελλάδα κι ανταμώσω
Όσοι γεννήθηκαν εδώ κάποτε θα επιστρέψουν
μέσα τους πάλι σκάβοντας θα δούνε την αρχή
στον κόσμο και στον ουρανό το πρόσωπο θα στρέψουν
να ξαναβρούν του ταξιδιού την πρώτη αφορμή
Αυτή τη θάλασσα παλεύω ν' αρνηθώ
αυτό το φως που έχω πληρώσει να πληγώσω
από τον Έλληνα εαυτό μου να σωθώ
μήπως στο τέλος την Ελλάδα κι ανταμώσω
Δισκογραφία
Μικρή Πατρίδα - 1996
Μικρή πατρίδα
Στίχοι: Παρασκευάς Καρασούλος
Μουσική: Γιώργος Ανδρέου
Πρώτη εκτέλεση: Παντελής Θεοχαρίδης
Άλλες ερμηνείες: Γιώργος Νταλάρας & Χρήστος Θηβαίος ( Ντουέτο ) || Χαρούλα Αλεξίου
Δεν έκανα ταξίδια μακρινά
τα χρόνια μου είχαν ρίζες ήταν δέντρα
που τα 'ντυσε με φύλλα η καρδιά
και τ' άφησε ν' ανθίζουν μες την πέτρα
Δεν έκανα ταξίδια μακρινά
οι άνθρωποι που αγάπησα ήταν δάση
οι φίλοι μου φεγγάρια ήταν νησιά
που δίψασε η καρδιά μου να τα ψάξει
Το πιο μακρύ ταξίδι μου εσύ
η νύχτα εσύ το όνειρο της μέρας
μικρή πατρίδα σώμα μου κι αρχή
η γη μου εσύ ανάσα μου κι αέρας
Δεν έκανα ταξίδια μακρινά
ταξίδεψε η καρδιά κι αυτό μου φτάνει
σε όνειρα σ' αισθήματα υγρά
το μυστικό τον κόσμο ν' ανασάνει
Το πιο μακρύ ταξίδι μου εσύ
η νύχτα εσύ το όνειρο της μέρας
μικρή πατρίδα σώμα μου κι αρχή
η γη μου εσύ ανάσα μου κι αέρας
Δισκογραφία
Μικρή Πατρίδα - 1996
Ζωντανή ηχογράφηση στην Ιερά οδό ΙΙ - 1998
Ψίθυροι - 2000
Πιο Πέρα Από Τα Μάτια - 2010
Μουσική: Γιώργος Ανδρέου
Πρώτη εκτέλεση: Παντελής Θεοχαρίδης
Άλλες ερμηνείες: Γιώργος Νταλάρας & Χρήστος Θηβαίος ( Ντουέτο ) || Χαρούλα Αλεξίου
Δεν έκανα ταξίδια μακρινά
τα χρόνια μου είχαν ρίζες ήταν δέντρα
που τα 'ντυσε με φύλλα η καρδιά
και τ' άφησε ν' ανθίζουν μες την πέτρα
Δεν έκανα ταξίδια μακρινά
οι άνθρωποι που αγάπησα ήταν δάση
οι φίλοι μου φεγγάρια ήταν νησιά
που δίψασε η καρδιά μου να τα ψάξει
Το πιο μακρύ ταξίδι μου εσύ
η νύχτα εσύ το όνειρο της μέρας
μικρή πατρίδα σώμα μου κι αρχή
η γη μου εσύ ανάσα μου κι αέρας
Δεν έκανα ταξίδια μακρινά
ταξίδεψε η καρδιά κι αυτό μου φτάνει
σε όνειρα σ' αισθήματα υγρά
το μυστικό τον κόσμο ν' ανασάνει
Το πιο μακρύ ταξίδι μου εσύ
η νύχτα εσύ το όνειρο της μέρας
μικρή πατρίδα σώμα μου κι αρχή
η γη μου εσύ ανάσα μου κι αέρας
Δισκογραφία
Μικρή Πατρίδα - 1996
Ζωντανή ηχογράφηση στην Ιερά οδό ΙΙ - 1998
Ψίθυροι - 2000
Πιο Πέρα Από Τα Μάτια - 2010
Ζωή με το κομμάτι
Στίχοι: Παρασκευάς Καρασούλος
Μουσική: Στέφανος Κορκολής
Πρώτη εκτέλεση: Στέφανος Κορκολής
Άλλες ερμηνείες: Σοφία Βόσσου
Κάποια στιγμή αποφάσισα κι εγώ
Να μπω μες στο παιχνίδι, όπως όλοι
Να ζήσω τη ζωή στον ενικό
Προσόν που απαιτούν οι πρώτοι ρόλοι
Και μου είπαν για να μπω μες στο χορό
Αυτόν που μου είχαν μάθει απ' το σχολείο
Πρέπει να αλλάξω το «εμείς» με το «εγώ»
Κι ο νους μου να είναι πάντα στο ταμείο
Ζωή με το κομμάτι δηλαδή
Να δίνεις όσα παίρνεις μετρημένα
Να μένει αυτή η γεύση η στυφή
Κι απ' την αρχή να είναι όλα τελειωμένα
Μα από μικρός αγάπαγα πολύ
Τους Ινδιάνους κι όλους τους χαμένους
Και δεν μου πήγαινε καθόλου η στολή
Αυτή που βάζουν στους πετυχημένους
Και έτσι βγήκα απ' έξω απ' το χορό
Αφού σ' αυτά τα ρούχα δεν χωρούσα
Μα αισθάνομαι πιο άνετα εδώ
Την άλλη τη ζωή δεν τη μπορούσα
Μουσική: Στέφανος Κορκολής
Πρώτη εκτέλεση: Στέφανος Κορκολής
Άλλες ερμηνείες: Σοφία Βόσσου
Κάποια στιγμή αποφάσισα κι εγώ
Να μπω μες στο παιχνίδι, όπως όλοι
Να ζήσω τη ζωή στον ενικό
Προσόν που απαιτούν οι πρώτοι ρόλοι
Και μου είπαν για να μπω μες στο χορό
Αυτόν που μου είχαν μάθει απ' το σχολείο
Πρέπει να αλλάξω το «εμείς» με το «εγώ»
Κι ο νους μου να είναι πάντα στο ταμείο
Ζωή με το κομμάτι δηλαδή
Να δίνεις όσα παίρνεις μετρημένα
Να μένει αυτή η γεύση η στυφή
Κι απ' την αρχή να είναι όλα τελειωμένα
Μα από μικρός αγάπαγα πολύ
Τους Ινδιάνους κι όλους τους χαμένους
Και δεν μου πήγαινε καθόλου η στολή
Αυτή που βάζουν στους πετυχημένους
Και έτσι βγήκα απ' έξω απ' το χορό
Αφού σ' αυτά τα ρούχα δεν χωρούσα
Μα αισθάνομαι πιο άνετα εδώ
Την άλλη τη ζωή δεν τη μπορούσα
Ερωτικό
Στίχοι: Παρασκευάς Καρασούλος
Μουσική: Γιώργος Ανδρέου
Πρώτη εκτέλεση: Παντελής Θεοχαρίδης
Με μισάνοιχτα χείλη
σε πήρε ο ύπνος
Ποιον κοιτάς, που μιλάς, που ξεχνάς
σε ποιον κήπο;
Τα κλειστά σου τα μάτια,
τα χέρια,
ο λαιμός
τα τυλίγει μιας πρόωρης άνοιξης φως
Ησυχία.
Η ανάσα σου μόνο σαν ήχος χρυσός
Το σεντόνι τραβήχτηκε λίγο απ' το σώμα
Τέτοια αγάπη γυμνή,
τόσο ωραία ακόμα
Ξαγρυπνά στα μικρά σου τα στήθη, στον ώμο
Τα φτερά της γυμνάζοντας
πέρα απ' τον κόσμο
Η Σιωπή.
Ο βαρύτιμος του Έρωτα Λόγος
Ποιο άραγε όνειρο τώρα το κορμί σου αθωώνει
Και χαϊδεύει το πρόσωπο
και τα όμορφα φρύδια
Και κοιτά τα σημάδια μου,
τα γυμνά σου στολίδια
Πως αγάπησα, Θεέ μου,
τα ίχνη του χρόνου πάνω στο δέρμα
Ησυχία.
Πως χτυπά δυνατά της αγάπης μου η φλέβα
Πως χτυπά δυνατά της αγάπης μου η φλέβα
Δισκογραφία
Μικρή Πατρίδα - 1996
Μουσική: Γιώργος Ανδρέου
Πρώτη εκτέλεση: Παντελής Θεοχαρίδης
Με μισάνοιχτα χείλη
σε πήρε ο ύπνος
Ποιον κοιτάς, που μιλάς, που ξεχνάς
σε ποιον κήπο;
Τα κλειστά σου τα μάτια,
τα χέρια,
ο λαιμός
τα τυλίγει μιας πρόωρης άνοιξης φως
Ησυχία.
Η ανάσα σου μόνο σαν ήχος χρυσός
Το σεντόνι τραβήχτηκε λίγο απ' το σώμα
Τέτοια αγάπη γυμνή,
τόσο ωραία ακόμα
Ξαγρυπνά στα μικρά σου τα στήθη, στον ώμο
Τα φτερά της γυμνάζοντας
πέρα απ' τον κόσμο
Η Σιωπή.
Ο βαρύτιμος του Έρωτα Λόγος
Ποιο άραγε όνειρο τώρα το κορμί σου αθωώνει
Και χαϊδεύει το πρόσωπο
και τα όμορφα φρύδια
Και κοιτά τα σημάδια μου,
τα γυμνά σου στολίδια
Πως αγάπησα, Θεέ μου,
τα ίχνη του χρόνου πάνω στο δέρμα
Ησυχία.
Πως χτυπά δυνατά της αγάπης μου η φλέβα
Πως χτυπά δυνατά της αγάπης μου η φλέβα
Δισκογραφία
Μικρή Πατρίδα - 1996
Η ιστορία της Μαρίας
Στίχοι: Βασίλης Νικολαΐδης
Μουσική: Βασίλης Νικολαΐδης
Πρώτη εκτέλεση: Βασίλης Νικολαΐδης
Σαν πρώιμο σταφύλι η Μαρία
Πριν πατήσει ακόμα καν τα δεκατρία
Τους άντρες έκανε τυφλά να την ποθούν
Σαν τα μυγάκια που πετούν γύρω απ'τη φλόγα
Όταν αντίκρυζαν τη ροδαλή της ρώγα
Γύρω της τρέχαν για να τσουρουφλιστούν
Κατεβαίνει απ'το χωριό της στην Αθήνα
Γερμανοί παντού και λύσσαξε στην πείνα
Τι άλλο θα βρω για να σας πω ένα παραμύθι
Λόγω πείνας της αμβλύνθηκαν τα ήθη
Στην Αθήνα της Μαρίας η εμορφιά
Ξεπουλήθηκε στη μαύρη αγορά
Ένας δοσύλογος την έχει ερωτευτεί
Κι αυτή του δίνεται χωρίς να το σκεφτεί
Μία μέρα ένας άντρας την πλευρίζει
"Κακομοίρα μου", στ'αυτί της ψυθιρίζει
"Μ'αυτόν που είσαι το κεφάλι σου θα φας,
Γυρεύοντας κοπέλα μου το πας (pass)"
Σηκώθηκε ένα βράδυ απ'το κρεββάτι
"Προς νερού μου" λέει "πάω" στο συνεργάτη
Βιαζότανε αυτός να την πηδήσει
Μα τον πείθει πως αμέσως θα γυρίσει
Από κάτω περιμέναν οπλισμένοι
Δυό της όπλα και στο κόμμα οργανωμένοι
Τους ανοίγει, ανεβαίνουνε επάνω
Και σκοτώνουν στο κρεββάτι τον ρουφιάνο
Φχαριστήθηκε ο κοσμάκης κι η Μαρία
Άστε που εβγήκε στην παρανομία
Μα την ψάχνανε παντού οι Γερμανοί
Φεύγει εκείνη στο βουνό για να κρυφτεί
Με αντάρτες στο βουνό κάνει παρέα
Γνωρίζει κάποιονε ονόματι Αντρέα
Τα γένια του μυρίζανε θυμάρι
Μαυροσκούφης ήτανε του Άρη
Της υπόσχεται, μόλις λευτερωθούνε
Με το καλό θα ήθελε να παντρευτούνε
Ενώ μπαίναν στην Αθήνα οι Εγγλέζοι
Δως του εκείνος για παντριά να την πιέζει
Κάποιος βρέθηκε να την διαφωτίσει
Ο Φώτης, και τα μάτια της να ανοίξει
"Ο Αντρέας ήταν", λέει, "Τροτσκιστής,
Γι'αυτό δεν πρέπει να τον ξαναδείς"
Του χώσανε λοιπόν μία παγίδα
Του αντάρτη κι αν τον είδατε, τον είδα
Πάει τον έφαγε το μαύρο το σκοτάδι
Κατά διαταγήν του Ζαχαριάδη
Και μια νύχτα σκοτεινή πάνω στο Γράμμο
Ο Φώτης την εζήτησε σε γάμο
Ο Φώτης βρέθηκε μετά στη Βουλγαρία
Κι αυτή να σέρνεται μες στα στρατοδικεία
Ο επίτροπος ζητά την εσχάτη των ποινών
Μα επεμβαίνει, ευτυχώς, κάποιος γιος εφοπλιστών
Την είχε δει σε μια εφημερίδα
"Την εωτεύτηκα μπαμπά", του λέει, "μόλις την είδα"
Κι όταν σκότωσαν τον Νίκο Μπελογιάννη
Στη Μητρόπολη γινήκανε οι γάμοι
Ο φάκελός της σα σκιά εξαφανίστηκε
Σε κολυμπήθρα εθνική ξαναβαφτίστηκε
Από τότε κολυμπάει στα πλούτη μέσα
Η Μαρία είναι τώρα ναυαρχέσα
Έχουν δίκιο της ζωής οι βετεράνοι
Στόλους σέρνει άμα θέλει το φουστάνι
Έχουν δίκιο όταν λένε οι παλιοί
Στόλους σέρνει άμα θέλει, (νανανα.. τιντιντιν....)
(Λέει ο Εγγλέζικος θηρεός, "Ας είναι ντροπιασμένος όποιος σκέφτεται άσχημα"...
Τί σκεφτήκατε;;;)
Μουσική: Βασίλης Νικολαΐδης
Πρώτη εκτέλεση: Βασίλης Νικολαΐδης
Σαν πρώιμο σταφύλι η Μαρία
Πριν πατήσει ακόμα καν τα δεκατρία
Τους άντρες έκανε τυφλά να την ποθούν
Σαν τα μυγάκια που πετούν γύρω απ'τη φλόγα
Όταν αντίκρυζαν τη ροδαλή της ρώγα
Γύρω της τρέχαν για να τσουρουφλιστούν
Κατεβαίνει απ'το χωριό της στην Αθήνα
Γερμανοί παντού και λύσσαξε στην πείνα
Τι άλλο θα βρω για να σας πω ένα παραμύθι
Λόγω πείνας της αμβλύνθηκαν τα ήθη
Στην Αθήνα της Μαρίας η εμορφιά
Ξεπουλήθηκε στη μαύρη αγορά
Ένας δοσύλογος την έχει ερωτευτεί
Κι αυτή του δίνεται χωρίς να το σκεφτεί
Μία μέρα ένας άντρας την πλευρίζει
"Κακομοίρα μου", στ'αυτί της ψυθιρίζει
"Μ'αυτόν που είσαι το κεφάλι σου θα φας,
Γυρεύοντας κοπέλα μου το πας (pass)"
Σηκώθηκε ένα βράδυ απ'το κρεββάτι
"Προς νερού μου" λέει "πάω" στο συνεργάτη
Βιαζότανε αυτός να την πηδήσει
Μα τον πείθει πως αμέσως θα γυρίσει
Από κάτω περιμέναν οπλισμένοι
Δυό της όπλα και στο κόμμα οργανωμένοι
Τους ανοίγει, ανεβαίνουνε επάνω
Και σκοτώνουν στο κρεββάτι τον ρουφιάνο
Φχαριστήθηκε ο κοσμάκης κι η Μαρία
Άστε που εβγήκε στην παρανομία
Μα την ψάχνανε παντού οι Γερμανοί
Φεύγει εκείνη στο βουνό για να κρυφτεί
Με αντάρτες στο βουνό κάνει παρέα
Γνωρίζει κάποιονε ονόματι Αντρέα
Τα γένια του μυρίζανε θυμάρι
Μαυροσκούφης ήτανε του Άρη
Της υπόσχεται, μόλις λευτερωθούνε
Με το καλό θα ήθελε να παντρευτούνε
Ενώ μπαίναν στην Αθήνα οι Εγγλέζοι
Δως του εκείνος για παντριά να την πιέζει
Κάποιος βρέθηκε να την διαφωτίσει
Ο Φώτης, και τα μάτια της να ανοίξει
"Ο Αντρέας ήταν", λέει, "Τροτσκιστής,
Γι'αυτό δεν πρέπει να τον ξαναδείς"
Του χώσανε λοιπόν μία παγίδα
Του αντάρτη κι αν τον είδατε, τον είδα
Πάει τον έφαγε το μαύρο το σκοτάδι
Κατά διαταγήν του Ζαχαριάδη
Και μια νύχτα σκοτεινή πάνω στο Γράμμο
Ο Φώτης την εζήτησε σε γάμο
Ο Φώτης βρέθηκε μετά στη Βουλγαρία
Κι αυτή να σέρνεται μες στα στρατοδικεία
Ο επίτροπος ζητά την εσχάτη των ποινών
Μα επεμβαίνει, ευτυχώς, κάποιος γιος εφοπλιστών
Την είχε δει σε μια εφημερίδα
"Την εωτεύτηκα μπαμπά", του λέει, "μόλις την είδα"
Κι όταν σκότωσαν τον Νίκο Μπελογιάννη
Στη Μητρόπολη γινήκανε οι γάμοι
Ο φάκελός της σα σκιά εξαφανίστηκε
Σε κολυμπήθρα εθνική ξαναβαφτίστηκε
Από τότε κολυμπάει στα πλούτη μέσα
Η Μαρία είναι τώρα ναυαρχέσα
Έχουν δίκιο της ζωής οι βετεράνοι
Στόλους σέρνει άμα θέλει το φουστάνι
Έχουν δίκιο όταν λένε οι παλιοί
Στόλους σέρνει άμα θέλει, (νανανα.. τιντιντιν....)
(Λέει ο Εγγλέζικος θηρεός, "Ας είναι ντροπιασμένος όποιος σκέφτεται άσχημα"...
Τί σκεφτήκατε;;;)
Χειμώνας του '39
Στίχοι: Βασίλης Νικολαΐδης
Μουσική: Χάρης Καβαλλιεράτος
Πρώτη εκτέλεση: Βασίλης Νικολαΐδης
Η κούρσα ήτανε πολυτελής
σαν μια κόρη πλουσίων κλεμμένη
και στην ταχύτητα της όμορφης αστής
τι ελεύθερος του φαίνεται ο κόσμος
Τι ωραίος ο πόλεμος
σαν το κρασάκι ο θάνατος
και η δημοκρατία
Παλιότερα φαινότανε τους μύλους και τους ταύρους
στο παιχνίδι με το κόκκινο πανί
που χανότανε σα γυναίκας λίκνισμα
σαν τραγούδια και σαν ηλιοβασίλεμα
σαν το νόημα που κρύβουν τα συνθήματα
σαν τα αίματα τριγύρω της αρένας
η γυναίκα περνάει, τα τραγούδια σκορπάν
κι' απ' τους ταύρους δεν θα μείνει κανένας
Τώρα που κάποιος στη Μαδρίτη
κρατάει μια σφαίρα και πάνω της
γραμμένο τ' όνομα του
μια γύφτισσα τούπε ας μη φοβάται
Γεια, μ' ένα τσιγάρο στο στόμα
κι' ένα γαρύφαλλο στ' αυτί
τι ελεύθερος του φαίνεται ο κόσμος
Τι ωραίος ο πόλεμος
σαν το κρασάκι ο θάνατος
και η δημοκρατία
Η Ευρώπη κοιτάει γελαστά κεφαλάκια
παιδιών σε ταξίδι με τρένο
τα χεράκια σφιγμένα γροθιές στον κρύο αέρα
τα χεράκια που το δόκανο σπάνε
πριν πιαστεί ο σπουργίτης
Η Ευρώπη κοιτάει το δάκρυ
του κυρίου Θερβάντες να λιώνει στο χιόνι
Μουσική: Χάρης Καβαλλιεράτος
Πρώτη εκτέλεση: Βασίλης Νικολαΐδης
Η κούρσα ήτανε πολυτελής
σαν μια κόρη πλουσίων κλεμμένη
και στην ταχύτητα της όμορφης αστής
τι ελεύθερος του φαίνεται ο κόσμος
Τι ωραίος ο πόλεμος
σαν το κρασάκι ο θάνατος
και η δημοκρατία
Παλιότερα φαινότανε τους μύλους και τους ταύρους
στο παιχνίδι με το κόκκινο πανί
που χανότανε σα γυναίκας λίκνισμα
σαν τραγούδια και σαν ηλιοβασίλεμα
σαν το νόημα που κρύβουν τα συνθήματα
σαν τα αίματα τριγύρω της αρένας
η γυναίκα περνάει, τα τραγούδια σκορπάν
κι' απ' τους ταύρους δεν θα μείνει κανένας
Τώρα που κάποιος στη Μαδρίτη
κρατάει μια σφαίρα και πάνω της
γραμμένο τ' όνομα του
μια γύφτισσα τούπε ας μη φοβάται
Γεια, μ' ένα τσιγάρο στο στόμα
κι' ένα γαρύφαλλο στ' αυτί
τι ελεύθερος του φαίνεται ο κόσμος
Τι ωραίος ο πόλεμος
σαν το κρασάκι ο θάνατος
και η δημοκρατία
Η Ευρώπη κοιτάει γελαστά κεφαλάκια
παιδιών σε ταξίδι με τρένο
τα χεράκια σφιγμένα γροθιές στον κρύο αέρα
τα χεράκια που το δόκανο σπάνε
πριν πιαστεί ο σπουργίτης
Η Ευρώπη κοιτάει το δάκρυ
του κυρίου Θερβάντες να λιώνει στο χιόνι
Χάρτινες μέρες
Στίχοι: Βασίλης Νικολαΐδης
Μουσική: Στάμος Σέμσης
Πρώτη εκτέλεση: Έλλη Πασπαλά
Έχει πιστέψει σ' εκείνα που μένουν για πάντοτε
κι όταν το λέει εκείνος της λέει πάντα ναι
μένουν τα βράδια στο σπίτι συχνά
αν και μαζί, ζουν χωριστά.
Είναι φορές που οι μέρες μας γίνονται χάρτινες
ό,τι κι αν γράψεις επάνω τους μένουν λευκές
βρήκε μια νύχτα την πόρτα ανοιχτή
και πάει να δει.
Είναι το σπίτι μικρό
ξεχειλίζει μέσα του η ζωή
μας ξεσέρνει, μας παίρνει, δεν σταματεί...
Γύρισε ξανά να του το πει.
Μουσική: Στάμος Σέμσης
Πρώτη εκτέλεση: Έλλη Πασπαλά
Έχει πιστέψει σ' εκείνα που μένουν για πάντοτε
κι όταν το λέει εκείνος της λέει πάντα ναι
μένουν τα βράδια στο σπίτι συχνά
αν και μαζί, ζουν χωριστά.
Είναι φορές που οι μέρες μας γίνονται χάρτινες
ό,τι κι αν γράψεις επάνω τους μένουν λευκές
βρήκε μια νύχτα την πόρτα ανοιχτή
και πάει να δει.
Είναι το σπίτι μικρό
ξεχειλίζει μέσα του η ζωή
μας ξεσέρνει, μας παίρνει, δεν σταματεί...
Γύρισε ξανά να του το πει.
Υ.Γ.: Δεν είμαι 'γω
Στίχοι: Βασίλης Νικολαΐδης
Μουσική: Βασίλης Νικολαΐδης
Πρώτη εκτέλεση: Βασίλης Νικολαΐδης
Ό,τι κι αν κάνει, έρχεται να μου το πει.
Μοιάζουμ' οι δυο μας σα δυο δίδυμοι αδελφοί,
σα δυο σταγόνες, δυο ανθρώποι - μία μούρη.
Μα είναι ένας εντελώς σχιζοφρενής
κι αναρωτιέμαι, πως εγώ, ο υγιής,
πήγα κι έμπλεξα με τούτον τον χαμούρη!
Δεν είμαι 'γω, είν' ένας άλλος, είν' αυτός
που ερωτεύεται, που πίνει διαρκώς,
που με τα χρώματα της θάλασσας μεθάει.
Είν' ένας άλλος, που μου τα 'χει διηγηθεί.
Είν' ένας τσόγλανος, που μου 'χει επιβληθεί,
που τη ζωή του στα τραγούδια μου ξερνάει...
Δεν είμαι 'γω,
που με τη μια και με την άλλη ασχημονεί,
μεθοκοπάει πότε 'δω και πότε 'κει
και παριστάνει τον Νικολα'ί'δη.
Ένας τυχάρπαστος, ένας μυθομανής,
που διαδίδει, ότι είναι ποιητής,
μού 'χει κάνει την υπόληψη σκουπίδι!
Δεν είμαι 'γω, είν' ένας άλλος, είν' αυτός
που ερωτεύεται, που πίνει διαρκώς,
που με τα χρώματα της θάλασσας μεθάει.
Είν' ένας άλλος, που μου τα 'χει διηγηθεί.
Είν' ένας τσόγλανος, που μου 'χει επιβληθεί,
που τη ζωή του στα τραγούδια μου ξερνάει...
Δεν είμαι 'γω...
(Χαμηλόφωνα, σχεδόν ψιθυριστά μ' απαξίωση/περιφρόνηση:) ... Ου, στο διάολο, ρεμάλι!
Μουσική: Βασίλης Νικολαΐδης
Πρώτη εκτέλεση: Βασίλης Νικολαΐδης
Ό,τι κι αν κάνει, έρχεται να μου το πει.
Μοιάζουμ' οι δυο μας σα δυο δίδυμοι αδελφοί,
σα δυο σταγόνες, δυο ανθρώποι - μία μούρη.
Μα είναι ένας εντελώς σχιζοφρενής
κι αναρωτιέμαι, πως εγώ, ο υγιής,
πήγα κι έμπλεξα με τούτον τον χαμούρη!
Δεν είμαι 'γω, είν' ένας άλλος, είν' αυτός
που ερωτεύεται, που πίνει διαρκώς,
που με τα χρώματα της θάλασσας μεθάει.
Είν' ένας άλλος, που μου τα 'χει διηγηθεί.
Είν' ένας τσόγλανος, που μου 'χει επιβληθεί,
που τη ζωή του στα τραγούδια μου ξερνάει...
Δεν είμαι 'γω,
που με τη μια και με την άλλη ασχημονεί,
μεθοκοπάει πότε 'δω και πότε 'κει
και παριστάνει τον Νικολα'ί'δη.
Ένας τυχάρπαστος, ένας μυθομανής,
που διαδίδει, ότι είναι ποιητής,
μού 'χει κάνει την υπόληψη σκουπίδι!
Δεν είμαι 'γω, είν' ένας άλλος, είν' αυτός
που ερωτεύεται, που πίνει διαρκώς,
που με τα χρώματα της θάλασσας μεθάει.
Είν' ένας άλλος, που μου τα 'χει διηγηθεί.
Είν' ένας τσόγλανος, που μου 'χει επιβληθεί,
που τη ζωή του στα τραγούδια μου ξερνάει...
Δεν είμαι 'γω...
(Χαμηλόφωνα, σχεδόν ψιθυριστά μ' απαξίωση/περιφρόνηση:) ... Ου, στο διάολο, ρεμάλι!
Το ρολόϊ στο ποτήρι
Στίχοι: Βασίλης Νικολαΐδης
Μουσική: Στάμος Σέμσης
Πρώτη εκτέλεση: Έλλη Πασπαλά
Η ώρα περνάει
και κάποιος μετράει
κάτι ξοπίσω του...που τον κυνηγά
την ώρα πού πάει
Η ώρα περνάει
κι εκείνος κοιτάει
κάτι που γύρισε...πετάει χαμηλά
η νύχτα πού πάει
Κι η νύχτα ρωτάει
τί θέλει, πού πάει
κάτι τον τύλιξε...γυρνάει ξαφνικά
αλήθεια πού πάει;
Λίγο πιο 'κει σταματάει
σε μια βιτρίνα και την ρωτάει
για την ώρα που φεύγει και πάει
φεύγει μαζί του και τον κυνηγάει
Κι άρχισε πάλι να φεύγει
και να κοιτάει και να ρωτάει.
Η ώρα περνάει
και κάποιος χτυπάει
κάποιος του μίλησε...κι είν' όλα κλειστά
την ώρα που πάει.
Η ώρα περνάει
κι εκείνος ζητάει
κάτι να πίνεται...χτυπάει νευρικά
και ξαναχτυπάει.
Κι η νύχτα ρωτάει
τι θέλει, πού πάει
κάποιος του άνοιξε...γυρνάει ξαφνικά
και μέσα περνάει.
Ένα ποτήρι ζητάει
και το γεμίζει μέχρι ψηλά
το ρολόι του μέσα πετάει
και κατεβάζει μια ρουφηξιά...
Στο ποτήρι του μέσα κοιτάει
και κατεβάζει μια ρουφηξιά...
Μουσική: Στάμος Σέμσης
Πρώτη εκτέλεση: Έλλη Πασπαλά
Η ώρα περνάει
και κάποιος μετράει
κάτι ξοπίσω του...που τον κυνηγά
την ώρα πού πάει
Η ώρα περνάει
κι εκείνος κοιτάει
κάτι που γύρισε...πετάει χαμηλά
η νύχτα πού πάει
Κι η νύχτα ρωτάει
τί θέλει, πού πάει
κάτι τον τύλιξε...γυρνάει ξαφνικά
αλήθεια πού πάει;
Λίγο πιο 'κει σταματάει
σε μια βιτρίνα και την ρωτάει
για την ώρα που φεύγει και πάει
φεύγει μαζί του και τον κυνηγάει
Κι άρχισε πάλι να φεύγει
και να κοιτάει και να ρωτάει.
Η ώρα περνάει
και κάποιος χτυπάει
κάποιος του μίλησε...κι είν' όλα κλειστά
την ώρα που πάει.
Η ώρα περνάει
κι εκείνος ζητάει
κάτι να πίνεται...χτυπάει νευρικά
και ξαναχτυπάει.
Κι η νύχτα ρωτάει
τι θέλει, πού πάει
κάποιος του άνοιξε...γυρνάει ξαφνικά
και μέσα περνάει.
Ένα ποτήρι ζητάει
και το γεμίζει μέχρι ψηλά
το ρολόι του μέσα πετάει
και κατεβάζει μια ρουφηξιά...
Στο ποτήρι του μέσα κοιτάει
και κατεβάζει μια ρουφηξιά...
Το πιο γαλάζιο
Στίχοι: Βασίλης Νικολαΐδης
Μουσική: Χάρης Καβαλλιεράτος
Πρώτη εκτέλεση: Χάνομαι γιατί Ρεμβάζω
Είδα τα βουνά τριγύρω, γραμμή αχνή στον ορίζοντα
και μένα παιδί στις στέρνες και τους κήπους
να κοιτάω ψηλά τα φτερά των ανεμόμυλων.
Πες μου τι μας βαφτίζει στα μπλε
απ`όλα τα μολύβια μου σφίγγω το πιο γαλάζιο
να πλάσω αιθέρα, να πιω την ύλη του
να`ναι πηχτή να`ναι `λαφριά να με σηκώσει να πετάξω.
Να τα κεράσια,να οι μουριές,οι στέρνες με τα χρυσόψαρα
και το μικρό το βαρκάκι,ο χρόνος πλέει μπροστά
στις πηγές του γινόμαστε πες μου παιδιά
πες μου βρήκαμε λίγη αγάπη.
Θυμάμαι το γειτονόπουλο που κλειδώσαμε στο υπόγειο
κι ακούγαμε τους γόους της γελώντας
ποτέ πια δεν ξαναγύρισε,λέω πως είναι σκληρά
και σκοτεινά τα υπόγεια και πως μια τέτοια ρίζα τώρα
μας κάνει τρυφερούς,αντέχουμε...
πες μου βρήκαμε λίγη αγάπη...
Θυμάμαι να λένε αν μπαρκάρεις με πλοίο
ή τραγούδι,στον οίνοπα πόντο δεν έχει ξανά γυρισμό
αν ταξιδεύουμε προς τον ήλιο θα γυρίσουμε όλο τον κόσμο.
Τα μάτια στ`αστέρια,το χέρι στο δοιάκι
δε μας τρομάζουν ο φόβος,η γκρίνια
πίσω ο νόστος,μπροστά τα δελφίνια
ποιος στραβός γυρνά στην Ιθάκη...
Μουσική: Χάρης Καβαλλιεράτος
Πρώτη εκτέλεση: Χάνομαι γιατί Ρεμβάζω
Είδα τα βουνά τριγύρω, γραμμή αχνή στον ορίζοντα
και μένα παιδί στις στέρνες και τους κήπους
να κοιτάω ψηλά τα φτερά των ανεμόμυλων.
Πες μου τι μας βαφτίζει στα μπλε
απ`όλα τα μολύβια μου σφίγγω το πιο γαλάζιο
να πλάσω αιθέρα, να πιω την ύλη του
να`ναι πηχτή να`ναι `λαφριά να με σηκώσει να πετάξω.
Να τα κεράσια,να οι μουριές,οι στέρνες με τα χρυσόψαρα
και το μικρό το βαρκάκι,ο χρόνος πλέει μπροστά
στις πηγές του γινόμαστε πες μου παιδιά
πες μου βρήκαμε λίγη αγάπη.
Θυμάμαι το γειτονόπουλο που κλειδώσαμε στο υπόγειο
κι ακούγαμε τους γόους της γελώντας
ποτέ πια δεν ξαναγύρισε,λέω πως είναι σκληρά
και σκοτεινά τα υπόγεια και πως μια τέτοια ρίζα τώρα
μας κάνει τρυφερούς,αντέχουμε...
πες μου βρήκαμε λίγη αγάπη...
Θυμάμαι να λένε αν μπαρκάρεις με πλοίο
ή τραγούδι,στον οίνοπα πόντο δεν έχει ξανά γυρισμό
αν ταξιδεύουμε προς τον ήλιο θα γυρίσουμε όλο τον κόσμο.
Τα μάτια στ`αστέρια,το χέρι στο δοιάκι
δε μας τρομάζουν ο φόβος,η γκρίνια
πίσω ο νόστος,μπροστά τα δελφίνια
ποιος στραβός γυρνά στην Ιθάκη...
Το νησί των Λωτοφάγων
Στίχοι: Βασίλης Νικολαΐδης
Μουσική: Στάμος Σέμσης
Πρώτη εκτέλεση: Έλλη Πασπαλά
Σε θυμάμαι να μιλάς
να χαμογελάς
σ' όλα αυτά που δεν χρειάζονται
όταν θες
τα νερά του φεγγαριού μες στη στέρνα σου
και τον Αστερισμό της Παρθένου στη γη
σαν ναν' σκυλί να σ' ακολουθεί.
Να 'ναι όλα γύρω, εδώ, κοντά, χαμηλά
να χορεύουν στην παλάμη σου
Μην προσπαθείς να 'ρθουν όλα κοντά...
Η φωτιά που σε γέννησε
σ' ωκεανούς που δε γνώρισες σε πάει.
Σε θυμάμαι να μιλάς
να χαμογελάς
σ' όλα αυτά που δεν χρειάζονται
όταν θες
την Αστάρτη να σταθεί
για εξώφυλλο
και στα περιοδικά να προσφέρει λωτούς
σα να 'ν' σκυλί
να σ' ακολουθεί.
Σε μια ψεύτρα Δαλιδά πλαστική
θα 'χεις χάσει κάθε δύναμη.
Μην προσπαθείς
να 'ρθουν όλα κοντά.
Η φωτιά που σε γέννησε
σ' ωκεανούς που δε γνώρισες σε πάει.
Μουσική: Στάμος Σέμσης
Πρώτη εκτέλεση: Έλλη Πασπαλά
Σε θυμάμαι να μιλάς
να χαμογελάς
σ' όλα αυτά που δεν χρειάζονται
όταν θες
τα νερά του φεγγαριού μες στη στέρνα σου
και τον Αστερισμό της Παρθένου στη γη
σαν ναν' σκυλί να σ' ακολουθεί.
Να 'ναι όλα γύρω, εδώ, κοντά, χαμηλά
να χορεύουν στην παλάμη σου
Μην προσπαθείς να 'ρθουν όλα κοντά...
Η φωτιά που σε γέννησε
σ' ωκεανούς που δε γνώρισες σε πάει.
Σε θυμάμαι να μιλάς
να χαμογελάς
σ' όλα αυτά που δεν χρειάζονται
όταν θες
την Αστάρτη να σταθεί
για εξώφυλλο
και στα περιοδικά να προσφέρει λωτούς
σα να 'ν' σκυλί
να σ' ακολουθεί.
Σε μια ψεύτρα Δαλιδά πλαστική
θα 'χεις χάσει κάθε δύναμη.
Μην προσπαθείς
να 'ρθουν όλα κοντά.
Η φωτιά που σε γέννησε
σ' ωκεανούς που δε γνώρισες σε πάει.
Οι Καρατζόβες και η κοινή
Στίχοι: Βασίλης Νικολαΐδης
Μουσική: Βασίλης Νικολαΐδης
Πρώτη εκτέλεση: Βασίλης Νικολαΐδης
Από την Κουμουνδούρου χώθηκα μες τα στενά
καθώς δεν είχα φράγκα δεν κινδύνευα ξανά
να τα σκοτώσω στα χαμαιτυπεία
Κι αφήνοντας λοιπόν την Πειραιώς
σκεφτόμουνα πως έτσι ασφαλώς
θ' απέφευγα και τη ναυτονομία
Μα κείνοι που στο στράτευμα φρουρούν την πειθαρχία
φάντης-μπαστούνι σκάσανε μπροστά μου απ' τη γωνία
κι όσοι φαντάροι πήγανε θα ξέρουν το γιατί
τέτοιου είδους συνάντηση σημαίνει φυλακή
Δεν ήτανε να κάθομαι στοιχεία να τους δώσω
καλά και σώνει έπρεπε να τους την κατσικώσω
στην πρώτη πόρτα χώνομαι κι έτσι χωρίς να θέλω
πάλι κατρακύλησα βαθιά σ' ένα μπουρδέλο
Ωιμένα που κατάντησες ναέ της Αφροδίτης
ποιος μάντης να σου το 'λεγε και ποιος κακών προφήτης
των ακτημόνων του έρωτα ω άγιες κατακόμβες
σένα που σε σεβάστηκαν Αγγλοι και Γερμανοί
το άσυλό σου έμελλε να παραβιαστεί
από δύο ηλίθιους κ αστείους Καρατζόβες
Σαν οπτασία χάθηκα απ' τα χαζά του μάτια
ψάξαν ματαίως να με βρουν κάτω από τα κρεβάτια
μπας κι είναι στη ντουλάπα, μπας κι έφυγε από κει
σαν τα μπασκίνια ψάχνανε οι δύο κληρωτοί
Σε μια ντουλάπα να κρυφτώ αφελεστάτη σκέψη
με άλλο τρόπο σίγουρο με είχαν φυγαδέψει
γυναίκες τίμιες συχνά με είχατε προδώσει
μα μια πουτάνα βρέθηκε στον κόσμο να με σώσει
Ψηλά στη σιδερόσκαλα καλή μου μ' είχες κρύψει
και κρεμασμένος εκειδά είχα ανακαλύψει
ποια ήταν η πατρίδα μου μα και συγχρόνως είδα
μες τα βαμμένα μάτια σου την άλλη μου πατρίδα
Όλον τον κόσμο ανάγειραν μα τίποτα δε βρήκανε
στα φρένα κλώθωντας κακά πήγανε και κρυφτήκανε
στην πόρτα περιμένοντας για να φανερωθώ
και να 'μαι παναιχμάλωτος στο Βοτανικό
Μα ως Μπελμοντό διωκόμενος για να μη συλληφθεί
πηδά ο υποφαινόμενος στο διπλανό γιαπί
την υψοφοβία του νικώντας με ανδρεία
ξεφεύγει απ' τη σύλληψη κι από την τιμωρία
Κι οι θλιβεροί μου διώκτες ήτανε για να τους κλαις
στη θητεία μου τ' ορκίζομαι καλοί μου ακροατές
και στην αγοραία Αφροδίτη σας ομνύω
Κοιτώντας απορούσανε οι περαστικοί
δυο ναυτονόμοι τι να γύρευαν εκεί
τιμητική φρουρά μπροστά σ' ένα πορνείο
Μουσική: Βασίλης Νικολαΐδης
Πρώτη εκτέλεση: Βασίλης Νικολαΐδης
Από την Κουμουνδούρου χώθηκα μες τα στενά
καθώς δεν είχα φράγκα δεν κινδύνευα ξανά
να τα σκοτώσω στα χαμαιτυπεία
Κι αφήνοντας λοιπόν την Πειραιώς
σκεφτόμουνα πως έτσι ασφαλώς
θ' απέφευγα και τη ναυτονομία
Μα κείνοι που στο στράτευμα φρουρούν την πειθαρχία
φάντης-μπαστούνι σκάσανε μπροστά μου απ' τη γωνία
κι όσοι φαντάροι πήγανε θα ξέρουν το γιατί
τέτοιου είδους συνάντηση σημαίνει φυλακή
Δεν ήτανε να κάθομαι στοιχεία να τους δώσω
καλά και σώνει έπρεπε να τους την κατσικώσω
στην πρώτη πόρτα χώνομαι κι έτσι χωρίς να θέλω
πάλι κατρακύλησα βαθιά σ' ένα μπουρδέλο
Ωιμένα που κατάντησες ναέ της Αφροδίτης
ποιος μάντης να σου το 'λεγε και ποιος κακών προφήτης
των ακτημόνων του έρωτα ω άγιες κατακόμβες
σένα που σε σεβάστηκαν Αγγλοι και Γερμανοί
το άσυλό σου έμελλε να παραβιαστεί
από δύο ηλίθιους κ αστείους Καρατζόβες
Σαν οπτασία χάθηκα απ' τα χαζά του μάτια
ψάξαν ματαίως να με βρουν κάτω από τα κρεβάτια
μπας κι είναι στη ντουλάπα, μπας κι έφυγε από κει
σαν τα μπασκίνια ψάχνανε οι δύο κληρωτοί
Σε μια ντουλάπα να κρυφτώ αφελεστάτη σκέψη
με άλλο τρόπο σίγουρο με είχαν φυγαδέψει
γυναίκες τίμιες συχνά με είχατε προδώσει
μα μια πουτάνα βρέθηκε στον κόσμο να με σώσει
Ψηλά στη σιδερόσκαλα καλή μου μ' είχες κρύψει
και κρεμασμένος εκειδά είχα ανακαλύψει
ποια ήταν η πατρίδα μου μα και συγχρόνως είδα
μες τα βαμμένα μάτια σου την άλλη μου πατρίδα
Όλον τον κόσμο ανάγειραν μα τίποτα δε βρήκανε
στα φρένα κλώθωντας κακά πήγανε και κρυφτήκανε
στην πόρτα περιμένοντας για να φανερωθώ
και να 'μαι παναιχμάλωτος στο Βοτανικό
Μα ως Μπελμοντό διωκόμενος για να μη συλληφθεί
πηδά ο υποφαινόμενος στο διπλανό γιαπί
την υψοφοβία του νικώντας με ανδρεία
ξεφεύγει απ' τη σύλληψη κι από την τιμωρία
Κι οι θλιβεροί μου διώκτες ήτανε για να τους κλαις
στη θητεία μου τ' ορκίζομαι καλοί μου ακροατές
και στην αγοραία Αφροδίτη σας ομνύω
Κοιτώντας απορούσανε οι περαστικοί
δυο ναυτονόμοι τι να γύρευαν εκεί
τιμητική φρουρά μπροστά σ' ένα πορνείο
Οι μόνιμες χάρες της αδυναμίας
Στίχοι: Βασίλης Νικολαΐδης
Μουσική: Γιώργος Φιλιππάκης
Πρώτη εκτέλεση: Χάνομαι γιατί Ρεμβάζω
Η νύχτα κρεμάστηκε γύρω απ` το φεγγάρι και γέμισε
φως την κάμαρα και στο ντιβάνι ζωγραφιστό με ροζ
τριαντάφυλλα υγρή σαν τη θάλασσα.
Στον κτηνώδη εραστή της που σκίζει δαντέλες μπροστά του
στεκόταν νικημένη η Ελβίρα, καθώς σκεφτόταν τις μόνιμες
χάρες της αδυναμίας.
Κι όταν μια νύχτα και τούτος εδώ δα θ` αυτοκτονήσει,
μια νύχτα κρεμασμένη απ` το φεγγάρι, πιτσιλώντας αίματα
στον τοίχο με μια σφαίρα, κατουρώντας δάκρυα
και μη καταλαβαίνοντας τη φοβερή εξουσία της Ελβίρας.
Και πώς γινόταν η αιχμάλωτος φρεγάτα ποτέ να μη βουλιάζει
παρά να στέκει στον αφρό, με άλλη σημαία
με άλλο όνομα, Θαίς, Λαίς, Φρύνη, Μαγδαληνή
και πάντα να κυριαρχεί στη θάλασσα, στον έρωτα.
Η Ελβίρα πάντοτε θα σκέφτεται
τις μόνιμες χάρες της αδυναμίας.
Μουσική: Γιώργος Φιλιππάκης
Πρώτη εκτέλεση: Χάνομαι γιατί Ρεμβάζω
Η νύχτα κρεμάστηκε γύρω απ` το φεγγάρι και γέμισε
φως την κάμαρα και στο ντιβάνι ζωγραφιστό με ροζ
τριαντάφυλλα υγρή σαν τη θάλασσα.
Στον κτηνώδη εραστή της που σκίζει δαντέλες μπροστά του
στεκόταν νικημένη η Ελβίρα, καθώς σκεφτόταν τις μόνιμες
χάρες της αδυναμίας.
Κι όταν μια νύχτα και τούτος εδώ δα θ` αυτοκτονήσει,
μια νύχτα κρεμασμένη απ` το φεγγάρι, πιτσιλώντας αίματα
στον τοίχο με μια σφαίρα, κατουρώντας δάκρυα
και μη καταλαβαίνοντας τη φοβερή εξουσία της Ελβίρας.
Και πώς γινόταν η αιχμάλωτος φρεγάτα ποτέ να μη βουλιάζει
παρά να στέκει στον αφρό, με άλλη σημαία
με άλλο όνομα, Θαίς, Λαίς, Φρύνη, Μαγδαληνή
και πάντα να κυριαρχεί στη θάλασσα, στον έρωτα.
Η Ελβίρα πάντοτε θα σκέφτεται
τις μόνιμες χάρες της αδυναμίας.
Ο ναύτης
Στίχοι: Βασίλης Νικολαΐδης
Μουσική: Χάρης Καβαλλιεράτος
Πρώτη εκτέλεση: Χάνομαι γιατί Ρεμβάζω
Ο τράγος στο κοπάδι του, το σκιάχτρο στο χωράφι
ο μέρμηγκας στην τρύπα του κι ο ναύτης πουθενά
Χαμένος στα τοπία του τα καλοκαιρινά.
Σαν τσάμικος που το` σκασε φεύγει τώρα και πάει
το` να του κάθεται εδώ τ` άλλο πολύ μακριά
γυρνάει κάμπους και γκρεμνούς σε μέρη χλοερά
πηγαίνει το ταξίδι του και πίσω δε γυρνά.
Μπήκε Δεκαπενταύγουστος μελτέμια εμπνέουν τη μέρα
την παρθενιά του πέλαγους δακρύζω κι απορώ
να μου το πεις μ` αδρές μορφές με λόγια φιλντισένια
ο ήλιος πως θαν` όμορφος κοντά στο δειλινό.
Δίψασε τον ανήφορο κι ήπιε το μεσημέρι
ξεφόρτωσε τ` αγώγι του να` ναι πιο ελαφρό
της πίκρας του και της χαράς να σκίζει το αφρό.
Το δρόμο παίρνει τον καλό, παίρνει το καραβάνι
βούτηξε μια στην άβυσσο, μια στην αστροφεγγιά
και λάγνεψε κι ασκήτεψε και για παρηγοριά
φεύγει σε λίγο κι όπου πάει κανένας δεν τον φτάνει.
Μουσική: Χάρης Καβαλλιεράτος
Πρώτη εκτέλεση: Χάνομαι γιατί Ρεμβάζω
Ο τράγος στο κοπάδι του, το σκιάχτρο στο χωράφι
ο μέρμηγκας στην τρύπα του κι ο ναύτης πουθενά
Χαμένος στα τοπία του τα καλοκαιρινά.
Σαν τσάμικος που το` σκασε φεύγει τώρα και πάει
το` να του κάθεται εδώ τ` άλλο πολύ μακριά
γυρνάει κάμπους και γκρεμνούς σε μέρη χλοερά
πηγαίνει το ταξίδι του και πίσω δε γυρνά.
Μπήκε Δεκαπενταύγουστος μελτέμια εμπνέουν τη μέρα
την παρθενιά του πέλαγους δακρύζω κι απορώ
να μου το πεις μ` αδρές μορφές με λόγια φιλντισένια
ο ήλιος πως θαν` όμορφος κοντά στο δειλινό.
Δίψασε τον ανήφορο κι ήπιε το μεσημέρι
ξεφόρτωσε τ` αγώγι του να` ναι πιο ελαφρό
της πίκρας του και της χαράς να σκίζει το αφρό.
Το δρόμο παίρνει τον καλό, παίρνει το καραβάνι
βούτηξε μια στην άβυσσο, μια στην αστροφεγγιά
και λάγνεψε κι ασκήτεψε και για παρηγοριά
φεύγει σε λίγο κι όπου πάει κανένας δεν τον φτάνει.
Λωρέττα ντε Μπω
Στίχοι: Βασίλης Νικολαΐδης
Μουσική: Στάμος Σέμσης
Πρώτη εκτέλεση: Έλλη Πασπαλά
Ένα γκρο πλαν αρμυρό
για την Λωρέττα ντε Μπω
πάει κάθε πρωί
με διάσημους να κοιμηθεί.
Πλήθος κοιτά με τον Έρολ να φεύγουν μαζί
παίζει και μουσική
το μυστικό που το ξέρουν ως κι οι μουσικοί
δεν της το 'χουνε πει.
Ένα γκρο πλαν αρμυρό
για την Λωρέττα ντε Μπω
λίγες στάλες ντροπής
ξεχειλίζουνε μες στο Τζιν Φιςς.
Πλήθος κοιτά με τους νάνους να φεύγουν μαζί
και τους ακολουθεί
μπαίνουν σε σκίτσα και γίνονται όλοι χαρτί
που 'χει τώρα χαθεί.
Εκφωνητής Ραδιοφώνου ( Νίκος Αϊβαλής )
Σκάνδαλο πάλι με την Λωρέττα ντε Μπω.
Η γνωστή στάρλετ εμφανίστηκε
στην απονομή βραβείων Όσκαρ με το ξυρισμένο
κουνέλι της, που ήταν δεμένο με επίχρυσο λουράκι.
Σε ειρωνικό σχόλιο δημοσιογράφου η Λωρέττα
δήλωσε : ''Πολλοί θα ήθελαν να ήταν στη θέση του.''
Ο δημοσιογράφος έξαλλος...
Μουσική: Στάμος Σέμσης
Πρώτη εκτέλεση: Έλλη Πασπαλά
Ένα γκρο πλαν αρμυρό
για την Λωρέττα ντε Μπω
πάει κάθε πρωί
με διάσημους να κοιμηθεί.
Πλήθος κοιτά με τον Έρολ να φεύγουν μαζί
παίζει και μουσική
το μυστικό που το ξέρουν ως κι οι μουσικοί
δεν της το 'χουνε πει.
Ένα γκρο πλαν αρμυρό
για την Λωρέττα ντε Μπω
λίγες στάλες ντροπής
ξεχειλίζουνε μες στο Τζιν Φιςς.
Πλήθος κοιτά με τους νάνους να φεύγουν μαζί
και τους ακολουθεί
μπαίνουν σε σκίτσα και γίνονται όλοι χαρτί
που 'χει τώρα χαθεί.
Εκφωνητής Ραδιοφώνου ( Νίκος Αϊβαλής )
Σκάνδαλο πάλι με την Λωρέττα ντε Μπω.
Η γνωστή στάρλετ εμφανίστηκε
στην απονομή βραβείων Όσκαρ με το ξυρισμένο
κουνέλι της, που ήταν δεμένο με επίχρυσο λουράκι.
Σε ειρωνικό σχόλιο δημοσιογράφου η Λωρέττα
δήλωσε : ''Πολλοί θα ήθελαν να ήταν στη θέση του.''
Ο δημοσιογράφος έξαλλος...
Λάδι καρύδας
Στίχοι: Βασίλης Νικολαΐδης
Μουσική: Στάμος Σέμσης
Πρώτη εκτέλεση: Έλλη Πασπαλά
Σε μιαν αφίσσα για λάδι γλυστράνε...κι ένα πρωί
τα όνειρά τους φορτώνουν και πάνε...σ' ένα νησί
και παίρνουν χρώμα τροπικό...εξωτικό
στον ήλιο χάνοντ' οι σκιές...να παν αλλού κι αυτές
μ' ένα μπουκάλι...λάδι καρύδας...διακοπές.
Κάθε βραδάκι στίβουν φεγγάρι...με ανανά
κάτι τους λείπει, βάζουν παγάκια...πίνουν ξανά
και το φεγγάρι τους μεθά...τους ξεγελά
κι οι νύχτες φεύγουν βιαστικές...να παν αλλού κι αυτές
μ' ένα μπουκάλι...λάδι καρύδας...διακοπές.
Πλοία που φεύγουν τους παίρνουν, γυρνάνε...και όλοι μαζί
τα όνειρά τους μουσκεύουν και πάνε...μες στη βροχή
οι στάλες πέφτουν κι απορούν...μελαγχολούν
κυλάνε στις υδροροές...να παν αλλού κι αυτές
μ' ένα μπουκάλι...λάδι καρύδας...διακοπές.
Μουσική: Στάμος Σέμσης
Πρώτη εκτέλεση: Έλλη Πασπαλά
Σε μιαν αφίσσα για λάδι γλυστράνε...κι ένα πρωί
τα όνειρά τους φορτώνουν και πάνε...σ' ένα νησί
και παίρνουν χρώμα τροπικό...εξωτικό
στον ήλιο χάνοντ' οι σκιές...να παν αλλού κι αυτές
μ' ένα μπουκάλι...λάδι καρύδας...διακοπές.
Κάθε βραδάκι στίβουν φεγγάρι...με ανανά
κάτι τους λείπει, βάζουν παγάκια...πίνουν ξανά
και το φεγγάρι τους μεθά...τους ξεγελά
κι οι νύχτες φεύγουν βιαστικές...να παν αλλού κι αυτές
μ' ένα μπουκάλι...λάδι καρύδας...διακοπές.
Πλοία που φεύγουν τους παίρνουν, γυρνάνε...και όλοι μαζί
τα όνειρά τους μουσκεύουν και πάνε...μες στη βροχή
οι στάλες πέφτουν κι απορούν...μελαγχολούν
κυλάνε στις υδροροές...να παν αλλού κι αυτές
μ' ένα μπουκάλι...λάδι καρύδας...διακοπές.
Ιερουσαλήμ
Στίχοι: Βασίλης Νικολαΐδης
Μουσική: Χρήστος Τσιαμούλης
Πρώτη εκτέλεση: Χορωδία
Παιδιά που τρέχουν και καπνοί
και πυροβολισμοί κι οσμή από λιβάνι
τ’ αφέντη που την κυβερνάει
χορεύει κι ύστερα ζητάει
την κεφαλή τ’ Άη Γιάννη.
Όλα κρυφά και μυστικά
τα πάθη σου π’ ανάβουν κι αργοκαίγεσαι
Ιερουσαλήμ, στον Γολγοθά
με τους λαούς σου σταυρωμένους
Ανασταίνεσαι.
Στο σούρουπο που λειώνει τη φωνή του μουεζίνη
Στο τείχος που βουλιάζει ο θρήνος του ραββί
στ’ αεράκι που μύρωσε το σήμαντρο
Ναΐτες π’ ακονίζουν τα μαχαίρια τους
Εκεί σε γνώρισα.
Κι οι τοίχοι της είναι φτενοί
κι΄ ακούγετ’ όποιος μπει
και φαίνεται όποιος βγαίνει
και τρέμουν όλα σαν πονάει
ματώνει, σέρνεται, βογγάει
γεννάει την Οικουμένη.
Μουσική: Χρήστος Τσιαμούλης
Πρώτη εκτέλεση: Χορωδία
Παιδιά που τρέχουν και καπνοί
και πυροβολισμοί κι οσμή από λιβάνι
τ’ αφέντη που την κυβερνάει
χορεύει κι ύστερα ζητάει
την κεφαλή τ’ Άη Γιάννη.
Όλα κρυφά και μυστικά
τα πάθη σου π’ ανάβουν κι αργοκαίγεσαι
Ιερουσαλήμ, στον Γολγοθά
με τους λαούς σου σταυρωμένους
Ανασταίνεσαι.
Στο σούρουπο που λειώνει τη φωνή του μουεζίνη
Στο τείχος που βουλιάζει ο θρήνος του ραββί
στ’ αεράκι που μύρωσε το σήμαντρο
Ναΐτες π’ ακονίζουν τα μαχαίρια τους
Εκεί σε γνώρισα.
Κι οι τοίχοι της είναι φτενοί
κι΄ ακούγετ’ όποιος μπει
και φαίνεται όποιος βγαίνει
και τρέμουν όλα σαν πονάει
ματώνει, σέρνεται, βογγάει
γεννάει την Οικουμένη.
Αν ήσουνα τρελός
Στίχοι: Νίκος Γκάτσος
Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις
Πρώτη εκτέλεση: Μαρία Φαραντούρη
Αν ήσουνα τρελός θα ’χες κρύψει του ήλιου τον δίσκο
Αν ήσουνα τρελός θα ’χες κλέψει απ’ τα δένδρα τον ίσκιο
Αν ήσουνα τρελός θα μου θύμιζες λόγια που καίνε
Αν ήσουνα τρελός θα με μάθαινες πάλι πως κλαίνε
Αν ήσουνα τρελός θα ΄χες σβήσει στους δρόμους τα φώτα
Αν ήσουνα τρελός θα μου χτύπαγες πάλι την πόρτα
Αν ήσουνα τρελός ένα βήμα θα μου ’λεγες κάμε
Αν ήσουνα τρελός στον παράδεισο απόψε να πάμε
Μα εσύ μου πήρες τ’ όνειρο
Και το ’καμες κομμάτια
Στου φεγγαριού το βλέφαρο
Στων αστεριών τα μάτια
Δισκογραφία
Σκοτεινή μητέρα - 1986
Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις
Πρώτη εκτέλεση: Μαρία Φαραντούρη
Αν ήσουνα τρελός θα ’χες κρύψει του ήλιου τον δίσκο
Αν ήσουνα τρελός θα ’χες κλέψει απ’ τα δένδρα τον ίσκιο
Αν ήσουνα τρελός θα μου θύμιζες λόγια που καίνε
Αν ήσουνα τρελός θα με μάθαινες πάλι πως κλαίνε
Αν ήσουνα τρελός θα ΄χες σβήσει στους δρόμους τα φώτα
Αν ήσουνα τρελός θα μου χτύπαγες πάλι την πόρτα
Αν ήσουνα τρελός ένα βήμα θα μου ’λεγες κάμε
Αν ήσουνα τρελός στον παράδεισο απόψε να πάμε
Μα εσύ μου πήρες τ’ όνειρο
Και το ’καμες κομμάτια
Στου φεγγαριού το βλέφαρο
Στων αστεριών τα μάτια
Δισκογραφία
Σκοτεινή μητέρα - 1986
Cundu Luna Vini ( Όταν βγαίνει το φεγγάρι )
http://www.youtube.com/watch?v=Cknl2wZvC2c&feature=related
Στίχοι: Νίκος Γκάτσος
Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις
Πρώτη εκτέλεση: Μαρία Φαραντούρη & Ηλίας Λιούγκος ( Ντουέτο )
Ό,τι και να γίνει
ό,τι και να λάχει
cundu luna vini
τραγουδάν οι βλάχοι
Φίλοι στην ειρήνη
σύντροφοι στη μάχη
cundu luna vini
τραγουδάν οι βλάχοι
cundu luna vini
κι ό,τι θέλει ας γίνει
Κλαιν οι βεδουΐνοι
σκούζουν οι φελλάχοι
και στην Παλαιστίνη
καίγονται μονάχοι.
Θρύψαλο η σελήνη
στη μεγάλη ράχη
cundu luna vini
τραγουδάν οι βλάχοι
cundu luna vini
κι ό,τι θέλει ας γίνει
Φως και καλoσύνη
γιε μου δεν υπάρχει
ρίχνουν στο καμίνι
και τον Πατριάρχη.
Μαύρισαν οι κρίνοι
ράγισαν οι βράχοι
cundu luna vini
τραγουδάν οι βλάχοι
cundu luna vini
κι ό,τι θέλει ας γίνει
Δισκογραφία
Τα παράλογα - 1976
Εφήμερο
Στίχοι: Βασίλης Νικολαΐδης
Μουσική: Στάμος Σέμσης
Πρώτη εκτέλεση: Έλλη Πασπαλά
Σκόρπιο χαρτί μελάνι ρουφάει.
άδειο γυαλί πια δε μας μεθάει
και μια μορφή παιδική βγαίνει απ' τους τοίχους,
φτιάχνει τη μουσική φτιάχνει και τους στίχους.
Ξαναρωτάει
μια τα βλέμματα μια τα κύματα.
Ξαναρχινάει κάποια βήματα
μα στο δρόμο τα ξεχνάει.
Κάνει πάλι να βγει και βυθίζεται.
Δίνει μια στον αφρό, εμφανίζεται.
Ίδιο βιολί αιώνες κρατάει,
κάθε στιγμή την άλλη τραβάει
Το κάθε τι διαρκεί όσο κι ένα βράδυ
πριν μια για πάντα χαθεί πάλι στο σκοτάδι.
Μουσική: Στάμος Σέμσης
Πρώτη εκτέλεση: Έλλη Πασπαλά
Σκόρπιο χαρτί μελάνι ρουφάει.
άδειο γυαλί πια δε μας μεθάει
και μια μορφή παιδική βγαίνει απ' τους τοίχους,
φτιάχνει τη μουσική φτιάχνει και τους στίχους.
Ξαναρωτάει
μια τα βλέμματα μια τα κύματα.
Ξαναρχινάει κάποια βήματα
μα στο δρόμο τα ξεχνάει.
Κάνει πάλι να βγει και βυθίζεται.
Δίνει μια στον αφρό, εμφανίζεται.
Ίδιο βιολί αιώνες κρατάει,
κάθε στιγμή την άλλη τραβάει
Το κάθε τι διαρκεί όσο κι ένα βράδυ
πριν μια για πάντα χαθεί πάλι στο σκοτάδι.
Ένα
Στίχοι: Βασίλης Νικολαΐδης
Μουσική: Χάρης Καβαλλιεράτος
Πρώτη εκτέλεση: Χάνομαι γιατί Ρεμβάζω
Στο άρωμα του πεύκου
στο χρώμα του μελιού
στο απόκρημνο των βράχων
που χύνεται στη θάλασσα.
Στις κορφές των βουνών
στα σύννεφα
που ξύνονται κει πάνω.
Στις ελιές που τ`ασήμι
δένουν του ανέμου
να ζήσω όσο Ένα μου
ανήκει κι όσο μπορώ.
Μουσική: Χάρης Καβαλλιεράτος
Πρώτη εκτέλεση: Χάνομαι γιατί Ρεμβάζω
Στο άρωμα του πεύκου
στο χρώμα του μελιού
στο απόκρημνο των βράχων
που χύνεται στη θάλασσα.
Στις κορφές των βουνών
στα σύννεφα
που ξύνονται κει πάνω.
Στις ελιές που τ`ασήμι
δένουν του ανέμου
να ζήσω όσο Ένα μου
ανήκει κι όσο μπορώ.
Γελοίοι έρωτες
Στίχοι: Βασίλης Νικολαΐδης
Μουσική: Στάμος Σέμσης
Πρώτη εκτέλεση: Έλλη Πασπαλά
Να δεις που το 'χα πει
το σκάει ο έρωτας την ώρα πουν' να ‘ρθει.
Τους ξέρω και τους δυο σα να 'μαι 'γω
γιατί είμαι 'γω και είσαι 'συ.
Μη με ρωτάς...
Ήθελα κάποιον να βρω να τον θέλω
κι ήθελα να είσαι 'συ.
Να δεις που το 'χα πει
μοιάζει με τρέλα μα απ' την τρέλα ειν' πιο τρελοί.
Αν κι η γραμμή είχε σπάσει
αυτός αλλού κι αυτή ' χε βγει τι πάει να πει...
Τι πάει να πει...
Τρίτη δεν μπόρεσε να 'ρθει,
εκείνη την Πέμπτη είχε κάτι.
Ε! κι έληξε εκεί.
Μουσική: Στάμος Σέμσης
Πρώτη εκτέλεση: Έλλη Πασπαλά
Να δεις που το 'χα πει
το σκάει ο έρωτας την ώρα πουν' να ‘ρθει.
Τους ξέρω και τους δυο σα να 'μαι 'γω
γιατί είμαι 'γω και είσαι 'συ.
Μη με ρωτάς...
Ήθελα κάποιον να βρω να τον θέλω
κι ήθελα να είσαι 'συ.
Να δεις που το 'χα πει
μοιάζει με τρέλα μα απ' την τρέλα ειν' πιο τρελοί.
Αν κι η γραμμή είχε σπάσει
αυτός αλλού κι αυτή ' χε βγει τι πάει να πει...
Τι πάει να πει...
Τρίτη δεν μπόρεσε να 'ρθει,
εκείνη την Πέμπτη είχε κάτι.
Ε! κι έληξε εκεί.
Θησαυροί σοφίας
Τα παρακάτω λαϊκά άσματα είναι θησαυρός σοφίας:
Τέτοια στιχουργική δύναμη, γλωσσικά ενεργήματα και εύστοχη κοινωνική κριτική που αλλού θα βρείτε εκτός από αυτά τα λαϊκά άσματα που βγαίνουν μέσα από τον πόνο, την δυστυχία και την κοινωνική ανέχεια του σύγχρονου Νεοέλληνα! Επιλέγω μερικά και τα σχολιάζω αναδεικνύοντας τα βαθύτερα κοινωνικά μυνήματά τους:
”Από κορμί είμαι η best Κι από προσόντα είμαι first Μ' αυτό στους άντρες κάνω test Για να διαλέξω. Μπες όπως όλοι στη γραμμή Άσε τα μα, τα μου, τα μη Πέρνα λοιπόν τη δοκιμή Και ίσως σε επιλέξω” Χριστίνα Γαλάνη
Ιδού κύριοι, τα υψηλά νοήματα που κρύβει το παραπάνω άσμα: Μια καταγγελία της σημερινής καταναλωτικής κοινωνίας της ομοιομορφίας που μέχρι και η επιλογή ερωτικού συντρόφου γίνεται σαν να επιλέγεις ένα προϊόν από τα ράφια του σούπερ μάρκετ! Μάλιστα τον τεστάρεις πάνω σου όπως τα ρούχα σε μια μπουτίκ! Οι όποιες αντιρρήσεις, ενστάσεις, διαφωνίες, καταστέλλονται και συντρίβονται, ο νόμοι της αγοράς και της εμπορευματοποίησης είναι ισοπεδωτικοί και ανελέητοι!
"Φίλα με δεν έχω ΕΙΤΖ, το' πε κι ο γιατρός." Αγνώστου καλλιτέχνη/ιδος
Αυτό το υπέροχο φουτουριστικό κομμάτι αναφέρεται σε μια εφιαλτική κοινωνία του μέλλοντος, όπου ένα οργουελιανό καθεστώς, καλλιεργώντας την τρομολαγνεία και το αίσθημα ανασφάλειας, έχει εισχωρήσει βαθειά στις ανθρώπινες σχέσεις και απαιτεί παντού ελέγχους και πιστοποιητικά υγείας, ακόμα και στις ερωτικές σχέσεις, μέχρι και για ένα απλό φιλί να απαιτείται πιστοποιητικό γιατρού!
”Σκανδαλίζομαι, μονάχη μου αγγίζομαι με μια γραβάτα σου ερεθίζομαι” Πέπη Τσεσμελή
Αξιοσημείωτη αναφορά στον φετιχισμό, μεγάλο νοηματικό βάθος, δείχνει την ανυπόφορη μοναξιά του σύγχρονου ανθρώπου που δουλειές και υποχρεώσεις αναγκάζουν αγαπημένα ζευγάρια να ζούνε χώρια για μήνες ή και χρόνια Σαφές φαλλικό σύμβολο η γραβάτα, με έμμεση αρχετυπική αναφορά στο φίδι του παραδείσου, που τυλίγεται γύρω της. Σκανδαλίζεται, όμως αγαπά τον Ενα, αλλά αυτός βρίσκεται μακριά, συνεπώς, αναγκάζεται να καταφύγει στον φετιχισμό και τον αυτοερωτισμό σαν μόνη διέξοδο: η γραβάτα που τυλίγει πάνω της προσομοιώνει την αγκαλιά του.
“και κάνω έρωτα μαζί σου με τηλεπάθεια, σε ένα κόσμο μπερδεμένο, όλο αστάθεια.” Λευτέρης Πανταζής
Αναφέρεται επίσης στον εξαναγκασμένο χωρισμό των ζευγαριών, εδώ όμως το δραματικό γεγονός βιώνεται με ειρωνική και περιπαικτική διάθεση, τοποθετώντας, ο καλλιτέχνης, το προσωπικό του πρόβλημα σε ένα ευρύτερο και γενικότερο κοινωνικοπολιτικό πλαίσιο με αξιοσημείωτη αναφορά στα αισθήματα ανασφάλειας, στην κοινωνική αστάθεια και αδυναμία άρθρωσης συγκροτημένου πολιτικού λόγου που προκάλεσε η επικράτηση του ύστερου μεταμοντέρνου καπιταλισμού σε συνδυασμό με την κατάρρευση των καθεστώτων του υπαρκτού σοσιαλισμού. Εξαιρετικά διορατικό κομμάτι, προέβλεψε, σχεδόν δέκα χρόνια πριν, το κυβερνοσέξ!
”Είμαι ένας άνθρωπος τρελός, σχιζοφρενής και μανιακός, που μες την τρέλα μου ο φτωχός, ψάχνω για να' βρω λίγο φως" Λάκης Σκουτάρης
Η μοναξιά και η κοινωνική ανέχεια οδηγεί έναν άνθρωπο στην παράνοια, παρόλα αυτά βρίσκει λίγο κουράγιο για να αναζητήσει διέξοδο (φως)...
"Σκοτάδι, πισσοσκόταδο, μαύρο σκοτάδι πίσσα, σκοτάδι είσαι σκοτεινό, σκοτοσκοτεινιασμένο, σκοτάδι κατασκότεινο, και βράδυ βραδιασμένο." Λάκης Σκουτάρης
...Ομως τα σκοτάδια της σύγχρονης αλλοτριωμένης κοινωνίας είναι ατέλειωτα και δυσβάσταχτα και εδώ ο ποιητής βγάζει όλο το μεγαλείο της τέχνης του: Χρησιμοποιεί μέσα από ένα εκπληκτικό γλωσσικό ενέργημα όλα τα συνώνυμα και παράγωγα του σκοταδιού.
"Αν είχανε φωνή οι γκαρσονιέρες, θα πέφταν σαν ξερόφυλλα οι βέρες" Αντζελα Ρέμπη
Η μεταφορά και η μετωνυμία σε αυτόν τον στίχο είναι εκπληκτική στην δύναμη και το νοηματικό βάθος τους. Το απαρχαιομένο ηθικοπλαστικό σύστημα με τον θεσμό του γάμου που δένει τα ζευγάρια με αλυσίδες (βέρες) καταρρέει, η υποκρισία της μοναδικότητας του ερωτικού συντρόφου πέφτει σαν ξερόφυλλο. Από τους πιό απελευθερωτικούς στίχους στις σχέσεις των δύο φύλων, ένας σαρκασμός στην επίπλαστη ηθική του γάμου και των καταναγκαστικών σχέσεων.
”Το βράδυ θα έλθω να σε πάρω, γι' αυτό μη φας, θα φάμε γλάρο.” Κώστας Καφάσης δεκαετία ‘70
Εξαιρετικής ευφυίας λογοπαίγνιο: ο γλάρος συμβολίζει την φυγή από τα πατρικά δεσμά, την άρνηση της πατριαρχίας, το πέταγμα στην ελευθερία, αλλά και την ερωτική ένωση μέσω του γάμου του ζευγαριού έξω από τις θελήσεις των γονέων της (το άσπρο χρώμα του γλάρου είναι το νυφικό): Εδώ όμως πρέπει να ερμηνεύσουμε το παρόν τραγούδι μέσα στο κοινωνικό context της δεκαετίας του 60-70 που γράφτηκε και απεικονίζει επακριβώς τις αξίες και τη ηθική εκείνης της εποχής, όπως και οι περισσότερες ελληνικές ταινίες της εποχής, σε κάποια από τις οποίες μπορεί να αποτελούσε και μέρος του soundtrack της.
”Μωρό μου είσαι όργιο, σαν τον Άγιο Γεώργιο" Αγνώστου καλλιτέχνη
Εδώ είναι φανερός και ο φροϋδικός συμβολισμός στην θέαση του ερωτικού συντρόφου της. Τον βλέπει σαν τον Αγιο Γεώργιο, ως έφιππο ιππότη με δόρυ που συμβολίζει τον φαλλό σε στύση, ο οποίος σώζει την πριγκίπισσα από τον δράκο και την κάνει για πάντα δική του.
”Απόψε έχω περίοδο μα έχω κι άλλη δίοδο.” Αντζελα Δημητρίου
Ενας ύμνος στην σεξουαλική πολυμορφία, στην χρήση της φαντασίας και της ελεύθερης εξερεύνησης, χωρίς αναστολές, του ανθρώπινου σώματος κατά την διάρκεια της ερωτικής πράξης: Δεν υπάρχουν πλέον όρια και εμπόδια, ούτε ηθικά, αλλά ούτε και...φυσικά!
”Σε είδα στο ποδήλατο και ήσουν όλο τρέλα, μα ξαφνικά κατάλαβα πως τούλειπε η σέλλα” Αγνώστου καλλιτέχνη
Ενας ύμνος στην ομοφυλοφιλία, αλλά και στην σεξουαλική πολυμορφία! Η ομοφοβία που ίσως αναδύεται εκ πρώτης όψεως είναι εντελώς απατηλή! Στην πραγματικότητα αυτά που συγκινούν τον καλλιτέχνη-παρατηρητή, η χάρη και η τρέλα του ποδηλάτη, πηγάζουν ακριβώς από αυτό που δεν είχε προσέξει στην αρχή: του γεγονότος ότι οδηγούσε χωρίς σέλα!
«θα φέρω τη βενζίνη κι αναλαμβάνω την ευθύνη.» Αγνώστου καλλιτέχνη
Αξιοσημείωτη μεταφορά από τον αναρχισμό και τον ένοπλο αγώνα της επαναστατικής αριστεράς: βενζίνη και ανάληψη ευθύνης: Ο απατημένος σύζυγος επαναστατεί!
«την είχα άχτι, την είχα άχτι, τώρα την έχω μόνο σε στάχτη, μέσα στο τσίγκινο κουτί, που φύλαγε τα μπικουτί..» η συνέχεια και το φινάλε του αποπάνω
Εξαιρετική απεικόνιση του δράματος ενός ερωτικού εγκλήματος πάθους και των εσωτερικών συγκρούσεων του δράστη, όπου αγάπη και μίσος συνυπάρχουν και δίνεται έτσι η τραγική λύση, η μόνη που μπορεί να φέρει ξανά την αρμονία στην ψυχή του: Την έκαψα, γιατί την αγαπούσα, τώρα φυλάω την στάχτη της, η οποία είναι κάτι από αυτή, μόνο που δεν μπορεί πλέον να με κάνει τίποτα ως άψυχο αντικείμενο που είναι πια. Το κάψιμο δείχνει ότι ο αποχωρισμός είναι βίαιος και για τους δυο, όμως η διατήρηση της στάχτης στο κουτί με τα κοσμήματα, δείχνει ότι στην πραγματικότητα ο σύζυγος εκτιμούσε κατά βάθος την γυναίκα του, άσχετα αν αυτή τον απατούσε: Εμμεση και αξιοσημείωτη αναφορά στις ταφικές συνήθειες των αρχαίων βασιλιάδων, το κουτί με τα κοσμήματα αναπαριστά την λάρνακα.
Αλήθεια, αυτό το κομμάτι δεν είναι στιχουργικά και νοηματικά πολύ ανώτερο από το ακριβώς ίδιας θεματολογίας Hey Joe του Jimmy Hendrix που σίγουρα το καραγουστάρετε πολλοί από εσάς;
Doggy Jockey
http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=560105
Τέτοια στιχουργική δύναμη, γλωσσικά ενεργήματα και εύστοχη κοινωνική κριτική που αλλού θα βρείτε εκτός από αυτά τα λαϊκά άσματα που βγαίνουν μέσα από τον πόνο, την δυστυχία και την κοινωνική ανέχεια του σύγχρονου Νεοέλληνα! Επιλέγω μερικά και τα σχολιάζω αναδεικνύοντας τα βαθύτερα κοινωνικά μυνήματά τους:
”Από κορμί είμαι η best Κι από προσόντα είμαι first Μ' αυτό στους άντρες κάνω test Για να διαλέξω. Μπες όπως όλοι στη γραμμή Άσε τα μα, τα μου, τα μη Πέρνα λοιπόν τη δοκιμή Και ίσως σε επιλέξω” Χριστίνα Γαλάνη
Ιδού κύριοι, τα υψηλά νοήματα που κρύβει το παραπάνω άσμα: Μια καταγγελία της σημερινής καταναλωτικής κοινωνίας της ομοιομορφίας που μέχρι και η επιλογή ερωτικού συντρόφου γίνεται σαν να επιλέγεις ένα προϊόν από τα ράφια του σούπερ μάρκετ! Μάλιστα τον τεστάρεις πάνω σου όπως τα ρούχα σε μια μπουτίκ! Οι όποιες αντιρρήσεις, ενστάσεις, διαφωνίες, καταστέλλονται και συντρίβονται, ο νόμοι της αγοράς και της εμπορευματοποίησης είναι ισοπεδωτικοί και ανελέητοι!
"Φίλα με δεν έχω ΕΙΤΖ, το' πε κι ο γιατρός." Αγνώστου καλλιτέχνη/ιδος
Αυτό το υπέροχο φουτουριστικό κομμάτι αναφέρεται σε μια εφιαλτική κοινωνία του μέλλοντος, όπου ένα οργουελιανό καθεστώς, καλλιεργώντας την τρομολαγνεία και το αίσθημα ανασφάλειας, έχει εισχωρήσει βαθειά στις ανθρώπινες σχέσεις και απαιτεί παντού ελέγχους και πιστοποιητικά υγείας, ακόμα και στις ερωτικές σχέσεις, μέχρι και για ένα απλό φιλί να απαιτείται πιστοποιητικό γιατρού!
”Σκανδαλίζομαι, μονάχη μου αγγίζομαι με μια γραβάτα σου ερεθίζομαι” Πέπη Τσεσμελή
Αξιοσημείωτη αναφορά στον φετιχισμό, μεγάλο νοηματικό βάθος, δείχνει την ανυπόφορη μοναξιά του σύγχρονου ανθρώπου που δουλειές και υποχρεώσεις αναγκάζουν αγαπημένα ζευγάρια να ζούνε χώρια για μήνες ή και χρόνια Σαφές φαλλικό σύμβολο η γραβάτα, με έμμεση αρχετυπική αναφορά στο φίδι του παραδείσου, που τυλίγεται γύρω της. Σκανδαλίζεται, όμως αγαπά τον Ενα, αλλά αυτός βρίσκεται μακριά, συνεπώς, αναγκάζεται να καταφύγει στον φετιχισμό και τον αυτοερωτισμό σαν μόνη διέξοδο: η γραβάτα που τυλίγει πάνω της προσομοιώνει την αγκαλιά του.
“και κάνω έρωτα μαζί σου με τηλεπάθεια, σε ένα κόσμο μπερδεμένο, όλο αστάθεια.” Λευτέρης Πανταζής
Αναφέρεται επίσης στον εξαναγκασμένο χωρισμό των ζευγαριών, εδώ όμως το δραματικό γεγονός βιώνεται με ειρωνική και περιπαικτική διάθεση, τοποθετώντας, ο καλλιτέχνης, το προσωπικό του πρόβλημα σε ένα ευρύτερο και γενικότερο κοινωνικοπολιτικό πλαίσιο με αξιοσημείωτη αναφορά στα αισθήματα ανασφάλειας, στην κοινωνική αστάθεια και αδυναμία άρθρωσης συγκροτημένου πολιτικού λόγου που προκάλεσε η επικράτηση του ύστερου μεταμοντέρνου καπιταλισμού σε συνδυασμό με την κατάρρευση των καθεστώτων του υπαρκτού σοσιαλισμού. Εξαιρετικά διορατικό κομμάτι, προέβλεψε, σχεδόν δέκα χρόνια πριν, το κυβερνοσέξ!
”Είμαι ένας άνθρωπος τρελός, σχιζοφρενής και μανιακός, που μες την τρέλα μου ο φτωχός, ψάχνω για να' βρω λίγο φως" Λάκης Σκουτάρης
Η μοναξιά και η κοινωνική ανέχεια οδηγεί έναν άνθρωπο στην παράνοια, παρόλα αυτά βρίσκει λίγο κουράγιο για να αναζητήσει διέξοδο (φως)...
"Σκοτάδι, πισσοσκόταδο, μαύρο σκοτάδι πίσσα, σκοτάδι είσαι σκοτεινό, σκοτοσκοτεινιασμένο, σκοτάδι κατασκότεινο, και βράδυ βραδιασμένο." Λάκης Σκουτάρης
...Ομως τα σκοτάδια της σύγχρονης αλλοτριωμένης κοινωνίας είναι ατέλειωτα και δυσβάσταχτα και εδώ ο ποιητής βγάζει όλο το μεγαλείο της τέχνης του: Χρησιμοποιεί μέσα από ένα εκπληκτικό γλωσσικό ενέργημα όλα τα συνώνυμα και παράγωγα του σκοταδιού.
"Αν είχανε φωνή οι γκαρσονιέρες, θα πέφταν σαν ξερόφυλλα οι βέρες" Αντζελα Ρέμπη
Η μεταφορά και η μετωνυμία σε αυτόν τον στίχο είναι εκπληκτική στην δύναμη και το νοηματικό βάθος τους. Το απαρχαιομένο ηθικοπλαστικό σύστημα με τον θεσμό του γάμου που δένει τα ζευγάρια με αλυσίδες (βέρες) καταρρέει, η υποκρισία της μοναδικότητας του ερωτικού συντρόφου πέφτει σαν ξερόφυλλο. Από τους πιό απελευθερωτικούς στίχους στις σχέσεις των δύο φύλων, ένας σαρκασμός στην επίπλαστη ηθική του γάμου και των καταναγκαστικών σχέσεων.
”Το βράδυ θα έλθω να σε πάρω, γι' αυτό μη φας, θα φάμε γλάρο.” Κώστας Καφάσης δεκαετία ‘70
Εξαιρετικής ευφυίας λογοπαίγνιο: ο γλάρος συμβολίζει την φυγή από τα πατρικά δεσμά, την άρνηση της πατριαρχίας, το πέταγμα στην ελευθερία, αλλά και την ερωτική ένωση μέσω του γάμου του ζευγαριού έξω από τις θελήσεις των γονέων της (το άσπρο χρώμα του γλάρου είναι το νυφικό): Εδώ όμως πρέπει να ερμηνεύσουμε το παρόν τραγούδι μέσα στο κοινωνικό context της δεκαετίας του 60-70 που γράφτηκε και απεικονίζει επακριβώς τις αξίες και τη ηθική εκείνης της εποχής, όπως και οι περισσότερες ελληνικές ταινίες της εποχής, σε κάποια από τις οποίες μπορεί να αποτελούσε και μέρος του soundtrack της.
”Μωρό μου είσαι όργιο, σαν τον Άγιο Γεώργιο" Αγνώστου καλλιτέχνη
Εδώ είναι φανερός και ο φροϋδικός συμβολισμός στην θέαση του ερωτικού συντρόφου της. Τον βλέπει σαν τον Αγιο Γεώργιο, ως έφιππο ιππότη με δόρυ που συμβολίζει τον φαλλό σε στύση, ο οποίος σώζει την πριγκίπισσα από τον δράκο και την κάνει για πάντα δική του.
”Απόψε έχω περίοδο μα έχω κι άλλη δίοδο.” Αντζελα Δημητρίου
Ενας ύμνος στην σεξουαλική πολυμορφία, στην χρήση της φαντασίας και της ελεύθερης εξερεύνησης, χωρίς αναστολές, του ανθρώπινου σώματος κατά την διάρκεια της ερωτικής πράξης: Δεν υπάρχουν πλέον όρια και εμπόδια, ούτε ηθικά, αλλά ούτε και...φυσικά!
”Σε είδα στο ποδήλατο και ήσουν όλο τρέλα, μα ξαφνικά κατάλαβα πως τούλειπε η σέλλα” Αγνώστου καλλιτέχνη
Ενας ύμνος στην ομοφυλοφιλία, αλλά και στην σεξουαλική πολυμορφία! Η ομοφοβία που ίσως αναδύεται εκ πρώτης όψεως είναι εντελώς απατηλή! Στην πραγματικότητα αυτά που συγκινούν τον καλλιτέχνη-παρατηρητή, η χάρη και η τρέλα του ποδηλάτη, πηγάζουν ακριβώς από αυτό που δεν είχε προσέξει στην αρχή: του γεγονότος ότι οδηγούσε χωρίς σέλα!
«θα φέρω τη βενζίνη κι αναλαμβάνω την ευθύνη.» Αγνώστου καλλιτέχνη
Αξιοσημείωτη μεταφορά από τον αναρχισμό και τον ένοπλο αγώνα της επαναστατικής αριστεράς: βενζίνη και ανάληψη ευθύνης: Ο απατημένος σύζυγος επαναστατεί!
«την είχα άχτι, την είχα άχτι, τώρα την έχω μόνο σε στάχτη, μέσα στο τσίγκινο κουτί, που φύλαγε τα μπικουτί..» η συνέχεια και το φινάλε του αποπάνω
Εξαιρετική απεικόνιση του δράματος ενός ερωτικού εγκλήματος πάθους και των εσωτερικών συγκρούσεων του δράστη, όπου αγάπη και μίσος συνυπάρχουν και δίνεται έτσι η τραγική λύση, η μόνη που μπορεί να φέρει ξανά την αρμονία στην ψυχή του: Την έκαψα, γιατί την αγαπούσα, τώρα φυλάω την στάχτη της, η οποία είναι κάτι από αυτή, μόνο που δεν μπορεί πλέον να με κάνει τίποτα ως άψυχο αντικείμενο που είναι πια. Το κάψιμο δείχνει ότι ο αποχωρισμός είναι βίαιος και για τους δυο, όμως η διατήρηση της στάχτης στο κουτί με τα κοσμήματα, δείχνει ότι στην πραγματικότητα ο σύζυγος εκτιμούσε κατά βάθος την γυναίκα του, άσχετα αν αυτή τον απατούσε: Εμμεση και αξιοσημείωτη αναφορά στις ταφικές συνήθειες των αρχαίων βασιλιάδων, το κουτί με τα κοσμήματα αναπαριστά την λάρνακα.
Αλήθεια, αυτό το κομμάτι δεν είναι στιχουργικά και νοηματικά πολύ ανώτερο από το ακριβώς ίδιας θεματολογίας Hey Joe του Jimmy Hendrix που σίγουρα το καραγουστάρετε πολλοί από εσάς;
Doggy Jockey
http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=560105
Κυριακή 25 Ιουλίου 2010
Το τρένο
Στίχοι: Τζίμης Πανούσης
Μουσική: Τζίμης Πανούσης
Πρώτη εκτέλεση: Τζίμης Πανούσης
Ανάσκελα πεσμένος
στις σιδηροτροχιές
και το φεγγάρι από πάνω μου αναμμένο,
νύχτα, χειμώνας, άπνοια,
πένθιμες μουσικές
κι εγώ κουφάρι ζωντανό να περιμένω
Εικόνες από έρωτες
δήθεν κι ακρογιαλιές
το τελευταίο μου τσιγάρο δαγκωμένο,
πρεζόνια και εισπράκτορες,
γριές υστερικές,
στις ράγες και στις φλέβες μου
το στρίγκλισμα των φρένων
Κάνε κάτι λοιπόν να χάσω το τρένο
κάνε κάτι να χάσω το τρένο!
Μουσική: Τζίμης Πανούσης
Πρώτη εκτέλεση: Τζίμης Πανούσης
Ανάσκελα πεσμένος
στις σιδηροτροχιές
και το φεγγάρι από πάνω μου αναμμένο,
νύχτα, χειμώνας, άπνοια,
πένθιμες μουσικές
κι εγώ κουφάρι ζωντανό να περιμένω
Εικόνες από έρωτες
δήθεν κι ακρογιαλιές
το τελευταίο μου τσιγάρο δαγκωμένο,
πρεζόνια και εισπράκτορες,
γριές υστερικές,
στις ράγες και στις φλέβες μου
το στρίγκλισμα των φρένων
Κάνε κάτι λοιπόν να χάσω το τρένο
κάνε κάτι να χάσω το τρένο!
Χημεία και τέρατα
Στίχοι: Τζίμης Πανούσης
Μουσική: Τζίμης Πανούσης
Πρώτη εκτέλεση: Τζίμης Πανούσης
Θα γίνουνε σημεία και τέρατα
τα σπίτια μας βγάλανε κέρατα
στις ταράτσες, στις ταράτσες
Οι Δούρειες τηλεοράσεις μας
θα φέρουνε στις διαστάσεις μας
τα δαιμόνια, τα δαιμόνια
Απ' τις οθόνες ξημερώματα
θα βγούνε κάτι εξαμβλώματα
στα σαλόνια, στα σαλόνια
Tου Εωσφόρου τα οράματα
σε στοιχειωμένα ολογράμματα
μας κοιτάνε, μας κοιτάνε
Τις πόρτες κλείνουν τα φαντάσματα
εξάρες ρίχνουν στα χαλάσματα
με τρία ζάρια, με τρία ζάρια
Θα γίνουνε σημεία και τέρατα
τα σπίτια μας βγάλανε κέρατα
στις ταράτσες, στις ταράτσες
Μουσική: Τζίμης Πανούσης
Πρώτη εκτέλεση: Τζίμης Πανούσης
Θα γίνουνε σημεία και τέρατα
τα σπίτια μας βγάλανε κέρατα
στις ταράτσες, στις ταράτσες
Οι Δούρειες τηλεοράσεις μας
θα φέρουνε στις διαστάσεις μας
τα δαιμόνια, τα δαιμόνια
Απ' τις οθόνες ξημερώματα
θα βγούνε κάτι εξαμβλώματα
στα σαλόνια, στα σαλόνια
Tου Εωσφόρου τα οράματα
σε στοιχειωμένα ολογράμματα
μας κοιτάνε, μας κοιτάνε
Τις πόρτες κλείνουν τα φαντάσματα
εξάρες ρίχνουν στα χαλάσματα
με τρία ζάρια, με τρία ζάρια
Θα γίνουνε σημεία και τέρατα
τα σπίτια μας βγάλανε κέρατα
στις ταράτσες, στις ταράτσες
Μουσικές ταξιαρχίες
Στίχοι: Τζίμης Πανούσης
Μουσική: Τζίμης Πανούσης
Πρώτη εκτέλεση: Τζίμης Πανούσης
Ακροατές μαστουρωμένοι κυνηγάνε
ψάρια ολόφρεσκα μοντέρνας μουσικής
Διευθυντές λευκοντυμένοι ακολουθάνε
με μαγνητόφωνα και αρχές στατιστικής
Νεκρόφιλοι της τέχνης σε τραβάνε
κι ομοφυλόφιλοι μουσικοκριτικοί
μέρα και νύχτα σε παρακολουθάνε
και σε ντοπάρουνε για να 'χεις αντοχή
Μουσικές Ταξιαρχίες
κι άλλες αηδίες
εν είδει happening
Μουσικές και συνεντεύξεις
κι όσο αντέξεις
this is the marketing
Εργατοϋπάλληλοι αγουροξυπνημένοι
μ' αρχαία ελληνοπρεπή κατατομή,
αιθαλομίχλη και Ζαξ ντόνατς ποτισμένοι
προσμένουνε το μασκοφόρο εκδικητή
Μικροαστοί και προλετάριοι σε κοιτάνε
σε στιλ "άντε κουρέψου νεαρέ"
τα πιθηκάκια τους κι οι δυο σου αμολάνε
μάνατζερ πάρε με και κάνε με ό,τι θες
Μουσική: Τζίμης Πανούσης
Πρώτη εκτέλεση: Τζίμης Πανούσης
Ακροατές μαστουρωμένοι κυνηγάνε
ψάρια ολόφρεσκα μοντέρνας μουσικής
Διευθυντές λευκοντυμένοι ακολουθάνε
με μαγνητόφωνα και αρχές στατιστικής
Νεκρόφιλοι της τέχνης σε τραβάνε
κι ομοφυλόφιλοι μουσικοκριτικοί
μέρα και νύχτα σε παρακολουθάνε
και σε ντοπάρουνε για να 'χεις αντοχή
Μουσικές Ταξιαρχίες
κι άλλες αηδίες
εν είδει happening
Μουσικές και συνεντεύξεις
κι όσο αντέξεις
this is the marketing
Εργατοϋπάλληλοι αγουροξυπνημένοι
μ' αρχαία ελληνοπρεπή κατατομή,
αιθαλομίχλη και Ζαξ ντόνατς ποτισμένοι
προσμένουνε το μασκοφόρο εκδικητή
Μικροαστοί και προλετάριοι σε κοιτάνε
σε στιλ "άντε κουρέψου νεαρέ"
τα πιθηκάκια τους κι οι δυο σου αμολάνε
μάνατζερ πάρε με και κάνε με ό,τι θες
Τα προβατάκια
Στίχοι: Τζίμης Πανούσης
Μουσική: Μη διαθέσιμο
Πρώτη εκτέλεση: Τζίμης Πανούσης
Άιντε βγήκαν πάλι τα προβατάκια
άντε με ντουντούκες και πανό
θέλουνε να διώξουνε τις στάνες του θανάτου
θέλουν περισσότερο σανό
Άιντε βγήκαν πάλι τα προβατάκια
θέλουνε ν' αλλάξουνε βοσκό
έξω ο Αμερικάνος καουμπόη
ζήτω ο μοντέρνος Γκορμπατσώφ
Κι εγώ απ' το πεζοδρόμιο να παρακολουθώ
μίζερο τσοπανόσκυλο περιθωριακό
μα σαν πλακώσουν λύκοι, τα πρόβατα σκορπίζουνε
και πάλι σα μαλάκας θα καθαρίσω εγώ
Άιντε βγήκαν πάλι τα προβατάκια
άντε με ροκάνες και κασκόλ
έχουν στα λαρύγγια τους φωτοβολίδες
και χαροπαλεύουν για ένα γκολ
Κι εγώ τερματοφύλακας στα ένδοξα γκολπόστ
δοκάρια κυανόκρανα και δίχτυα της Λακόστ
μα σαν πλακώσουν λύκοι, οι φίλαθλοι σκορπίζουνε
και πάλι σα μαλάκας θα καθαρίζω εγώ
Μουσική: Μη διαθέσιμο
Πρώτη εκτέλεση: Τζίμης Πανούσης
Άιντε βγήκαν πάλι τα προβατάκια
άντε με ντουντούκες και πανό
θέλουνε να διώξουνε τις στάνες του θανάτου
θέλουν περισσότερο σανό
Άιντε βγήκαν πάλι τα προβατάκια
θέλουνε ν' αλλάξουνε βοσκό
έξω ο Αμερικάνος καουμπόη
ζήτω ο μοντέρνος Γκορμπατσώφ
Κι εγώ απ' το πεζοδρόμιο να παρακολουθώ
μίζερο τσοπανόσκυλο περιθωριακό
μα σαν πλακώσουν λύκοι, τα πρόβατα σκορπίζουνε
και πάλι σα μαλάκας θα καθαρίσω εγώ
Άιντε βγήκαν πάλι τα προβατάκια
άντε με ροκάνες και κασκόλ
έχουν στα λαρύγγια τους φωτοβολίδες
και χαροπαλεύουν για ένα γκολ
Κι εγώ τερματοφύλακας στα ένδοξα γκολπόστ
δοκάρια κυανόκρανα και δίχτυα της Λακόστ
μα σαν πλακώσουν λύκοι, οι φίλαθλοι σκορπίζουνε
και πάλι σα μαλάκας θα καθαρίζω εγώ
Σουζάνα
Στίχοι: Τζίμης Πανούσης
Μουσική: Τζίμης Πανούσης
Πρώτη εκτέλεση: Τζίμης Πανούσης
Η ζωή έχει μια πόρτα, μια πόρτα πονηρή
μ' ένα κόκκινο φωτάκι και πληρώνεις για να μπεις
Έχει και υπογραφή σε ταμπέλα πλαστική
Σουζάνα, Σουζάνα, Σουζάνα η πουτάνα η ζωή
Σεξ, φαΐ, σκατά και ύπνος, εργασία και χαρά
μια ζωή να περιμένεις να γαμήσεις στην ουρά
με φαντάρους και φρικιά
Την κάνω να φύγω δειλά
Δεν έχεις να πας πουθενά
Κουφάλα χαλάς τη σειρά
Sir please, I don't want to make love
You have to go inside
μου ρίχνουν κιλίμια χαλιά
Σουζάνα, Σουζάνα, Σουζάνα η πουτάνα η ζωή
Όλα είναι ένα ψέμα μια ανάσα μια πνοή
σαν λουλούδι κάποιο χέρι θα μας κόψει μιαν αυγή
μόλις είναι να μπεις, λίγο πριν την επαφή
Σουζάνα, Σουζάνα, Σουζάνα η πουτάνα η ζωή
Μουσική: Τζίμης Πανούσης
Πρώτη εκτέλεση: Τζίμης Πανούσης
Η ζωή έχει μια πόρτα, μια πόρτα πονηρή
μ' ένα κόκκινο φωτάκι και πληρώνεις για να μπεις
Έχει και υπογραφή σε ταμπέλα πλαστική
Σουζάνα, Σουζάνα, Σουζάνα η πουτάνα η ζωή
Σεξ, φαΐ, σκατά και ύπνος, εργασία και χαρά
μια ζωή να περιμένεις να γαμήσεις στην ουρά
με φαντάρους και φρικιά
Την κάνω να φύγω δειλά
Δεν έχεις να πας πουθενά
Κουφάλα χαλάς τη σειρά
Sir please, I don't want to make love
You have to go inside
μου ρίχνουν κιλίμια χαλιά
Σουζάνα, Σουζάνα, Σουζάνα η πουτάνα η ζωή
Όλα είναι ένα ψέμα μια ανάσα μια πνοή
σαν λουλούδι κάποιο χέρι θα μας κόψει μιαν αυγή
μόλις είναι να μπεις, λίγο πριν την επαφή
Σουζάνα, Σουζάνα, Σουζάνα η πουτάνα η ζωή
Πυγολαμπίδα
Στίχοι: Τζίμης Πανούσης
Μουσική: Τζίμης Πανούσης
Πρώτη εκτέλεση: Τζίμης Πανούσης
Κρυώνω στον ίσκιο, κι ο ήλιος καυτός,
μεσαίος αστός, να ζω καθιστός και να βλέπω
σειρήνες γυμνές, δεμένος σφιχτά,
σ' ομπρέλα στην πλαζ, με γουόκμαν και τζαζ δεν αντέχω
Θλιμμένες οικογένειες ντυμένες Ιφιγένειες έχουνε πήξει
σε φέρετρα τετράτροχα θυσιάζονται τα Σάββατα μπας και φυσήξει
Καταραμένα ακουστικά
δεν θέλω πια ν' ακούω τζαζ
είμαι απ' την Τρίπολη
Σε παίρνω από πίσω με μάτια κλειστά
ακολουθώ πιστά το φωτάκι που ανάβει στον ποπό σου
Νεράιδα κακιά με μαύρα γυαλιά
δε μ' αφήνεις να σ΄ αγγίξω να δω το πρόσωπό σου
Κωλοφωτιά, πυγολαμπίδα μου, ανάσα μου, ελπίδα μου
μ' έχεις μαγέψει
Βατράχι είμαι ή πρίγκιπας, ο Τζίμης ο Οιδίποδας,
μ' έχεις μπερδέψει
Δεν θέλω γκόμενες, λεφτά
Βάλε στον κώλο μου φωτιά
να γινώ εσύ
Μουσική: Τζίμης Πανούσης
Πρώτη εκτέλεση: Τζίμης Πανούσης
Κρυώνω στον ίσκιο, κι ο ήλιος καυτός,
μεσαίος αστός, να ζω καθιστός και να βλέπω
σειρήνες γυμνές, δεμένος σφιχτά,
σ' ομπρέλα στην πλαζ, με γουόκμαν και τζαζ δεν αντέχω
Θλιμμένες οικογένειες ντυμένες Ιφιγένειες έχουνε πήξει
σε φέρετρα τετράτροχα θυσιάζονται τα Σάββατα μπας και φυσήξει
Καταραμένα ακουστικά
δεν θέλω πια ν' ακούω τζαζ
είμαι απ' την Τρίπολη
Σε παίρνω από πίσω με μάτια κλειστά
ακολουθώ πιστά το φωτάκι που ανάβει στον ποπό σου
Νεράιδα κακιά με μαύρα γυαλιά
δε μ' αφήνεις να σ΄ αγγίξω να δω το πρόσωπό σου
Κωλοφωτιά, πυγολαμπίδα μου, ανάσα μου, ελπίδα μου
μ' έχεις μαγέψει
Βατράχι είμαι ή πρίγκιπας, ο Τζίμης ο Οιδίποδας,
μ' έχεις μπερδέψει
Δεν θέλω γκόμενες, λεφτά
Βάλε στον κώλο μου φωτιά
να γινώ εσύ
Πίσσα και πούπουλα ( Γαμάτε γιατί χανόμαστε )
Στίχοι: Τζίμης Πανούσης
Μουσική: Τζίμης Πανούσης
Πρώτη εκτέλεση: Τζίμης Πανούσης
Κόκκινοι σταυροί στις πόρτες
μπάτσοι και φρικιά στις κόντρες
και χιλιάδες παπάκια
με βενζίνα στην άσφαλτο
Γκόμενες όλο καμάρι
όλοι οι άντρες πρώην φαντάροι
μια ζωή θητεία,
ξεφτίλα και βόλεμα
Γαμάτε γιατί χανόμαστε
Φυλακές ψυχιατρεία,
εργοστάσια νεκροταφεία
και το βράδυ στις ταβέρνες
ρετσίνα κι αντάρτικα
Καταναλωτικά γουρούνια
μας κρεμάσανε κουδούνια
αν δεν μπεις στο κοπάδι,
πίσσα και πούπουλα
Μουσική: Τζίμης Πανούσης
Πρώτη εκτέλεση: Τζίμης Πανούσης
Κόκκινοι σταυροί στις πόρτες
μπάτσοι και φρικιά στις κόντρες
και χιλιάδες παπάκια
με βενζίνα στην άσφαλτο
Γκόμενες όλο καμάρι
όλοι οι άντρες πρώην φαντάροι
μια ζωή θητεία,
ξεφτίλα και βόλεμα
Γαμάτε γιατί χανόμαστε
Φυλακές ψυχιατρεία,
εργοστάσια νεκροταφεία
και το βράδυ στις ταβέρνες
ρετσίνα κι αντάρτικα
Καταναλωτικά γουρούνια
μας κρεμάσανε κουδούνια
αν δεν μπεις στο κοπάδι,
πίσσα και πούπουλα
Πάρε το χαπάκι σου
Στίχοι: Τζίμης Πανούσης
Μουσική: Τζίμης Πανούσης
Πρώτη εκτέλεση: Τζίμης Πανούσης
Πάρε το πτυχίο σου κι ένα μηχανάκι
Κι έλα ξημερώματα στο Μοναστηράκι
Κάτσε ανακούρκουδα στο σταθμό του τρένου
Ρίχνε ξύδι στις πληγές του κάθε σταυρωμένου
Έχει κολλήσει η επανάσταση βλεννόρροια
Κουμμουνιστές την έχουν κλείσει σε φυτώρια
Και οι εκδότες καθορίζουνε τα όρια
Πάρε τη βασίλισσα σαν τρελός σε σκάκι
Νύχτα με πανσέληνο στου Καραΐσκάκη
Κι άμα δεις βρικόλακες, κόκκινους φιλάθλους
Ψήσ' τους για να βάλουν σφυροδρέπανα στους τάφους
Ο Γιαρουζέλσκι κάνει πίπες στην Ομόνοια
Κι εσύ χτυπιέσαι με κουμπιά και ηλεκτρόνια
Μπροστά σε βίντεο, κυκλώματα, δαιμόνια
ΠΑΡΕ ΤΟ ΧΑΠΑΚΙ ΣΟΥ (τρις)
Μουσική: Τζίμης Πανούσης
Πρώτη εκτέλεση: Τζίμης Πανούσης
Πάρε το πτυχίο σου κι ένα μηχανάκι
Κι έλα ξημερώματα στο Μοναστηράκι
Κάτσε ανακούρκουδα στο σταθμό του τρένου
Ρίχνε ξύδι στις πληγές του κάθε σταυρωμένου
Έχει κολλήσει η επανάσταση βλεννόρροια
Κουμμουνιστές την έχουν κλείσει σε φυτώρια
Και οι εκδότες καθορίζουνε τα όρια
Πάρε τη βασίλισσα σαν τρελός σε σκάκι
Νύχτα με πανσέληνο στου Καραΐσκάκη
Κι άμα δεις βρικόλακες, κόκκινους φιλάθλους
Ψήσ' τους για να βάλουν σφυροδρέπανα στους τάφους
Ο Γιαρουζέλσκι κάνει πίπες στην Ομόνοια
Κι εσύ χτυπιέσαι με κουμπιά και ηλεκτρόνια
Μπροστά σε βίντεο, κυκλώματα, δαιμόνια
ΠΑΡΕ ΤΟ ΧΑΠΑΚΙ ΣΟΥ (τρις)
Π.χ
Στίχοι: Τζίμης Πανούσης
Μουσική: Τζίμης Πανούσης
Πρώτη εκτέλεση: Τζίμης Πανούσης
ΕΛΤΑ ΗΛΠΑΠ ΗΣΑΠ ΟΣΕ
ΟΓΑ κ' ΦΠΑ
ΕΠΕ ΟΕ ΑΕ ΥΠΕ
Κουπλέ
ΔΕΗ ΠΑΣΟΚ ΚΑΠΗ ΟΤΕ
ΚΥΣΙΛ ΚΥΣΕΑ ΑΓΕΤ ΑΓΕΣ
ΚΚΕ ΣΕΛΕΤΕ ΚΑΤΕΕ
ΑΤΑ ΑΤΕ ΕΤΒΑ ΕΤΕ
ΟΑΣΑ ΤΘΔΕ
ΠΕΡΠΑ ΚΕΠΑ ΑΚΕΠ ΠΑΕ
Κουπλέ
ΔΕΗ ΠΑΣΟΚ ΚΑΠΗ ΟΤΕ
ΚΥΣΙΛ ΚΥΣΕΑ ΑΓΕΤ ΑΓΕΣ
ΚΚΕ ΣΕΛΕΤΕ ΚΑΤΕΕ
ΕΔΙΚ ΕΡΕ ΕΝΕΠ ΝΔ
ΚΚΕ-ΜΛ
ΕΙΝΑΠ ΕΣΥ ΓΕΣΕΕ ΔΣ
ΖΟΥΛΟΥ
ΔΕΗ ΠΑΣΟΚ ΚΑΠΗ ΟΤΕ
ΚΥΣΙΛ ΚΥΣΕΑ ΑΓΕΤ ΑΓΕΣ
ΚΚΕ ΣΕΛΕΤΕ ΚΑΤΕΕ
Θα πάρω σιδερόβεργα Παναγιά μου
Μολότοφ κι αλυσίδες
Και θα τα κάνω βίδες
Θα πάω στον Καραμπελιά Παναγιά μου
Που 'χει λεβέντες νέους
Αναρχικούς κι ωραίους
Ώπα η επανάσταση !
Μουσική: Τζίμης Πανούσης
Πρώτη εκτέλεση: Τζίμης Πανούσης
ΕΛΤΑ ΗΛΠΑΠ ΗΣΑΠ ΟΣΕ
ΟΓΑ κ' ΦΠΑ
ΕΠΕ ΟΕ ΑΕ ΥΠΕ
Κουπλέ
ΔΕΗ ΠΑΣΟΚ ΚΑΠΗ ΟΤΕ
ΚΥΣΙΛ ΚΥΣΕΑ ΑΓΕΤ ΑΓΕΣ
ΚΚΕ ΣΕΛΕΤΕ ΚΑΤΕΕ
ΑΤΑ ΑΤΕ ΕΤΒΑ ΕΤΕ
ΟΑΣΑ ΤΘΔΕ
ΠΕΡΠΑ ΚΕΠΑ ΑΚΕΠ ΠΑΕ
Κουπλέ
ΔΕΗ ΠΑΣΟΚ ΚΑΠΗ ΟΤΕ
ΚΥΣΙΛ ΚΥΣΕΑ ΑΓΕΤ ΑΓΕΣ
ΚΚΕ ΣΕΛΕΤΕ ΚΑΤΕΕ
ΕΔΙΚ ΕΡΕ ΕΝΕΠ ΝΔ
ΚΚΕ-ΜΛ
ΕΙΝΑΠ ΕΣΥ ΓΕΣΕΕ ΔΣ
ΖΟΥΛΟΥ
ΔΕΗ ΠΑΣΟΚ ΚΑΠΗ ΟΤΕ
ΚΥΣΙΛ ΚΥΣΕΑ ΑΓΕΤ ΑΓΕΣ
ΚΚΕ ΣΕΛΕΤΕ ΚΑΤΕΕ
Θα πάρω σιδερόβεργα Παναγιά μου
Μολότοφ κι αλυσίδες
Και θα τα κάνω βίδες
Θα πάω στον Καραμπελιά Παναγιά μου
Που 'χει λεβέντες νέους
Αναρχικούς κι ωραίους
Ώπα η επανάσταση !
Όχι άλλο Νταλάρα
Στίχοι: Τζίμης Πανούσης
Μουσική: Τζίμης Πανούσης
Πρώτη εκτέλεση: Τζίμης Πανούσης
Όχι άλλο Νταλάρα, Πάριο κι Αλεξίου
Ρίτσο σε νταμάρια, κουλτούρα καφενείου
ντισκοτσιφτετέλια γι' αμερικανάκια
νεοέλληνες χορεύουνε στα τέσσερα με κουδουνάκια
Όχι αλλά τραγούδια πλαστικά με λίπος
προσφυγιά και φτώχεια και στο βάθος κήπος
Όλα τα τραγούδια μονάχα για σένα
μάτια μου για σένα
Όχι άλλα τραγούδια με μοτοσικλέτες,
όχι αλλά τραγούδια για βρικόλακες ρεμπέτες
Όχι άλλα τραγούδια για μικρομεσαίους
ελεύθερους κι ωραίους
Όχι άλλα τραγούδια για το μέγα πλήθος
τσιχλοτραγουδάκια χωρίς μαγκιά και ήθος
Όλα τα τραγούδια μονάχα για σένα
μάτια μου για σένα
Για σένα με τα μαύρα
τα στρας και τα καρφιά
το αγκάθινο στεφάνι
τα ρέιμπαν γυαλιά
για σένα, άγγελέ μου,
θα βγω στο Γολγοθά
να κάνω συναυλία με γυφτολαϊκά
Χέντριξ και Καζαντζίδης, δέκα χιλιάδες βατ
να κλάσουνε πατάτες οι μπάτσοι και τα ματ
Μουσική: Τζίμης Πανούσης
Πρώτη εκτέλεση: Τζίμης Πανούσης
Όχι άλλο Νταλάρα, Πάριο κι Αλεξίου
Ρίτσο σε νταμάρια, κουλτούρα καφενείου
ντισκοτσιφτετέλια γι' αμερικανάκια
νεοέλληνες χορεύουνε στα τέσσερα με κουδουνάκια
Όχι αλλά τραγούδια πλαστικά με λίπος
προσφυγιά και φτώχεια και στο βάθος κήπος
Όλα τα τραγούδια μονάχα για σένα
μάτια μου για σένα
Όχι άλλα τραγούδια με μοτοσικλέτες,
όχι αλλά τραγούδια για βρικόλακες ρεμπέτες
Όχι άλλα τραγούδια για μικρομεσαίους
ελεύθερους κι ωραίους
Όχι άλλα τραγούδια για το μέγα πλήθος
τσιχλοτραγουδάκια χωρίς μαγκιά και ήθος
Όλα τα τραγούδια μονάχα για σένα
μάτια μου για σένα
Για σένα με τα μαύρα
τα στρας και τα καρφιά
το αγκάθινο στεφάνι
τα ρέιμπαν γυαλιά
για σένα, άγγελέ μου,
θα βγω στο Γολγοθά
να κάνω συναυλία με γυφτολαϊκά
Χέντριξ και Καζαντζίδης, δέκα χιλιάδες βατ
να κλάσουνε πατάτες οι μπάτσοι και τα ματ
Ο Κάιν ζει
Στίχοι: Τζίμης Πανούσης
Μουσική: Τζίμης Πανούσης
Πρώτη εκτέλεση: Τζίμης Πανούσης
Σε γιγαντοαφίσες, καουμπόι καπνιστής
με ύφος Τζον Γουέιν, ψυχρός εκτελεστής
με άλογο και λάσο, με τζιπ ή με κανό
σκηνές από Ελ Πάσο στην εθνική οδό
Υπουργός με σκουλαρίκι κι ένας μπέης λίγο ψευδός
από πίσω αλαλάζων ο φιλήσυχος λαός
Με σταυρούς και με κουκούλες αρπάζουνε τους πανκ
τους καίνε στις πλατείες Αθηναίοι κου κλουξ κλαν
Σε γιγαντοαφίσες, κορούλα αριστερή,
με πλαστικά λουλούδια και γαλλικό κλειδί,
μέχρι το δυο χιλιάδες χρυσή μεταγραφή
κι εμείς όλοι στον πάγκο να παίζουμε αλλαγή
Ιστορίες σε ριπλέι απ' την Παλιά Διαθήκη
ο Κάιν να κλαίει σε παλιά αποθήκη
Παραλυτικοί θεατές με τα κρεβάτια μαζί
κοιτάνε το θαύμα, ο Κάιν ζει
Μουσική: Τζίμης Πανούσης
Πρώτη εκτέλεση: Τζίμης Πανούσης
Σε γιγαντοαφίσες, καουμπόι καπνιστής
με ύφος Τζον Γουέιν, ψυχρός εκτελεστής
με άλογο και λάσο, με τζιπ ή με κανό
σκηνές από Ελ Πάσο στην εθνική οδό
Υπουργός με σκουλαρίκι κι ένας μπέης λίγο ψευδός
από πίσω αλαλάζων ο φιλήσυχος λαός
Με σταυρούς και με κουκούλες αρπάζουνε τους πανκ
τους καίνε στις πλατείες Αθηναίοι κου κλουξ κλαν
Σε γιγαντοαφίσες, κορούλα αριστερή,
με πλαστικά λουλούδια και γαλλικό κλειδί,
μέχρι το δυο χιλιάδες χρυσή μεταγραφή
κι εμείς όλοι στον πάγκο να παίζουμε αλλαγή
Ιστορίες σε ριπλέι απ' την Παλιά Διαθήκη
ο Κάιν να κλαίει σε παλιά αποθήκη
Παραλυτικοί θεατές με τα κρεβάτια μαζί
κοιτάνε το θαύμα, ο Κάιν ζει
Μια τρύπα στη Σημαία
Στίχοι: Τζίμης Πανούσης
Μουσική: Τζίμης Πανούσης
Πρώτη εκτέλεση: Τζίμης Πανούσης
Ανοιξε μια τρύπα στη σημαία
και βγήκε μια αιμοβόρα μαία
χλομή κι ωραία
Ανθρωποι γορίλες, Μ.Α.Τ. και Μ.Ε.Α.
δίδυμα φίδια σιαμαία
φέρνουν τα νέα
Οι αγάπες μας, φρούτο διαβόλου
οι ανάγκες μας είναι του κώλου
ο Εθνάρχης ήταν λωποδύτης
και ο Μεγάλος, αγιογδύτης
Ο Χάρης, άχαρος και βλάχος
κι ο Λεωνίδας κούφιος βράχος
και μέσα σ' όλα που περνάμε
οι σχέσεις μας κουτρουβαλάνε
Δεν είναι δεσμός
είναι υπαρκτός σοσιαλισμός
Ανάμεσά μας το τείχος του αίσχους
άντε κι οι γούνες της Τσαουσέσκου
Τι τους ακούτε τι τους κοιτάτε
είναι τρελοί Σεκιουριτάτε
Πού 'ν το μεράκι πού 'ν η λαχτάρα
να γίνει η Αθήνα, Τιμισοάρα
Κοίτα το γαρίφαλο στο πέτο
έγινε ολόκληρο μπουκέτο
κοτσάνια σκέτο
Κουρασμένοι αντάρτες το μαδάνε
αν μ' αγαπάν-δε μ' αγαπάνε
με τυραννάνε
Δεν κάνεις μόνη σου τραμπάλα
κατάλαβέ το Ζιγκουάλα
Το λούνα παρκ της 'Αγριας Δύσης
δεν θα τ' αντέξεις, θα τα φτύσεις
Τουρίστρια πάρ' το χαμπάρι
δεν θα την πάθω σαν τον Πάρι,
τη λαμαρίνα να δαγκώσω
και τη ζωή μου να στραβώσω
Μουσική: Τζίμης Πανούσης
Πρώτη εκτέλεση: Τζίμης Πανούσης
Ανοιξε μια τρύπα στη σημαία
και βγήκε μια αιμοβόρα μαία
χλομή κι ωραία
Ανθρωποι γορίλες, Μ.Α.Τ. και Μ.Ε.Α.
δίδυμα φίδια σιαμαία
φέρνουν τα νέα
Οι αγάπες μας, φρούτο διαβόλου
οι ανάγκες μας είναι του κώλου
ο Εθνάρχης ήταν λωποδύτης
και ο Μεγάλος, αγιογδύτης
Ο Χάρης, άχαρος και βλάχος
κι ο Λεωνίδας κούφιος βράχος
και μέσα σ' όλα που περνάμε
οι σχέσεις μας κουτρουβαλάνε
Δεν είναι δεσμός
είναι υπαρκτός σοσιαλισμός
Ανάμεσά μας το τείχος του αίσχους
άντε κι οι γούνες της Τσαουσέσκου
Τι τους ακούτε τι τους κοιτάτε
είναι τρελοί Σεκιουριτάτε
Πού 'ν το μεράκι πού 'ν η λαχτάρα
να γίνει η Αθήνα, Τιμισοάρα
Κοίτα το γαρίφαλο στο πέτο
έγινε ολόκληρο μπουκέτο
κοτσάνια σκέτο
Κουρασμένοι αντάρτες το μαδάνε
αν μ' αγαπάν-δε μ' αγαπάνε
με τυραννάνε
Δεν κάνεις μόνη σου τραμπάλα
κατάλαβέ το Ζιγκουάλα
Το λούνα παρκ της 'Αγριας Δύσης
δεν θα τ' αντέξεις, θα τα φτύσεις
Τουρίστρια πάρ' το χαμπάρι
δεν θα την πάθω σαν τον Πάρι,
τη λαμαρίνα να δαγκώσω
και τη ζωή μου να στραβώσω
Η αυτοκρατορία των αισθήσεων
Στίχοι: Τζίμης Πανούσης
Μουσική: Τζίμης Πανούσης
Πρώτη εκτέλεση: Τζίμης Πανούσης
Τα ταξί έχουν απεργία
κι ειν' απαρηγόρητη η Μαρία
που να βρει ταξί για την κυρία
που 'ναι καλεσμένη στης κυρίας Ζηνοβίας
που να βρει ταξί για την κυρία
που 'ναι καλεσμένη στης κυρίας Ζηνοβίας
Και τώρα τι κάνουμε Μαριγώ
Τι ήθελα η καημένη και έφυγα απ' το χωριό
Ποιος ακούει την κυρία άμα χάσει το κουμκάν
κάλιο να 'πεφτα στα χέρια της κου-κλουξ-κλαν
Μαλαματένια ρουλεμάν
και δυο χρυσόψαρα τρελά
στις όχθες του μυαλού μου
αμάν αμάν αμάν
καλέ κι εσύ
να κάθεσαι, μωρή,
και να κοιτάς τους άλλους
γιατί γιατί γιατί
Τα ταξί έχουν απεργία
κι είν' όλο νεύρα η Αγλαΐα
έχει ραντεβού και ήδη αργήσει
και θα φύγει ο γκόμενος και ποιός θα τη φιλήσει
έχει ραντεβού και ήδη αργήσει
και θα φύγει ο γκόμενος και ποιός θα της το κλείσει
Και τώρα τι κάνουμε Αγλαΐα
και δεν είναι λύση η μαλακία
Ανάθεμα την απεργία βρήκανε κι αυτοί την ώρα
τώρα που 'χω μια φαγούρα στη μητρική μου χώρα
Δέκα χιλιάδες γκόμενες γυμνές
απάνω σε μια βέσπα
κι εγώ σε μια κολώνα της ΔΕΗ
πισθάγκωνα δεμένος, δεμένος ο καημένος
Και δεκατρείς αναπληρωματικοί της Β' εθνικής
να μου φωνάζουν εν χορώ
"Βάλ' τους χέρι" κι εγώ να μη μπορώ
Μουσική: Τζίμης Πανούσης
Πρώτη εκτέλεση: Τζίμης Πανούσης
Τα ταξί έχουν απεργία
κι ειν' απαρηγόρητη η Μαρία
που να βρει ταξί για την κυρία
που 'ναι καλεσμένη στης κυρίας Ζηνοβίας
που να βρει ταξί για την κυρία
που 'ναι καλεσμένη στης κυρίας Ζηνοβίας
Και τώρα τι κάνουμε Μαριγώ
Τι ήθελα η καημένη και έφυγα απ' το χωριό
Ποιος ακούει την κυρία άμα χάσει το κουμκάν
κάλιο να 'πεφτα στα χέρια της κου-κλουξ-κλαν
Μαλαματένια ρουλεμάν
και δυο χρυσόψαρα τρελά
στις όχθες του μυαλού μου
αμάν αμάν αμάν
καλέ κι εσύ
να κάθεσαι, μωρή,
και να κοιτάς τους άλλους
γιατί γιατί γιατί
Τα ταξί έχουν απεργία
κι είν' όλο νεύρα η Αγλαΐα
έχει ραντεβού και ήδη αργήσει
και θα φύγει ο γκόμενος και ποιός θα τη φιλήσει
έχει ραντεβού και ήδη αργήσει
και θα φύγει ο γκόμενος και ποιός θα της το κλείσει
Και τώρα τι κάνουμε Αγλαΐα
και δεν είναι λύση η μαλακία
Ανάθεμα την απεργία βρήκανε κι αυτοί την ώρα
τώρα που 'χω μια φαγούρα στη μητρική μου χώρα
Δέκα χιλιάδες γκόμενες γυμνές
απάνω σε μια βέσπα
κι εγώ σε μια κολώνα της ΔΕΗ
πισθάγκωνα δεμένος, δεμένος ο καημένος
Και δεκατρείς αναπληρωματικοί της Β' εθνικής
να μου φωνάζουν εν χορώ
"Βάλ' τους χέρι" κι εγώ να μη μπορώ
Ένα τραγούδι για το χειμώνα
Στίχοι: Τζίμης Πανούσης
Μουσική: Τζίμης Πανούσης
Πρώτη εκτέλεση: Τζίμης Πανούσης
Όχι δεν φταίει η μαμά μου
ούτε όπως λενε οι γιατροι
και όπως θέλει να πιστεύει ο μπαμπάς μου
μια ορμονική διαταραχή
Όχι δεν φταίει η ομορφιά μου
κι οι τρόποι μου οι κουνιστοί
ούτε κι ο παιδικός μου φίλος ο Γιωργάκης
που χαϊδευόμαστε μικροί
Μοναχογιός μικρoμεσαίων
με καθωσπρέπει ανατροφή
όμως με δείχναν και γέλαγαν στο σχολείο
και με φωνάζαν αδερφή
Γιατί δεν πήρα το ρολάκι
που μου πασάραν οι πολλοί
να παίζω το γαλάζιο αγοράκι
με την βαρβάτη την ψωλή
Έχω ένα τσίρκο στην καρδιά μου
με πήρε μπάλα η αλλαγή
έβαλα σιλικόνη στα βυζιά μου
κι έφτιαξα ψεύτικο μουνί
Καταναλώνομαι τις νύχτες
με την δικιά τους συνταγή
εγώ πουλάω τα όνειρά μου στους ξενύχτες
κι αυτοί γαμάνε μια πληγή
Ξενοδοχείο η αγκαλιά μου
για καμικάζι εραστές
κι έχει φρικάρει η σπιτονοικοκυρά μου
μ' εμένα και τους εμπρηστές
Έχω ένα πόνο στην κοιλιά μου
τη νιώθω να εγκυμονεί
θ' απλώσω στην ταράτσα τ' άντερά μου
με μανταλάκια χιαστί
και θα κρεμάσω τα ερμαφρόδιτα μωρά μου
η πρώτη μάνα τραβεστί
Μουσική: Τζίμης Πανούσης
Πρώτη εκτέλεση: Τζίμης Πανούσης
Όχι δεν φταίει η μαμά μου
ούτε όπως λενε οι γιατροι
και όπως θέλει να πιστεύει ο μπαμπάς μου
μια ορμονική διαταραχή
Όχι δεν φταίει η ομορφιά μου
κι οι τρόποι μου οι κουνιστοί
ούτε κι ο παιδικός μου φίλος ο Γιωργάκης
που χαϊδευόμαστε μικροί
Μοναχογιός μικρoμεσαίων
με καθωσπρέπει ανατροφή
όμως με δείχναν και γέλαγαν στο σχολείο
και με φωνάζαν αδερφή
Γιατί δεν πήρα το ρολάκι
που μου πασάραν οι πολλοί
να παίζω το γαλάζιο αγοράκι
με την βαρβάτη την ψωλή
Έχω ένα τσίρκο στην καρδιά μου
με πήρε μπάλα η αλλαγή
έβαλα σιλικόνη στα βυζιά μου
κι έφτιαξα ψεύτικο μουνί
Καταναλώνομαι τις νύχτες
με την δικιά τους συνταγή
εγώ πουλάω τα όνειρά μου στους ξενύχτες
κι αυτοί γαμάνε μια πληγή
Ξενοδοχείο η αγκαλιά μου
για καμικάζι εραστές
κι έχει φρικάρει η σπιτονοικοκυρά μου
μ' εμένα και τους εμπρηστές
Έχω ένα πόνο στην κοιλιά μου
τη νιώθω να εγκυμονεί
θ' απλώσω στην ταράτσα τ' άντερά μου
με μανταλάκια χιαστί
και θα κρεμάσω τα ερμαφρόδιτα μωρά μου
η πρώτη μάνα τραβεστί
Δουλειές του κεφαλιού
Στίχοι: Τζίμης Πανούσης
Μουσική: Τζίμης Πανούσης
Πρώτη εκτέλεση: Τζίμης Πανούσης
Η κοινή γνώμη, μια κοινή, μια πόρνη
μια παλιογυναίκα τρυφερή
μια κατσαρίδα, μια εφημερίδα
γράφει ραβασάκια σ' όποιον βρει
Δουλειές του κεφαλιού
του μαύρου φεγγαριού
που γλίστρησε στο σύμπαν για να φέξει
Δουλειές του κεφαλιού
φαρμάκι κουταλιού
βανίλια υποβρύχιο σε μια λέξη
Δουλειές του κεφαλιού
στο πάτο του μυαλού
κι η γκόμενα να θέλει να κοκορέτσι
Δουλειές του κεφαλιού
μωρό μου είμ' αλλού
δεν κάνω εγώ για τούτο το κοτέτσι
Μες στα σάπια μήλα μια ανατριχίλα
ένα σκουληκάκι θηλυκό
τρώει τα σωθικά μου η ψεύτικη μαμά μου
λάσπη μαγεμένη αερικό
Δουλειές του κεφαλιού
του μαύρου φεγγαριού
που γλίστρησε στο σύμπαν για να φέξει
Δουλειές του κεφαλιού
φαρμάκι κουταλιού
βανίλια υποβρύχιο σε μια λέξη
Δουλειές του κεφαλιού
στο πάτο του μυαλού
κι η γκόμενα να θέλει να κοκορέτσι
Δουλειές του κεφαλιού
μωρό μου είμ' αλλού
δεν κάνω εγώ για τούτο το κοτέτσι
Βουτηγμένοι όλοι μες στο βιτριόλι
στη Δύση κρεμασμένοι με θηλιές
μα η ψυχή μου λείπει σας το λέω με λύπη
είναι ταξιδάκι για δουλειές
Δουλειές του κεφαλιού
του μαύρου φεγγαριού
που γλίστρησε στο σύμπαν για να φέξει
Δουλειές του κεφαλιού
φαρμάκι κουταλιού
βανίλια υποβρύχιο σε μια λέξη
Δουλειές του κεφαλιού
στο πάτο του μυαλού
κι η γκόμενα να θέλει να κοκορέτσι
Δουλειές του κεφαλιού
μωρό μου είμ' αλλού
δεν κάνω εγώ για τούτο το κοτέτσι
Μουσική: Τζίμης Πανούσης
Πρώτη εκτέλεση: Τζίμης Πανούσης
Η κοινή γνώμη, μια κοινή, μια πόρνη
μια παλιογυναίκα τρυφερή
μια κατσαρίδα, μια εφημερίδα
γράφει ραβασάκια σ' όποιον βρει
Δουλειές του κεφαλιού
του μαύρου φεγγαριού
που γλίστρησε στο σύμπαν για να φέξει
Δουλειές του κεφαλιού
φαρμάκι κουταλιού
βανίλια υποβρύχιο σε μια λέξη
Δουλειές του κεφαλιού
στο πάτο του μυαλού
κι η γκόμενα να θέλει να κοκορέτσι
Δουλειές του κεφαλιού
μωρό μου είμ' αλλού
δεν κάνω εγώ για τούτο το κοτέτσι
Μες στα σάπια μήλα μια ανατριχίλα
ένα σκουληκάκι θηλυκό
τρώει τα σωθικά μου η ψεύτικη μαμά μου
λάσπη μαγεμένη αερικό
Δουλειές του κεφαλιού
του μαύρου φεγγαριού
που γλίστρησε στο σύμπαν για να φέξει
Δουλειές του κεφαλιού
φαρμάκι κουταλιού
βανίλια υποβρύχιο σε μια λέξη
Δουλειές του κεφαλιού
στο πάτο του μυαλού
κι η γκόμενα να θέλει να κοκορέτσι
Δουλειές του κεφαλιού
μωρό μου είμ' αλλού
δεν κάνω εγώ για τούτο το κοτέτσι
Βουτηγμένοι όλοι μες στο βιτριόλι
στη Δύση κρεμασμένοι με θηλιές
μα η ψυχή μου λείπει σας το λέω με λύπη
είναι ταξιδάκι για δουλειές
Δουλειές του κεφαλιού
του μαύρου φεγγαριού
που γλίστρησε στο σύμπαν για να φέξει
Δουλειές του κεφαλιού
φαρμάκι κουταλιού
βανίλια υποβρύχιο σε μια λέξη
Δουλειές του κεφαλιού
στο πάτο του μυαλού
κι η γκόμενα να θέλει να κοκορέτσι
Δουλειές του κεφαλιού
μωρό μου είμ' αλλού
δεν κάνω εγώ για τούτο το κοτέτσι
Δεθελοντής
Στίχοι: B.D Foxmoor & Τζίμης Πανούσης
Μουσική: B.D Foxmoοr
Πρώτη εκτέλεση: Βαβυλώνα & Τζίμης Πανούσης ( Ντουέτο )
Να πας κι εσύ εθελοντής
γιατί αν δεν έρθεις μπορεί να σε ψάχνουνε.
Να πας κι εσύ εθελοντής.
Στου Καλατράβα τον τάφο μας θάβουνε.
Να πας κι εσύ εθελοντής.
Λωτοχαπάκια συσσίτιο μοιράζουνε.
Θα φας κι εσύ εθελοντή.
Μαύρα κοράκια on line μας κοιτάζουνε.
Έναν αιώνα και κάτι τη βγάλαμε ξεροσφύρι,
χωρίς θεών πανηγύρι και τ' ανθρώπου τ' αϊσιχτίρι.
''Πωλείται κακομοίρη''. Μην πεις σου κλέψαν τη δόξα
μα ξαναβρήκαν χώρο εδώ η μαλακία κι η λόξα.
Σωτήριο έτος 2004 και το τιμάμε.
Γκρεμίζουν, πνίγουν, χτίζουν κι ασταμάτητα μασάνε.
''Μια ευγενική προσφορά των Ολύμπιων θεών''.
Βγήκε χρησμός απ' το μαντείο των αδελφών χωρών.
Σινιέ γεννίτσαροι βγαίνουν για παιδομάζωμα
με όμορφα λόγια για να κρύψουν το μπάλωμα.
Καλλιτεχνάδες και τενόροι τους ψήνουν με λόγια.
Για τους αλήτες σαν κι εμάς θ' αμολήσουνε μπόγια.
Γιατί ο κοινός νους κι ο θεός Μπους
θα σε κατακεραυνώσουν εάν δεν ακούς.
Θα κάνουν τα βουνά πεδιάδες στρωτές.
Δεν πρέπει τ' αύριο να μοιάζει με το χθες.
Θα βάλουν όλα τα ποτάμια σε υπόγεια δοχεία.
Τα φτωχικά μας θα γενούν σουπερξενοδοχεία.
Θα μαντρωθούν οι τζογαδόροι όλοι στη φρουτοπία
κι οι αριστεροί μες στη δικιά τους ουτοπία.
Τους οικολόγους θα βάλουν με φορμόλη στη γυάλα
κι αν σε βρούνε μπροστά τους θα σε πάρει η μπάλα.
Δε θα σ' αφήσουνε χρόνο και τόπο να σκεφτείς.
Για να σωθείς θα πας κι εσύ εθελοντής.
-Θα πας;
-Θα πάω κι εγώ.
-Να πας.
-Πάμε.
Να πας κι εσύ.....
Μουσική: B.D Foxmoοr
Πρώτη εκτέλεση: Βαβυλώνα & Τζίμης Πανούσης ( Ντουέτο )
Να πας κι εσύ εθελοντής
γιατί αν δεν έρθεις μπορεί να σε ψάχνουνε.
Να πας κι εσύ εθελοντής.
Στου Καλατράβα τον τάφο μας θάβουνε.
Να πας κι εσύ εθελοντής.
Λωτοχαπάκια συσσίτιο μοιράζουνε.
Θα φας κι εσύ εθελοντή.
Μαύρα κοράκια on line μας κοιτάζουνε.
Έναν αιώνα και κάτι τη βγάλαμε ξεροσφύρι,
χωρίς θεών πανηγύρι και τ' ανθρώπου τ' αϊσιχτίρι.
''Πωλείται κακομοίρη''. Μην πεις σου κλέψαν τη δόξα
μα ξαναβρήκαν χώρο εδώ η μαλακία κι η λόξα.
Σωτήριο έτος 2004 και το τιμάμε.
Γκρεμίζουν, πνίγουν, χτίζουν κι ασταμάτητα μασάνε.
''Μια ευγενική προσφορά των Ολύμπιων θεών''.
Βγήκε χρησμός απ' το μαντείο των αδελφών χωρών.
Σινιέ γεννίτσαροι βγαίνουν για παιδομάζωμα
με όμορφα λόγια για να κρύψουν το μπάλωμα.
Καλλιτεχνάδες και τενόροι τους ψήνουν με λόγια.
Για τους αλήτες σαν κι εμάς θ' αμολήσουνε μπόγια.
Γιατί ο κοινός νους κι ο θεός Μπους
θα σε κατακεραυνώσουν εάν δεν ακούς.
Θα κάνουν τα βουνά πεδιάδες στρωτές.
Δεν πρέπει τ' αύριο να μοιάζει με το χθες.
Θα βάλουν όλα τα ποτάμια σε υπόγεια δοχεία.
Τα φτωχικά μας θα γενούν σουπερξενοδοχεία.
Θα μαντρωθούν οι τζογαδόροι όλοι στη φρουτοπία
κι οι αριστεροί μες στη δικιά τους ουτοπία.
Τους οικολόγους θα βάλουν με φορμόλη στη γυάλα
κι αν σε βρούνε μπροστά τους θα σε πάρει η μπάλα.
Δε θα σ' αφήσουνε χρόνο και τόπο να σκεφτείς.
Για να σωθείς θα πας κι εσύ εθελοντής.
-Θα πας;
-Θα πάω κι εγώ.
-Να πας.
-Πάμε.
Να πας κι εσύ.....
Για μια χούφτα δολάρια
Στίχοι: Τζίμης Πανούσης
Μουσική: Τζίμης Πανούσης
Πρώτη εκτέλεση: Τζίμης Πανούσης
Στα γυμνάσια θηλέων βγήκαν όλες οι μαθήτριες στο κλαρί
μετατρέψανε τις τάξεις σε πορνεία κι οι καθηγητές τους γίναν μαστροποί
Στα κυλικεία δεν πουλάνε τυρόπιτες και αναψυκτικά
τώρα πουλάνε καπότες, βαζελίνη και αντισυλληπτικά
Το υπουργείο παιδείας τώρα ονομάζεται υπουργείο πορνείας
Στα γυμνάσια αρρένων γίναν όλοι οι μαθητές ναρκομανείς
μετατρέψανε τις τάξεις σε τεκέδες κι οι καθηγητές μοιράζουνε χασίς
Στα κυλικεία δεν πουλάνε τυρόπιτες και αναψυκτικά
τώρα πουλάνε μορφίνη, ηρωίνη και βαρβιτουρικά
Το υπουργείο κουλτούρας τώρα ονομάζεται υπουργείο μαστούρας
Μουσική: Τζίμης Πανούσης
Πρώτη εκτέλεση: Τζίμης Πανούσης
Στα γυμνάσια θηλέων βγήκαν όλες οι μαθήτριες στο κλαρί
μετατρέψανε τις τάξεις σε πορνεία κι οι καθηγητές τους γίναν μαστροποί
Στα κυλικεία δεν πουλάνε τυρόπιτες και αναψυκτικά
τώρα πουλάνε καπότες, βαζελίνη και αντισυλληπτικά
Το υπουργείο παιδείας τώρα ονομάζεται υπουργείο πορνείας
Στα γυμνάσια αρρένων γίναν όλοι οι μαθητές ναρκομανείς
μετατρέψανε τις τάξεις σε τεκέδες κι οι καθηγητές μοιράζουνε χασίς
Στα κυλικεία δεν πουλάνε τυρόπιτες και αναψυκτικά
τώρα πουλάνε μορφίνη, ηρωίνη και βαρβιτουρικά
Το υπουργείο κουλτούρας τώρα ονομάζεται υπουργείο μαστούρας
Αχ Ευρώπη
Στίχοι: Τζίμης Πανούσης
Μουσική: Τζίμης Πανούσης
Πρώτη εκτέλεση: Τζίμης Πανούσης
Αχ Ευρώπη, αχ Ευρώπη
εσύ μας μάρανες, εσύ μας μάρανες
Μας τη φέραν οι βάρβαροι
Μας θαμπώσαν με δώρα
Με χαντρούλες πολύχρωμες
και κουτιά κόκα-κόλα
Μας τη φέραν οι βάρβαροι
μας φλομώσαν στο ψέμα
μας τρελάναν στα πέναλτι
και δεν έχουμε τέρμα
Δεν μπορώ δεν μπορώ δεν μπορώ να τη βρω
με κομπιούτερ και με κουμπάκια
New Wave, Jazz, Rοck, Sex, Drugs, Rοck 'n' Rοll
με τζατζίκι και με σουβλάκια
Αχ Ευρώπη, Αχ Ευρώπη
εσύ μας μάρανες, εσύ μας μάρανες
Γερμανίδες τουρίστριες
που διψάνε για σπέρμα
Γιαπωνέζοι βρικόλακες
με καλώδια στο αίμα
Ξεχυθήκαν στο Σύνταγμα
από Δούρειο Ίππο
με καπνούς και με λέιζερ
και μας πιάσαν στον ύπνο
Δεν μπορώ δεν μπορώ δεν μπορώ να τη βρω
με κομπιούτερ και με κουμπάκια
New Wave, Jazz, Rοck, Sex, Drugs, Rοck 'n' Rοll
με τζατζίκι και με σουβλάκια
Θανάση μαλάκα, Βαγγέλη μαλάκα
Μήτσο μαλάκα, Τάκη μαλάκα
Νικόλα μαλάκα, μαλάκα, μαλάκα
Μαλάκα, μαλάκα, μαλάκα, μαλάκα
Τζιμάκο μαλάκα, Τζιμάκο μαλάκα
Μουσική: Τζίμης Πανούσης
Πρώτη εκτέλεση: Τζίμης Πανούσης
Αχ Ευρώπη, αχ Ευρώπη
εσύ μας μάρανες, εσύ μας μάρανες
Μας τη φέραν οι βάρβαροι
Μας θαμπώσαν με δώρα
Με χαντρούλες πολύχρωμες
και κουτιά κόκα-κόλα
Μας τη φέραν οι βάρβαροι
μας φλομώσαν στο ψέμα
μας τρελάναν στα πέναλτι
και δεν έχουμε τέρμα
Δεν μπορώ δεν μπορώ δεν μπορώ να τη βρω
με κομπιούτερ και με κουμπάκια
New Wave, Jazz, Rοck, Sex, Drugs, Rοck 'n' Rοll
με τζατζίκι και με σουβλάκια
Αχ Ευρώπη, Αχ Ευρώπη
εσύ μας μάρανες, εσύ μας μάρανες
Γερμανίδες τουρίστριες
που διψάνε για σπέρμα
Γιαπωνέζοι βρικόλακες
με καλώδια στο αίμα
Ξεχυθήκαν στο Σύνταγμα
από Δούρειο Ίππο
με καπνούς και με λέιζερ
και μας πιάσαν στον ύπνο
Δεν μπορώ δεν μπορώ δεν μπορώ να τη βρω
με κομπιούτερ και με κουμπάκια
New Wave, Jazz, Rοck, Sex, Drugs, Rοck 'n' Rοll
με τζατζίκι και με σουβλάκια
Θανάση μαλάκα, Βαγγέλη μαλάκα
Μήτσο μαλάκα, Τάκη μαλάκα
Νικόλα μαλάκα, μαλάκα, μαλάκα
Μαλάκα, μαλάκα, μαλάκα, μαλάκα
Τζιμάκο μαλάκα, Τζιμάκο μαλάκα
USA for Marketing
Στίχοι: Τζίμης Πανούσης
Μουσική: Τζίμης Πανούσης
Πρώτη εκτέλεση: Τζίμης Πανούσης
Με ένα ρεφραίν
κάνω το χρέος μου κι εγώ
τραγουδώ
για αυτούς που πεινάνε
Υπάρχουνε παιδάκια
που δεν έχουνε φαί
ούτε πικάπ
ν' ακούνε μουσική
Δεν θέλω λεφτά
never
τραγουδάω δωρεάν
για μισό κιλό κοκαΐνη
Στείλτε αποφάγια,
ξεροκόμματα μπιζού
είναι το AIDS της Αφρικής
οργή Θεού
Όλοι μαζί με μια κιθάρα
Πλούσιοι φτωχοί, κουτσοί στραβοί σε μια παπάρα
Αμερικανάκια, προβατάκια COMSOMOL
φιλανθρωπία με ναρκωτικά και ροκ εντ ρολ
Να γίνει το ροκ
immediately
σαν τον Ερυθρό Σταυρό
τα φρικιά, αδελφές νοσοκόμες
Απ' την Αγιά Βαρβάρα
here
μέχρι το Κονέκτικατ
Ο Μάικλ Τζάκσον, ο Χατζής, ο Αραφάτ
Κι αν είμαι ροκ μη με φοβάσαι
προσαρμόζομαι να με λυπάσαι
νηστικό αρκούδι δεν χορεύει, δεν μπορεί
πρέπει να φάει για ν' αγοράσει μουσική
Μουσική: Τζίμης Πανούσης
Πρώτη εκτέλεση: Τζίμης Πανούσης
Με ένα ρεφραίν
κάνω το χρέος μου κι εγώ
τραγουδώ
για αυτούς που πεινάνε
Υπάρχουνε παιδάκια
που δεν έχουνε φαί
ούτε πικάπ
ν' ακούνε μουσική
Δεν θέλω λεφτά
never
τραγουδάω δωρεάν
για μισό κιλό κοκαΐνη
Στείλτε αποφάγια,
ξεροκόμματα μπιζού
είναι το AIDS της Αφρικής
οργή Θεού
Όλοι μαζί με μια κιθάρα
Πλούσιοι φτωχοί, κουτσοί στραβοί σε μια παπάρα
Αμερικανάκια, προβατάκια COMSOMOL
φιλανθρωπία με ναρκωτικά και ροκ εντ ρολ
Να γίνει το ροκ
immediately
σαν τον Ερυθρό Σταυρό
τα φρικιά, αδελφές νοσοκόμες
Απ' την Αγιά Βαρβάρα
here
μέχρι το Κονέκτικατ
Ο Μάικλ Τζάκσον, ο Χατζής, ο Αραφάτ
Κι αν είμαι ροκ μη με φοβάσαι
προσαρμόζομαι να με λυπάσαι
νηστικό αρκούδι δεν χορεύει, δεν μπορεί
πρέπει να φάει για ν' αγοράσει μουσική
17 Νοέμβρη απόγευμα
Στίχοι: Τζίμης Πανούσης
Μουσική: Τζίμης Πανούσης
Πρώτη εκτέλεση: Τζίμης Πανούσης
Πέφτει το κόκκινο αστέρι
Κάνω ευχή για να μου φέρει
Γροθιά του '60 στο 'να χέρι
Και στο άλλο δίκοπο μαχαίρι
Να 'ρθει η αγάπη μου η πρώτη
Να μαχαιρώσει τον προδότη
Το φιλελεύθερο ιππότη
Το γιάπη τον ισκαριώτη
Η coca cola είναι φόλα
Κι εμείς σκυλιά στην κατηφόρα
Μετωπική θανατηφόρα
Δυο μυρωδιές έχει ο διόσμος
Ο πάνω και ο κάτω κόσμος
Τα κεφτεδάκια από τη Σμύρνη
Κακά στης Barbie το μπικίνι
Στο σβέρκο μου έχω cowboy
Καβάλα σ' όλο μου το σόι
Με πυρωμένα μανουάλια
Μαρκάρει ανθρώπινα βουβάλια
Η coca cola είναι φόλα
Κι εμείς σκυλιά σε τροχοφόρα
στην Εθνική στην κατηφόρα
Μετωπική θανατηφόρα
Βλέπω το σπόνσορα τον κλέφτη
Στου αυτοκινήτου τον καθρέφτη
Ο ουρανός θα με πλακώσει
Μέχρι την τελευταία δόση
Μες της Πανδώρας το κουτί
Της Μέδουσας τα μπικουτί
Η ρόμπα της κυρά-Κατίνας
Το σκάρτο πείραμα της Κίνας
Η coca cola είναι φόλα
Κι εμείς σκυλιά σε τροχοφόρα
στην Εθνική στην κατηφόρα
Μετωπική θανατηφόρα
Μουσική: Τζίμης Πανούσης
Πρώτη εκτέλεση: Τζίμης Πανούσης
Πέφτει το κόκκινο αστέρι
Κάνω ευχή για να μου φέρει
Γροθιά του '60 στο 'να χέρι
Και στο άλλο δίκοπο μαχαίρι
Να 'ρθει η αγάπη μου η πρώτη
Να μαχαιρώσει τον προδότη
Το φιλελεύθερο ιππότη
Το γιάπη τον ισκαριώτη
Η coca cola είναι φόλα
Κι εμείς σκυλιά στην κατηφόρα
Μετωπική θανατηφόρα
Δυο μυρωδιές έχει ο διόσμος
Ο πάνω και ο κάτω κόσμος
Τα κεφτεδάκια από τη Σμύρνη
Κακά στης Barbie το μπικίνι
Στο σβέρκο μου έχω cowboy
Καβάλα σ' όλο μου το σόι
Με πυρωμένα μανουάλια
Μαρκάρει ανθρώπινα βουβάλια
Η coca cola είναι φόλα
Κι εμείς σκυλιά σε τροχοφόρα
στην Εθνική στην κατηφόρα
Μετωπική θανατηφόρα
Βλέπω το σπόνσορα τον κλέφτη
Στου αυτοκινήτου τον καθρέφτη
Ο ουρανός θα με πλακώσει
Μέχρι την τελευταία δόση
Μες της Πανδώρας το κουτί
Της Μέδουσας τα μπικουτί
Η ρόμπα της κυρά-Κατίνας
Το σκάρτο πείραμα της Κίνας
Η coca cola είναι φόλα
Κι εμείς σκυλιά σε τροχοφόρα
στην Εθνική στην κατηφόρα
Μετωπική θανατηφόρα
Αέρα
Στίχοι: Τζίμης Πανούσης
Μουσική: Τζίμης Πανούσης
Πρώτη εκτέλεση: Τζίμης Πανούσης
Κατοχηκόπληκτες, υστερικές μητέρες
με μπαμπούλες και φοβέρες
Χαμπουργκεροαναθρεμμένα αγοράκια
ελληνάκια, μογγολάκια
Δεν τραβάει η ομάδα
αχ Ελλάδα, αγελάδα
δεν τραβάει η εθνική
θέλουμε αλλοδαπό προπονητή
Πατριώτες εφ' όπλου λόγχη, να πάρουμε ξανά
το Σύνταγμα, την Πλάκα, το Μετς, τον Πειραιά
το έπος του σαράντα μας οδηγεί ξανά
αέρα, αέρα δεν έχουμε αέρα
Τσανακογλύφτες πιάσανε τα πόστα
δέκα σόγια μια κομπόστα
αλλαγή μόνο για μόστρα
κάτσε Αντρέα, σήκω Κώστα
Δεν τραβάει η ομάδα
αχ Ελλάδα, αγελάδα
δεν τραβάει η εθνική
θέλουμε αλλοδαπό προπονητή
Πατριώτες εφ' όπλου λόγχη, να πάρουμε ξανά
το Σύνταγμα, την Πλάκα, το Μετς, τον Πειραιά
το έπος του σαράντα μας οδηγεί ξανά
αέρα, αέρα δεν έχουμε αέρα
Αέρα, αέρα δεν έχουμε αέρα
Μουσική: Τζίμης Πανούσης
Πρώτη εκτέλεση: Τζίμης Πανούσης
Κατοχηκόπληκτες, υστερικές μητέρες
με μπαμπούλες και φοβέρες
Χαμπουργκεροαναθρεμμένα αγοράκια
ελληνάκια, μογγολάκια
Δεν τραβάει η ομάδα
αχ Ελλάδα, αγελάδα
δεν τραβάει η εθνική
θέλουμε αλλοδαπό προπονητή
Πατριώτες εφ' όπλου λόγχη, να πάρουμε ξανά
το Σύνταγμα, την Πλάκα, το Μετς, τον Πειραιά
το έπος του σαράντα μας οδηγεί ξανά
αέρα, αέρα δεν έχουμε αέρα
Τσανακογλύφτες πιάσανε τα πόστα
δέκα σόγια μια κομπόστα
αλλαγή μόνο για μόστρα
κάτσε Αντρέα, σήκω Κώστα
Δεν τραβάει η ομάδα
αχ Ελλάδα, αγελάδα
δεν τραβάει η εθνική
θέλουμε αλλοδαπό προπονητή
Πατριώτες εφ' όπλου λόγχη, να πάρουμε ξανά
το Σύνταγμα, την Πλάκα, το Μετς, τον Πειραιά
το έπος του σαράντα μας οδηγεί ξανά
αέρα, αέρα δεν έχουμε αέρα
Αέρα, αέρα δεν έχουμε αέρα
Σεξουαλικά νοούμενα και υπονοούμενα στο τραγούδι
Σε ήχο ελληνικό
ΓΙΩΡΓΟΣ Ε. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ
Στην κοινή αντίληψη ό,τι αφορά το σεξ συχνά συγχέεται με το άσεμνο, ενίοτε και με το ανήθικο, και οι αναφορές σ' αυτό, ευθείες ή πλάγιες, θεωρούνται «κακά λόγια», τα «ου φωνητά» των βυζαντινών, αυτά που δεν λέγονται εύκολα ή δεν λέγονται καθόλου.
Στα τραγούδια όλων των ειδών και των εποχών (με εξαίρεση τα βακχικά δημοτικά που άδονται στην περίοδο της Αποκριάς), τα σεξουαλικά ζητήματα αντιμετωπίζονται με μεγάλη φειδώ και παρ' ότι στα θέματά τους κατά παράδοσιν διατηρούν σημαντική παρουσία διάφορα σχετικά πρόσωπα όπως τρελοκόριτσα, τσαχπίνες, μαριόλες, σκανταλιάρες, λάγνες ερωτιάρες κ.λπ., δεν υπάρχει εν τούτοις «καυτό σεξ» μα ούτε και, όπως στα δημοτικά, βωμολοχία, ακραία σάτιρα του πουριτανισμού και του καθωσπρεπισμού. Ούτε και στα πρώτα ρεμπέτικα των ανωνύμων του 19ου αιώνα βρίσκονται άμεσες αναφορές ή βωμολοχία. Πολύ τολμηρό θεωρείται π.χ. το παρακάτω δίστιχο ανώνυμου στιχοπλόκου:
Να 'μουνα ψύλλος μάτια μου, παντού για να τρυπώνω
το τρυφερό σου το κορμί να το κεντώ με πόνο
Στα ρεμπέτικα το βακχικό στοιχείο δεν βρίσκεται τόσο στα λόγια. Αλλού φαίνεται πως κατέφυγε και συντηρείται, αν και ξεθυμασμένο, σε σχέση με τα ακατονόμαστα των διονυσιακών τελετών ή την ελευθεροστομία των δημοτικών τραγουδιών. Θα το δούμε, δηλαδή, ευκολότερα στους ανατολίτικους χορούς, τσιφτετέλια, καρσιλαμάδες, στους χορούς της κοιλιάς και στα γαργαλιστικά σχήματα που κάνουν οι χορευτές και χορεύτριες που όχι μόνο δεν σεμνύονται αλλά μάλλον... εκτραχηλίζονται και αποχαλινούνται, υποδαυλίζοντας... των παθών την κάμινον, για να μιλήσουμε στην καθαρεύουσα.
Οταν οι πρωτοπόροι λαογράφοι που καταπιάστηκαν με την καταγραφή των δημοτικών τραγουδιών συνάντησαν τραγούδια της κατηγορίας των λεγόμενων άσεμνων όπως, π.χ., αυτό:
Θε να σου κάνω μαγικά
μ' ένα κουκί πιπέρι
να τρέχεις να με κυνηγάς
με το βρακί στο χέρι
(Λελέκος)
προβληματίστηκαν για το αν έπρεπε ή δεν έπρεπε να τα αποθησαυρίσουν. Με άλλα λόγια, αν έπρεπε να κάνουν πως δεν υπάρχουν, να κλείσουν τ' αφτιά τους στους καλλίφωνους απογόνους του Βάκχου που τραγουδούσαν με κάθε ειλικρίνεια:
Να είχα μοίρα, να είχα τύχη
να είχα μια ψωλή σαν πήχυ.
Τι να γένω η ορφανή
το μουνί μου με πονεί...
(Λελέκος, Πριάπεια)
Θα ήταν άτοπη σεμνοπρέπεια -έγραφε στα 1880 ο Παν. Αραβαντινός- βλαπτική για τους σκοπούς της συλλογής και της έρευνας, να αποσιωπήσουμε την κατηγορία των άσεμνων δημοτικών τραγουδιών. Θα ήταν επίσης ψέμα και ατελής απεικόνιση του βίου, του ήθους και της διανοητικής ανάπτυξης του λαού μας. Στα τραγούδια αυτά αποτυπώνονται οι αντιλήψεις και τα αισθήματα του λαού για την ερωτική πράξη και για την ηθική τάξη της κοινωνίας. Στο βιβλίο του Arnold Passow «Τραγούδια Ρωμαίικα», που εκδόθηκε στη Λειψία το 1860, δημοσιεύεται ένα σκληρότατο τραγούδι το οποίο συμπεριλαμβάνεται στην κατηγορία των... οικιακών τραγουδιών! (Carmina Nutricularum), είναι το τραγούδι αρ. CCLXXXV που το έχει καταγράψει ο Σάντερς και έχει ως εξής:
Γαμώ τη μάνα σου τη νια
που 'χει δώδεκα μουνιά,
τόν' ανοί και τ' άλλο κλει
και τον θιον παρακαλεί,
να της δώσει μια ψωλή
να γαμιέται μοναχή.
Ωστόσο στα ελληνικά τραγούδια γενικά δεν υπάρχει αυτό που θα ονομάζαμε «σεξ στα σοβαρά», δηλαδή ένα έργο με αντικείμενο κάποια σεξουαλική θεωρία ή πράξη. Ούτε καν πορνογράφημα. Αντιθέτως μάλιστα, υπάρχουν πολλά αντι-σεξουαλικά τραγούδια. Να μην ξεχνάμε ότι το σύνολο των ελληνικών τραγουδιών σε δίσκους έχουν περάσει από τα φίλτρα μιας κρατικής προληπτικής και κατ' εξοχήν ανεραστικής λογοκρισίας. Μόνο σεξουαλικά υπονοούμενα θα συναντήσετε, κι αυτά όχι και πρώτης ποιότητος, όπως π.χ. η «Βαρβάρα» του Παναγιώτη Τούντα και άλλα. Μόνο στα δημοτικά προβάλλουν ανάγλυφα τα... γεννητικά όργανα και οι περιπέτειές τους. Οποιος ενδιαφέρεται για τη φιλολογία αυτή, εκτός από τα «Αποκριάτικα» της Δόμνας Σαμίου που τόλμησε να μιλήσει καθαρά για το θέμα αυτό, πρέπει να ανατρέξει σε σχετικές εργασίες όπως αυτή της Μαρίας Μιχαήλ - Δέδε «Το άσεμνο, ανίερο, υβριστικό στο Ελληνικό Δημοτικό Τραγούδι» Αθήνα 1991, ή σε σπάνιες ανθολογίες όπως τα «Γαμοτράγουδα Δημοτικά» εκδ. «Κείμενα 1985», από όπου ανθολογούμε για το τέλος το εξαιρετικό δίστιχο:
Ο παπάς μας ο Γιαννής
τόνε πάτησε μιανής.
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 23/08/2006
http://archive.enet.gr/online/online_print?id=71696572
ΓΙΩΡΓΟΣ Ε. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ
Στην κοινή αντίληψη ό,τι αφορά το σεξ συχνά συγχέεται με το άσεμνο, ενίοτε και με το ανήθικο, και οι αναφορές σ' αυτό, ευθείες ή πλάγιες, θεωρούνται «κακά λόγια», τα «ου φωνητά» των βυζαντινών, αυτά που δεν λέγονται εύκολα ή δεν λέγονται καθόλου.
Στα τραγούδια όλων των ειδών και των εποχών (με εξαίρεση τα βακχικά δημοτικά που άδονται στην περίοδο της Αποκριάς), τα σεξουαλικά ζητήματα αντιμετωπίζονται με μεγάλη φειδώ και παρ' ότι στα θέματά τους κατά παράδοσιν διατηρούν σημαντική παρουσία διάφορα σχετικά πρόσωπα όπως τρελοκόριτσα, τσαχπίνες, μαριόλες, σκανταλιάρες, λάγνες ερωτιάρες κ.λπ., δεν υπάρχει εν τούτοις «καυτό σεξ» μα ούτε και, όπως στα δημοτικά, βωμολοχία, ακραία σάτιρα του πουριτανισμού και του καθωσπρεπισμού. Ούτε και στα πρώτα ρεμπέτικα των ανωνύμων του 19ου αιώνα βρίσκονται άμεσες αναφορές ή βωμολοχία. Πολύ τολμηρό θεωρείται π.χ. το παρακάτω δίστιχο ανώνυμου στιχοπλόκου:
Να 'μουνα ψύλλος μάτια μου, παντού για να τρυπώνω
το τρυφερό σου το κορμί να το κεντώ με πόνο
Στα ρεμπέτικα το βακχικό στοιχείο δεν βρίσκεται τόσο στα λόγια. Αλλού φαίνεται πως κατέφυγε και συντηρείται, αν και ξεθυμασμένο, σε σχέση με τα ακατονόμαστα των διονυσιακών τελετών ή την ελευθεροστομία των δημοτικών τραγουδιών. Θα το δούμε, δηλαδή, ευκολότερα στους ανατολίτικους χορούς, τσιφτετέλια, καρσιλαμάδες, στους χορούς της κοιλιάς και στα γαργαλιστικά σχήματα που κάνουν οι χορευτές και χορεύτριες που όχι μόνο δεν σεμνύονται αλλά μάλλον... εκτραχηλίζονται και αποχαλινούνται, υποδαυλίζοντας... των παθών την κάμινον, για να μιλήσουμε στην καθαρεύουσα.
Οταν οι πρωτοπόροι λαογράφοι που καταπιάστηκαν με την καταγραφή των δημοτικών τραγουδιών συνάντησαν τραγούδια της κατηγορίας των λεγόμενων άσεμνων όπως, π.χ., αυτό:
Θε να σου κάνω μαγικά
μ' ένα κουκί πιπέρι
να τρέχεις να με κυνηγάς
με το βρακί στο χέρι
(Λελέκος)
προβληματίστηκαν για το αν έπρεπε ή δεν έπρεπε να τα αποθησαυρίσουν. Με άλλα λόγια, αν έπρεπε να κάνουν πως δεν υπάρχουν, να κλείσουν τ' αφτιά τους στους καλλίφωνους απογόνους του Βάκχου που τραγουδούσαν με κάθε ειλικρίνεια:
Να είχα μοίρα, να είχα τύχη
να είχα μια ψωλή σαν πήχυ.
Τι να γένω η ορφανή
το μουνί μου με πονεί...
(Λελέκος, Πριάπεια)
Θα ήταν άτοπη σεμνοπρέπεια -έγραφε στα 1880 ο Παν. Αραβαντινός- βλαπτική για τους σκοπούς της συλλογής και της έρευνας, να αποσιωπήσουμε την κατηγορία των άσεμνων δημοτικών τραγουδιών. Θα ήταν επίσης ψέμα και ατελής απεικόνιση του βίου, του ήθους και της διανοητικής ανάπτυξης του λαού μας. Στα τραγούδια αυτά αποτυπώνονται οι αντιλήψεις και τα αισθήματα του λαού για την ερωτική πράξη και για την ηθική τάξη της κοινωνίας. Στο βιβλίο του Arnold Passow «Τραγούδια Ρωμαίικα», που εκδόθηκε στη Λειψία το 1860, δημοσιεύεται ένα σκληρότατο τραγούδι το οποίο συμπεριλαμβάνεται στην κατηγορία των... οικιακών τραγουδιών! (Carmina Nutricularum), είναι το τραγούδι αρ. CCLXXXV που το έχει καταγράψει ο Σάντερς και έχει ως εξής:
Γαμώ τη μάνα σου τη νια
που 'χει δώδεκα μουνιά,
τόν' ανοί και τ' άλλο κλει
και τον θιον παρακαλεί,
να της δώσει μια ψωλή
να γαμιέται μοναχή.
Ωστόσο στα ελληνικά τραγούδια γενικά δεν υπάρχει αυτό που θα ονομάζαμε «σεξ στα σοβαρά», δηλαδή ένα έργο με αντικείμενο κάποια σεξουαλική θεωρία ή πράξη. Ούτε καν πορνογράφημα. Αντιθέτως μάλιστα, υπάρχουν πολλά αντι-σεξουαλικά τραγούδια. Να μην ξεχνάμε ότι το σύνολο των ελληνικών τραγουδιών σε δίσκους έχουν περάσει από τα φίλτρα μιας κρατικής προληπτικής και κατ' εξοχήν ανεραστικής λογοκρισίας. Μόνο σεξουαλικά υπονοούμενα θα συναντήσετε, κι αυτά όχι και πρώτης ποιότητος, όπως π.χ. η «Βαρβάρα» του Παναγιώτη Τούντα και άλλα. Μόνο στα δημοτικά προβάλλουν ανάγλυφα τα... γεννητικά όργανα και οι περιπέτειές τους. Οποιος ενδιαφέρεται για τη φιλολογία αυτή, εκτός από τα «Αποκριάτικα» της Δόμνας Σαμίου που τόλμησε να μιλήσει καθαρά για το θέμα αυτό, πρέπει να ανατρέξει σε σχετικές εργασίες όπως αυτή της Μαρίας Μιχαήλ - Δέδε «Το άσεμνο, ανίερο, υβριστικό στο Ελληνικό Δημοτικό Τραγούδι» Αθήνα 1991, ή σε σπάνιες ανθολογίες όπως τα «Γαμοτράγουδα Δημοτικά» εκδ. «Κείμενα 1985», από όπου ανθολογούμε για το τέλος το εξαιρετικό δίστιχο:
Ο παπάς μας ο Γιαννής
τόνε πάτησε μιανής.
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 23/08/2006
http://archive.enet.gr/online/online_print?id=71696572
Θάλαττα, θάλαττα...
"γεια σου πουτάνα θάλασσα
που σε γαμούν τα ψάρια
που σε γαμεί κι ο κάβουρας
με τα στραβά ποδάρια.."
Γιάννης Σκαρίμπας
Ο σκληρός Λοβέρδος
Αναδημοσίευση από το προσωπικό Ιστολόγιο του Kalio
http://kaliosketch.blogspot.com/
Πέτρινες συγγνώμες
Ήθελα απόψε να σου πω μια καλησπέρα
κι ας με παράτησες στον κόσμο σου πιο πέρα
σε κατηφόρα να κυλίσω με νεκρά
Εγώ δεν πήρα να μιλήσω στον αέρα
και μη το κλείνεις είμαι μόνος εδώ πέρα
σ’ ένα χαντάκι στο δικό σου πουθενά
Παραείναι τραβηγμένο
στην κατάσταση που μένω
να μην έρθεις να με δεις
Παραείναι τραβηγμένο
να μ’ αφήνεις να πεθαίνω
πως αντέχεις, πως μπορείς.
Ήθελα απόψε να σου πω πως μου’ χεις λείψει
ίσως περίμενες να έχω καταλήξει
σε κάποια αλάνα για ανακύκλωση καρδιάς
Ποιος να κατέβει και από πού να με κρατήσει
σε ποιο σημείο του κενού σου να πατήσει
πονάνε οι πέτρινες συγγνώμες που πετάς
Κουκάς Γιώργος
κι ας με παράτησες στον κόσμο σου πιο πέρα
σε κατηφόρα να κυλίσω με νεκρά
Εγώ δεν πήρα να μιλήσω στον αέρα
και μη το κλείνεις είμαι μόνος εδώ πέρα
σ’ ένα χαντάκι στο δικό σου πουθενά
Παραείναι τραβηγμένο
στην κατάσταση που μένω
να μην έρθεις να με δεις
Παραείναι τραβηγμένο
να μ’ αφήνεις να πεθαίνω
πως αντέχεις, πως μπορείς.
Ήθελα απόψε να σου πω πως μου’ χεις λείψει
ίσως περίμενες να έχω καταλήξει
σε κάποια αλάνα για ανακύκλωση καρδιάς
Ποιος να κατέβει και από πού να με κρατήσει
σε ποιο σημείο του κενού σου να πατήσει
πονάνε οι πέτρινες συγγνώμες που πετάς
Κουκάς Γιώργος
Άνευ όρων (Το φιλί)
Μες στου χορού την αγκαλιά
στης ζάλης την ανεμελιά
άνοιξα αυτόν το χάρτη
που φανερώνει τους λωτούς
μες στην αφή τους πιο γνωστούς
ως την άγονη Σπάρτη.
Κι είδα Θεό από πηλό
να φτιάχνει κόσμους στο βυθό
νέα φωτιά ν΄ απλώνει
Κι αν γράφουν οι Ευαγγελιστές
για αγάπη με περικοπές
να μην τους ανταμώνει.
Το φιλί , αχ το φιλί , να το κερνάς
και να μην το δανείζεις
ν΄ απλωθεί μέσα στη νύχτα η καρδιά
χωρίς να την ορίζεις.
Στου άστρου σου μπήκα την τροχιά
κι έστρωσα σώμα κι ερημιά
κρουστή να περπατήσεις
στα βήματά σου ν΄ αντηχεί
της απειλής η συνταγή
όλους να μας μεθύσεις.
Όσοι αρκεστήκανε νωρίς
κι όσοι δοθήκανε χωρίς
να γίνει αυτό ψυχή τους
δεν έχω κάτι να τους πω
τα βήματά σου απόψε ας βρω
ν΄ αντέξω τη ζωή τους...
Γκρίλης Γιώργος
στης ζάλης την ανεμελιά
άνοιξα αυτόν το χάρτη
που φανερώνει τους λωτούς
μες στην αφή τους πιο γνωστούς
ως την άγονη Σπάρτη.
Κι είδα Θεό από πηλό
να φτιάχνει κόσμους στο βυθό
νέα φωτιά ν΄ απλώνει
Κι αν γράφουν οι Ευαγγελιστές
για αγάπη με περικοπές
να μην τους ανταμώνει.
Το φιλί , αχ το φιλί , να το κερνάς
και να μην το δανείζεις
ν΄ απλωθεί μέσα στη νύχτα η καρδιά
χωρίς να την ορίζεις.
Στου άστρου σου μπήκα την τροχιά
κι έστρωσα σώμα κι ερημιά
κρουστή να περπατήσεις
στα βήματά σου ν΄ αντηχεί
της απειλής η συνταγή
όλους να μας μεθύσεις.
Όσοι αρκεστήκανε νωρίς
κι όσοι δοθήκανε χωρίς
να γίνει αυτό ψυχή τους
δεν έχω κάτι να τους πω
τα βήματά σου απόψε ας βρω
ν΄ αντέξω τη ζωή τους...
Γκρίλης Γιώργος
Πρόβα ζωής
Τόσα τσιγάρα άδικα
Με κέφια κουρασμένα
Τόσα στημένα βλέμματα
Σε μάτια αδειανά
Τόσα στα χείλη έτοιμα
Τα χιλιοειπωμένα
Τόσα πολλά τα ανείπωτα
Κρυμμένα σε χαρτιά
Έτσι περνούν οι νύχτες μας
Κι αφήνουν μαύρους κύκλους
Και πόζες παίρνουν ψεύτικες
Σε κάδρα τυπικά
Λάθος ανθρώπους κάνουμε
Παρέα μας και στίχους
Άλλη ζωή προβάρουμε
Και ζούμε τελικά
toomoonrecords.blogspot.com/
Με κέφια κουρασμένα
Τόσα στημένα βλέμματα
Σε μάτια αδειανά
Τόσα στα χείλη έτοιμα
Τα χιλιοειπωμένα
Τόσα πολλά τα ανείπωτα
Κρυμμένα σε χαρτιά
Έτσι περνούν οι νύχτες μας
Κι αφήνουν μαύρους κύκλους
Και πόζες παίρνουν ψεύτικες
Σε κάδρα τυπικά
Λάθος ανθρώπους κάνουμε
Παρέα μας και στίχους
Άλλη ζωή προβάρουμε
Και ζούμε τελικά
toomoonrecords.blogspot.com/
ΓΕΙΑ ΣΟΥ
Στο κτίριο απέναντι
κάτω από μία τέντα
σ΄ έβλεπα χρόνια μοναχό,
μα, δεν αλλάξαμε οι δυο
ποτέ μας μια κουβέντα.
Τώρα έχω μέρες να σε δω,
μου λείπει η ζωγραφιά σου
και ας μην είπαμε ποτέ,
ούτ΄ έστω, ένα ¨γεια σου¨.
Ήμασταν δυο μεσ΄ στο κενό
στην σκονισμένη εικόνα,
φόντο, της πόλης το μπετόν,
και οι ζωές μας με καρμπόν
στη μοναξιά του αιώνα.
Έχω καιρό πια, να σε δω,
μου λείπει η ζωγραφιά σου
ίσως να ήταν όλ΄ αλλιώς
αν σου ΄χα πει ένα ¨γεια σου¨
ΠΑΠΑΝΟΤΗ ΑΝΑΤΟΛΗ
κάτω από μία τέντα
σ΄ έβλεπα χρόνια μοναχό,
μα, δεν αλλάξαμε οι δυο
ποτέ μας μια κουβέντα.
Τώρα έχω μέρες να σε δω,
μου λείπει η ζωγραφιά σου
και ας μην είπαμε ποτέ,
ούτ΄ έστω, ένα ¨γεια σου¨.
Ήμασταν δυο μεσ΄ στο κενό
στην σκονισμένη εικόνα,
φόντο, της πόλης το μπετόν,
και οι ζωές μας με καρμπόν
στη μοναξιά του αιώνα.
Έχω καιρό πια, να σε δω,
μου λείπει η ζωγραφιά σου
ίσως να ήταν όλ΄ αλλιώς
αν σου ΄χα πει ένα ¨γεια σου¨
ΠΑΠΑΝΟΤΗ ΑΝΑΤΟΛΗ
Μόνο περνάς και ταξιδεύεις
Είναι λιμάνια ρημαγμένα απ’ τους καιρούς
Και κάτι γέροι ναυτικοί που αργοπεθαίνουν
Μονάχα γλάροι που και που τους συντροφεύουν
Και ο υγρός αέρας που ‘ρχεται απ΄ τους Τροπικούς
Και εσύ απ’ τον ντόκο μου τον τόσο τσακισμένο
Λύνεις και πάλι τα σχοινιά σου από τις δέστρες
Ακούς μονάχα τις Σειρήνες τις πλανεύτρες
Πάλι ο Σιρόκος σε καλεί να πας αλλού
Ρεφραίν
Θα περπατάς στους δρόμους της Αργεντινής
Με ένα κρασί, και στο άλλο χέρι ένα ποτήρι
Θα σ’ αγαπώ σε όλες τις θάλασσες της γής
Μέχρι του Νότου το πιο μακρινό Ακρωτήρι.
Θα τριγυρνάς της Νότιας Κίνας τα χωριά
Και θα χορεύεις στους γαλάζιους ορυζώνες
Κι αν νοσταλγήσεις την αγάπη μου ξανά
Θα στείλω πίσω να σε φέρουν οι Μουσώνες
Είναι καράβια από καιρό παροπλισμένα
και στης σκουριάς παρατημένα τα καρνάγια
Γεμάτα μνήμες από δίνες και ναυάγια
Που μες τα αμπάρια τους κρατούν καλά κλεισμένα.
Και σύ μου γνέφεις καθισμένη στην προβλήτα
Κι ο αέρας παίρνει τα μαλλιά σου με μανία
Που νάσαι τώρα, στη Χιλή, στο Μεξικό?
Θα ξεδιψάσεις είπες στην Παταγονία
Κολλινιάτη Ιωάννα 23.03.2008
To κομμάτι αυτό έχει μελοποιηθεί από τον συνθέτη Δημήτρη Σάββα
Και κάτι γέροι ναυτικοί που αργοπεθαίνουν
Μονάχα γλάροι που και που τους συντροφεύουν
Και ο υγρός αέρας που ‘ρχεται απ΄ τους Τροπικούς
Και εσύ απ’ τον ντόκο μου τον τόσο τσακισμένο
Λύνεις και πάλι τα σχοινιά σου από τις δέστρες
Ακούς μονάχα τις Σειρήνες τις πλανεύτρες
Πάλι ο Σιρόκος σε καλεί να πας αλλού
Ρεφραίν
Θα περπατάς στους δρόμους της Αργεντινής
Με ένα κρασί, και στο άλλο χέρι ένα ποτήρι
Θα σ’ αγαπώ σε όλες τις θάλασσες της γής
Μέχρι του Νότου το πιο μακρινό Ακρωτήρι.
Θα τριγυρνάς της Νότιας Κίνας τα χωριά
Και θα χορεύεις στους γαλάζιους ορυζώνες
Κι αν νοσταλγήσεις την αγάπη μου ξανά
Θα στείλω πίσω να σε φέρουν οι Μουσώνες
Είναι καράβια από καιρό παροπλισμένα
και στης σκουριάς παρατημένα τα καρνάγια
Γεμάτα μνήμες από δίνες και ναυάγια
Που μες τα αμπάρια τους κρατούν καλά κλεισμένα.
Και σύ μου γνέφεις καθισμένη στην προβλήτα
Κι ο αέρας παίρνει τα μαλλιά σου με μανία
Που νάσαι τώρα, στη Χιλή, στο Μεξικό?
Θα ξεδιψάσεις είπες στην Παταγονία
Κολλινιάτη Ιωάννα 23.03.2008
To κομμάτι αυτό έχει μελοποιηθεί από τον συνθέτη Δημήτρη Σάββα
Jorje Bermudes: Δεν υπάρχει εργοστάσιο χωρίς εργάτες αλλά μπορεί να υπάρξει χωρίς αφεντικά
Συνάντησα τον Jorje Bermudes στο αντιρατσιστικό φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης λίγο μετά το τέλος της εκδήλωσης της οποίας και ήταν ο βασικός ομιλητής μαζί με μια κοπέλα από το αυτοδιαχειριζόμενο εστιατόριο Barcelonica. Με τρόπο απλό και γλαφυρό μας εξήγησε πώς και γιατί αποφάσισαν να συνδιαχειριστούν το εργοστάσιο κεραμοποιίας.
Δεν μπορεί να υπάρξει εργοστάσιο χωρίς εργάτες.
Ο 45χρονος πια κεραμοποιός δε πιστεύει στον τρίτο δρόμο για το σοσιαλισμό που χαράζεται στη νότια και κεντρική Αμερική υπό την καθοδήγηση του Chaves αλλά πιστεύει ότι ο ίδιος ο άνθρωπος είναι το υποκείμενο που θα αντισταθεί στον καπιταλισμό και πως παρά της πιέσεις του ΔΝΤ οι εργαζόμενοι στο τέλος θα εξεγερθούν.
Όμως μπορεί να λειτουργήσει χωρίς αφεντικά.
«Το εργοστάσιο της Zanon παράγει όλων των τύπων την κεραμική και βρίσκεται στη πολιτεία του Neuken στη Παταγονία. Οι ιδιοκτήτες του το υπερχρέωσαν οικονομικά με δάνεια, τόσο από τη τοπική όσο και από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση, ενώ μετέφεραν στους οικονομικούς παραδείσους τα χρήματα που κέρδιζαν. Έφτασαν στο σημείο να ζητούν χρήματα από την τοπική κυβέρνηση για να πληρώσουν τους εργαζόμενους. Έτσι, η εργοδοσία θέλησε να αφήσει μόνο τους 60 από τους 500 εργάτες να δουλέψουν. Οι εργαζόμενοι απέρριψαν το σχέδιό της και ξεκίνησαν τις κινητοποιήσεις. Κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί την οικονομική κρίση που έπονταν.
Ο δικαστής αποφάσισε ότι η εργοδοσία έκανε επιθετικό λοκ άουτ προς τους εργαζόμενους και μας επέτρεψε να μπούμε και να καταγράψουμε το υλικό του εργοστασίου γιατί η εργοδοσία ήθελε να μεταφέρει όλο τον εξοπλισμό.
Έτσι φτάσαμε στο 2001, εμείς είχαμε κατασκηνώσει μπροστά στην είσοδο του εργοστασίου, και μπρος στο δίλημμα ή να συνεχίσουμε να παίρνουμε το επίδομα ανεργίας ή να πάρουμε αυτό που μας ανήκει, δηλαδή τη διαχείριση του εργοστασίου. Η απόφαση πάρθηκε στα γρήγορα. Περιμέναμε να μας επισκεφτεί το αφεντικό αλλά αυτός δεν ήρθε ποτέ.
Οι πρώτες μας παραγγελίες ήταν από τους ιθαγενείς Μαπούτσε, οργανωθήκαμε και η συνέλευση είναι από τότε το ανώτερο όργανο αποφάσεων, όλοι πληρωνόμαστε τον ίδιο μισθό και από το 2002 λειτουργούμε με αυτά τα χαρακτηριστικά».
Ο Jorje τονίζει ότι υπήρξαν πέντε περιπτώσεις προσπάθειας εκκένωσης του εργοστασίου αλλά η μαζική συμμετοχή της κοινωνίας, των συνδικάτων υγείας, των δασκάλων και των δημοσίων υπαλλήλων απέτρεψαν την εκκένωση. «Στη τελευταία των περιπτώσεων, μόλις ήρθε η αστυνομία αντίκρισε στην είσοδο 5.000 αλληλέγγυους», τονίσει χαμογελώντας, αλλά έξεις ήμασταν έτοιμοι για όλα... Θα υπερασπιζόμαστε για πάντα τις θέσεις εργασίας μας».
Δεν μπορεί να υπάρξει εργοστάσιο χωρίς εργάτες.
Ο 45χρονος πια κεραμοποιός δε πιστεύει στον τρίτο δρόμο για το σοσιαλισμό που χαράζεται στη νότια και κεντρική Αμερική υπό την καθοδήγηση του Chaves αλλά πιστεύει ότι ο ίδιος ο άνθρωπος είναι το υποκείμενο που θα αντισταθεί στον καπιταλισμό και πως παρά της πιέσεις του ΔΝΤ οι εργαζόμενοι στο τέλος θα εξεγερθούν.
Όμως μπορεί να λειτουργήσει χωρίς αφεντικά.
«Το εργοστάσιο της Zanon παράγει όλων των τύπων την κεραμική και βρίσκεται στη πολιτεία του Neuken στη Παταγονία. Οι ιδιοκτήτες του το υπερχρέωσαν οικονομικά με δάνεια, τόσο από τη τοπική όσο και από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση, ενώ μετέφεραν στους οικονομικούς παραδείσους τα χρήματα που κέρδιζαν. Έφτασαν στο σημείο να ζητούν χρήματα από την τοπική κυβέρνηση για να πληρώσουν τους εργαζόμενους. Έτσι, η εργοδοσία θέλησε να αφήσει μόνο τους 60 από τους 500 εργάτες να δουλέψουν. Οι εργαζόμενοι απέρριψαν το σχέδιό της και ξεκίνησαν τις κινητοποιήσεις. Κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί την οικονομική κρίση που έπονταν.
Ο δικαστής αποφάσισε ότι η εργοδοσία έκανε επιθετικό λοκ άουτ προς τους εργαζόμενους και μας επέτρεψε να μπούμε και να καταγράψουμε το υλικό του εργοστασίου γιατί η εργοδοσία ήθελε να μεταφέρει όλο τον εξοπλισμό.
Έτσι φτάσαμε στο 2001, εμείς είχαμε κατασκηνώσει μπροστά στην είσοδο του εργοστασίου, και μπρος στο δίλημμα ή να συνεχίσουμε να παίρνουμε το επίδομα ανεργίας ή να πάρουμε αυτό που μας ανήκει, δηλαδή τη διαχείριση του εργοστασίου. Η απόφαση πάρθηκε στα γρήγορα. Περιμέναμε να μας επισκεφτεί το αφεντικό αλλά αυτός δεν ήρθε ποτέ.
Οι πρώτες μας παραγγελίες ήταν από τους ιθαγενείς Μαπούτσε, οργανωθήκαμε και η συνέλευση είναι από τότε το ανώτερο όργανο αποφάσεων, όλοι πληρωνόμαστε τον ίδιο μισθό και από το 2002 λειτουργούμε με αυτά τα χαρακτηριστικά».
Ο Jorje τονίζει ότι υπήρξαν πέντε περιπτώσεις προσπάθειας εκκένωσης του εργοστασίου αλλά η μαζική συμμετοχή της κοινωνίας, των συνδικάτων υγείας, των δασκάλων και των δημοσίων υπαλλήλων απέτρεψαν την εκκένωση. «Στη τελευταία των περιπτώσεων, μόλις ήρθε η αστυνομία αντίκρισε στην είσοδο 5.000 αλληλέγγυους», τονίσει χαμογελώντας, αλλά έξεις ήμασταν έτοιμοι για όλα... Θα υπερασπιζόμαστε για πάντα τις θέσεις εργασίας μας».
Η αγάπη αυτοσχεδιάζει
Στίχοι: Ορέστης Ντάντος
Μουσική: Ορέστης Ντάντος
Πρώτη εκτέλεση: Ελένη Τσαλιγοπούλου
Ο δρόμος ρόδα που γυρίζει
γυρνάει και σε ποδοπατά
όταν ο κύκλος ξαναρχίζει
σε θέλει όρθιο ξανά.
Και πάνω που είπα δεν πειράζει
θα μείνω μόνη μου εδώ
η αγάπη αυτοσχεδιάζει
πρέπει να ξανασηκωθώ.
Είμαι μεγάλη να ξαναπροσπαθήσω
είμαι μικρή να πάψω πια να προσπαθώ
πολύ μεγάλη για να ξαναγαπήσω
πολύ μικρή και σ` αγαπώ.
Πάνω σε μια χαρτοπετσέτα
του τηλεφώνου σου ο αριθμός
κι από την πρώτη την κουβέντα
έγινα σκόνη και καπνός.
Να διαλυθώ μες στον αέρα
να δραπετεύσω στα κλεφτά
γιατί είδα πού πηγαίνει η σφαίρα
και τι σημαίνουν όλα αυτά.
Είμαι μεγάλη να ξαναπροσπαθήσω
είμαι μικρή να πάψω πια να προσπαθώ
πολύ μεγάλη για να το ξανατολμήσω
πολύ μικρή για να αρνηθώ.
Είμαι μεγάλη και πάω να κάνω πίσω
είμαι μικρή και θέλω να σε ξαναδώ
πολύ μεγάλη για να ξαναγαπήσω
πολύ μικρή, είμαι μικρή και σ` αγαπώ.
Δισκογραφία
Ελένη Τσαλιγοπούλου-Best of - Σαν ψέματα - 2008
Στο ψάξιμο
Στίχοι: Δημήτρης Παναγόπουλος
Μουσική: Δημήτρης Παναγόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Δημήτρης Παναγόπουλος
Εδώ πέρα οι καιροί αυτοί μας ρίξαν,
να τρέχουμε σε μια πλατφόρμα,
πίσω απ' τη ζωή.
Τα όνειρά μας βουλιάξαν στη λάσπη
κι οι ιδέες ξεφτίσαν στη μπόρα
και ποιος ρωτά γιατί.
Προχωρώ στους ατέλειωτους δρόμους,
ατέλειωτες μέρες και νύχτες, ψάχνω να βρω,
ότι απόμεινε απ' τις κάποιες αξίες,
που θάφτηκαν και εκφυλίστηκαν, δίχως φραγμό.
Όλοι εμείς θελημένα ή όχι,
εξαρτήματα μαζί και προϊόντα
μιας φάμπρικας τρελής.
Αποδέκτες ανούσιας γνώσης,
εργάτες απλήρωτου ιδρώτα,
ολόκληρη ζωή.
Και η άγνοια που μας νανουρίζει,
σπαρμένη από πάνω, σκεπάζει την πληγή.
Κοιτάζοντας τον εμετό μιας κοινωνίας σάπιας,
νοιώθω σα νά 'χω πυρετό, στη μέση μιας προσπάθειας.
Στον κόσμο αυτό, δεν απομένει λογική,
μένει απορία, ιδρώτας, αίμα και κραυγή.
Ταξιδεύω μ' ένα πλοίο γεμάτο τρελούς,
για που τραβά δεν ξέρω,
μήτε στον κόσμο σας αυτό,
τι ρόλο παίζω ξέρω.
Δισκογραφία
Ασταθής ισορροπία - 1987
Μουσική: Δημήτρης Παναγόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Δημήτρης Παναγόπουλος
Εδώ πέρα οι καιροί αυτοί μας ρίξαν,
να τρέχουμε σε μια πλατφόρμα,
πίσω απ' τη ζωή.
Τα όνειρά μας βουλιάξαν στη λάσπη
κι οι ιδέες ξεφτίσαν στη μπόρα
και ποιος ρωτά γιατί.
Προχωρώ στους ατέλειωτους δρόμους,
ατέλειωτες μέρες και νύχτες, ψάχνω να βρω,
ότι απόμεινε απ' τις κάποιες αξίες,
που θάφτηκαν και εκφυλίστηκαν, δίχως φραγμό.
Όλοι εμείς θελημένα ή όχι,
εξαρτήματα μαζί και προϊόντα
μιας φάμπρικας τρελής.
Αποδέκτες ανούσιας γνώσης,
εργάτες απλήρωτου ιδρώτα,
ολόκληρη ζωή.
Και η άγνοια που μας νανουρίζει,
σπαρμένη από πάνω, σκεπάζει την πληγή.
Κοιτάζοντας τον εμετό μιας κοινωνίας σάπιας,
νοιώθω σα νά 'χω πυρετό, στη μέση μιας προσπάθειας.
Στον κόσμο αυτό, δεν απομένει λογική,
μένει απορία, ιδρώτας, αίμα και κραυγή.
Ταξιδεύω μ' ένα πλοίο γεμάτο τρελούς,
για που τραβά δεν ξέρω,
μήτε στον κόσμο σας αυτό,
τι ρόλο παίζω ξέρω.
Δισκογραφία
Ασταθής ισορροπία - 1987
Μονόλογος
Στίχοι: Δημήτρης Παναγόπουλος
Μουσική: Δημήτρης Παναγόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Δημήτρης Παναγόπουλος
Παράξενα συμπλέγματα με φυλακίζουν,
βαρύ το κλίμα γύρω μου κι η θέα μου θολή.
Παράξενες εικόνες με τυλίγουν,
με δένουν στο κενό τους, με σέρνουν σαν σκυλί.
Επώδυνα βιώματα ξανάρχονται εμπρός μου,
αναστολές παρείσακτες κι αισθήματα... ενοχής.
Θα τα πετάξω στη φωτιά, μήπως και βρω το φως μου
κι απ' όλους σας τους πάνσοφους, δε μ' έπεισε κανείς.
Μη μου μιλήσεις άλλο για χαρές που ξεπερνούνε το μυαλό,
γι' απόκρυφους παράδεισους κι εκείνα που δεν είδες.
Δε βγαίνει τίποτα ν' αλλάζουμε στο νου μας σκηνικό.
Μη μου μιλάς για προσμονές, μήτε για ελπίδες.
Αμόλυντα χαμόγελα με παρασύρουν,
σε δρόμους ατελείωτους, που οδηγούν μακριά.
Βλέπω χαρές εφήμερες να πάλλονται , να σβήνουν,
μα εγώ δεν έχω ανάγκη πια, καμιά παρηγοριά.
Μη ζητάς λοιπόν να γυρίσω πίσω,
μη ρωτάς αν βρίσκονται τα πόδια μου στη γη.
Πάει καιρός που έπαψα εγώ να τα ρυθμίζω.
τώρα η πορεία χαράχτηκε, δεν έχει επιστροφή.
Δισκογραφία
Ασταθής ισορροπία - 1987
Μουσική: Δημήτρης Παναγόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Δημήτρης Παναγόπουλος
Παράξενα συμπλέγματα με φυλακίζουν,
βαρύ το κλίμα γύρω μου κι η θέα μου θολή.
Παράξενες εικόνες με τυλίγουν,
με δένουν στο κενό τους, με σέρνουν σαν σκυλί.
Επώδυνα βιώματα ξανάρχονται εμπρός μου,
αναστολές παρείσακτες κι αισθήματα... ενοχής.
Θα τα πετάξω στη φωτιά, μήπως και βρω το φως μου
κι απ' όλους σας τους πάνσοφους, δε μ' έπεισε κανείς.
Μη μου μιλήσεις άλλο για χαρές που ξεπερνούνε το μυαλό,
γι' απόκρυφους παράδεισους κι εκείνα που δεν είδες.
Δε βγαίνει τίποτα ν' αλλάζουμε στο νου μας σκηνικό.
Μη μου μιλάς για προσμονές, μήτε για ελπίδες.
Αμόλυντα χαμόγελα με παρασύρουν,
σε δρόμους ατελείωτους, που οδηγούν μακριά.
Βλέπω χαρές εφήμερες να πάλλονται , να σβήνουν,
μα εγώ δεν έχω ανάγκη πια, καμιά παρηγοριά.
Μη ζητάς λοιπόν να γυρίσω πίσω,
μη ρωτάς αν βρίσκονται τα πόδια μου στη γη.
Πάει καιρός που έπαψα εγώ να τα ρυθμίζω.
τώρα η πορεία χαράχτηκε, δεν έχει επιστροφή.
Δισκογραφία
Ασταθής ισορροπία - 1987
Ασταθής ισορροπία
Στίχοι: Δημήτρης Παναγόπουλος
Μουσική: Δημήτρης Παναγόπουλος,
Πρώτη εκτέλεση: Δημήτρης Παναγόπουλος
Ξεβάψαν οι πλάνες και τρέχεις,
αιχμάλωτος στο πουθενά.
Πέρασ' η ώρα της μέθης
κι απόμειναν μάτια κενά.
Αν έχεις πέσει στ' απόμερα,
κανένας δε σε μετράει.
Και οι σοφοί σου, δε νογάνε απ' αυτά...
Κάποτε κίνησα συνεπαρμένος
για κείνα που γοήτευσαν, την ευθεία ματιά.
Τώρα ιδρώνω και νοιώθω πεσμένος.
Στενεύουνε τα όρια κι ειν' η μέρα βαριά.
Δύσκολο να ξεχωρίσω
ποια τ' άγνωστα, ποια τα γνωστά.
Δε ξέρω αν γλιστρήσω στα πίσω,
δε ξέρω αν θα φύγω μπροστά.
Έγειρα κάτω απ' τη θλίψη σου
κι υψώθηκα πάνω απ' τις πλάνες,
για να σ' αγγίξω, για ν' αλλάξω τη τροχιά.
Ισορροπώντας μέσα στη ζάλη,
θα παίξω το παιχνίδι με κλειστά τα χαρτιά....
Ώσπου να βρω το κρυμμένο κανάλι
και τα κρυφά τα πάθη, που σφαλούν τη ματιά.
Δισκογραφία
Ασταθής ισορροπία - 1987
Μουσική: Δημήτρης Παναγόπουλος,
Πρώτη εκτέλεση: Δημήτρης Παναγόπουλος
Ξεβάψαν οι πλάνες και τρέχεις,
αιχμάλωτος στο πουθενά.
Πέρασ' η ώρα της μέθης
κι απόμειναν μάτια κενά.
Αν έχεις πέσει στ' απόμερα,
κανένας δε σε μετράει.
Και οι σοφοί σου, δε νογάνε απ' αυτά...
Κάποτε κίνησα συνεπαρμένος
για κείνα που γοήτευσαν, την ευθεία ματιά.
Τώρα ιδρώνω και νοιώθω πεσμένος.
Στενεύουνε τα όρια κι ειν' η μέρα βαριά.
Δύσκολο να ξεχωρίσω
ποια τ' άγνωστα, ποια τα γνωστά.
Δε ξέρω αν γλιστρήσω στα πίσω,
δε ξέρω αν θα φύγω μπροστά.
Έγειρα κάτω απ' τη θλίψη σου
κι υψώθηκα πάνω απ' τις πλάνες,
για να σ' αγγίξω, για ν' αλλάξω τη τροχιά.
Ισορροπώντας μέσα στη ζάλη,
θα παίξω το παιχνίδι με κλειστά τα χαρτιά....
Ώσπου να βρω το κρυμμένο κανάλι
και τα κρυφά τα πάθη, που σφαλούν τη ματιά.
Δισκογραφία
Ασταθής ισορροπία - 1987
Νάρκωση
Στίχοι: Δημήτρης Παναγόπουλος
Μουσική: Δημήτρης Παναγόπουλος,
Πρώτη εκτέλεση: Δημήτρης Παναγόπουλος
Σ' ακούω που μιλάς και που γελάς
και πόσο άνετος αλήθεια μοιάζεις.
Σε βλέπω προσπερνάς
και δήθεν αδιάφορα κοιτάζεις.
Το παίζεις διανόηση κι «ελίτ»
ή προλετάριος και κουρασμένο νιάτο.
Παπαγαλίζεις κούφια λόγια μια ζωή
και τη κουλτούρα σου στη φέρνουνε στο πιάτο.
Γι' αυτό τίποτα δεν περιμένω
να μου δώσεις, μα μονάχα σπέρνω,
βελόνες μεσ' στον ύπνο το βαθύ, τον εφησυχασμένο.
Κάποια κρίση που θα 'ρθεί
θα ταράξει του μυαλού σου τη σιωπή
κι αν δεν έχεις βέβαια τέλεια κουφαθεί
ίσως ξυπνήσεις και ρωτήσεις το γιατί.
Μέσα σε τίτλους και ταμπέλεςκολυμπάς
και μ' επιμέλεια τη μιζέρια σου σκεπάζεις.
Τυφλά τους αρχηγούς σου ακολουθάς
κι όταν μιλάω με επίδειξη χλευάζεις.
Το ξέρω αυτά τα λόγια ηχούν μακριά,
ειν' ένας ψίθυρος σε τσιμεντένια αυτιά,
τώρα που η νάρκωση επέδρασε βαθειά
κι η επανάσταση... χορεύει τσιφτετέλια.
Δισκογραφία
Ασταθής ισορροπία - 1987
Μουσική: Δημήτρης Παναγόπουλος,
Πρώτη εκτέλεση: Δημήτρης Παναγόπουλος
Σ' ακούω που μιλάς και που γελάς
και πόσο άνετος αλήθεια μοιάζεις.
Σε βλέπω προσπερνάς
και δήθεν αδιάφορα κοιτάζεις.
Το παίζεις διανόηση κι «ελίτ»
ή προλετάριος και κουρασμένο νιάτο.
Παπαγαλίζεις κούφια λόγια μια ζωή
και τη κουλτούρα σου στη φέρνουνε στο πιάτο.
Γι' αυτό τίποτα δεν περιμένω
να μου δώσεις, μα μονάχα σπέρνω,
βελόνες μεσ' στον ύπνο το βαθύ, τον εφησυχασμένο.
Κάποια κρίση που θα 'ρθεί
θα ταράξει του μυαλού σου τη σιωπή
κι αν δεν έχεις βέβαια τέλεια κουφαθεί
ίσως ξυπνήσεις και ρωτήσεις το γιατί.
Μέσα σε τίτλους και ταμπέλεςκολυμπάς
και μ' επιμέλεια τη μιζέρια σου σκεπάζεις.
Τυφλά τους αρχηγούς σου ακολουθάς
κι όταν μιλάω με επίδειξη χλευάζεις.
Το ξέρω αυτά τα λόγια ηχούν μακριά,
ειν' ένας ψίθυρος σε τσιμεντένια αυτιά,
τώρα που η νάρκωση επέδρασε βαθειά
κι η επανάσταση... χορεύει τσιφτετέλια.
Δισκογραφία
Ασταθής ισορροπία - 1987
Ίλιγγος
Στίχοι: Δημήτρης Παναγόπουλος
Μουσική: Δημήτρης Παναγόπουλος, τραγουδοποιός
Πρώτη εκτέλεση: Δημήτρης Παναγόπουλος
Σκοτεινιασμένος και άυλος ήρθα να πω δυο λέξεις,
για κάποιο πόνο ανίκητο που δε μπορείς ν' αντέξεις,
είπες πως είναι ο ίλιγγος που σε τραβάει να πέσεις,
και της ζωής μου η ένταση σου φέρνει πανικό,
μα εγώ ήμουν σ' άσχημη εποχή κι αψήφησα τις λέξεις,
της ερημιάς μου έψαχνα να βρω το μυστικό.
Σκοτεινιασμένος και άυλος, τα λάθη όλα δικά μου,
δεν πίστεψα πως θα 'φευγες τόσο εύκολα μακριά μου,
είπες πως είναι ο ίλιγγος που σε τραβάει να πέσεις,
μα αν αγαπούσες, θα 'βρισκες δύναμη να σταθείς,
ίσως, λοιπόν, καλά έκανα που αψήφησα τις λέξεις,
νιώθοντας πως δεν ταίριαζες μαζί μου να δεθείς.
Σκοτεινιασμένος και άυλος, τ' ατέλειωτό μου πάθος,
όταν δε βρίσκει αποδοχή κάπου υπάρχει λάθος,
είπες πως είναι ο ίλιγγος που σε τραβάει να πέσεις,
και λόγια αγάπης ζήταγες μέσα σε πανικό,
μα η αγάπη, κούκλα μου, δε δίνει πάντα ανέσεις,
χτυπάει τη μετριότητα, καίει το σκηνικό.
Μουσική: Δημήτρης Παναγόπουλος, τραγουδοποιός
Πρώτη εκτέλεση: Δημήτρης Παναγόπουλος
Σκοτεινιασμένος και άυλος ήρθα να πω δυο λέξεις,
για κάποιο πόνο ανίκητο που δε μπορείς ν' αντέξεις,
είπες πως είναι ο ίλιγγος που σε τραβάει να πέσεις,
και της ζωής μου η ένταση σου φέρνει πανικό,
μα εγώ ήμουν σ' άσχημη εποχή κι αψήφησα τις λέξεις,
της ερημιάς μου έψαχνα να βρω το μυστικό.
Σκοτεινιασμένος και άυλος, τα λάθη όλα δικά μου,
δεν πίστεψα πως θα 'φευγες τόσο εύκολα μακριά μου,
είπες πως είναι ο ίλιγγος που σε τραβάει να πέσεις,
μα αν αγαπούσες, θα 'βρισκες δύναμη να σταθείς,
ίσως, λοιπόν, καλά έκανα που αψήφησα τις λέξεις,
νιώθοντας πως δεν ταίριαζες μαζί μου να δεθείς.
Σκοτεινιασμένος και άυλος, τ' ατέλειωτό μου πάθος,
όταν δε βρίσκει αποδοχή κάπου υπάρχει λάθος,
είπες πως είναι ο ίλιγγος που σε τραβάει να πέσεις,
και λόγια αγάπης ζήταγες μέσα σε πανικό,
μα η αγάπη, κούκλα μου, δε δίνει πάντα ανέσεις,
χτυπάει τη μετριότητα, καίει το σκηνικό.
Δίλημμα
Στίχοι: Δημήτρης Παναγόπουλος
Μουσική: Δημήτρης Παναγόπουλος, τραγουδοποιός
Πρώτη εκτέλεση: Δημήτρης Παναγόπουλος
Τους δρόμους πήρα μοναχός, με τη καρδιά βαρειά,
ψάχνοντας μια λύση για να βρω.
Γιατ' ότι κι αν αλλάξω, όπου κι αν βρεθώ,
νοιώθω να πλανιέμαι στο κενό.
Οι μέρες πληκτικές κι ανέραστα τα χρόνια,
στο λήθαργο μιας ψεύτικης ευδαιμονίας κυλάνε.
Κι όλοι αυθυποβάλλονται πως όμορφα περνάνε
κι όλοι τριγύρω τρέχουνε και πουθενά δεν πάνε.
Κι εγώ που κυνηγώ τις χίμαιρες και ψάχνω,
πιο πέρα από το γνώριμο κι από το αρεστό,
κάτι έχω να κάνω, κάτι έχω να πω,
μα είναι κλειστές οι δίοδες και πως θα λυτρωθώ.
Τώρα που ο έλεγχος δεν γίνεται με βία,
αλλά με κόλπα υπνωτικά που αθόρυβα ενεργούν....
Τώρα που ότι αληθινό σπρώχνεται στη γωνία
κι οι εύπλαστοι ηθοποιοί, τρανά σταδιοδρομούν....
Τώρα σ' επικίνδυνα σχοινιά θα ισορροπούμε,
ή αλλιώς με άλλοθι γερά, θα ενσωματωθούμε....
Δισκογραφία
Ασταθής ισορροπία - 1987
Μουσική: Δημήτρης Παναγόπουλος, τραγουδοποιός
Πρώτη εκτέλεση: Δημήτρης Παναγόπουλος
Τους δρόμους πήρα μοναχός, με τη καρδιά βαρειά,
ψάχνοντας μια λύση για να βρω.
Γιατ' ότι κι αν αλλάξω, όπου κι αν βρεθώ,
νοιώθω να πλανιέμαι στο κενό.
Οι μέρες πληκτικές κι ανέραστα τα χρόνια,
στο λήθαργο μιας ψεύτικης ευδαιμονίας κυλάνε.
Κι όλοι αυθυποβάλλονται πως όμορφα περνάνε
κι όλοι τριγύρω τρέχουνε και πουθενά δεν πάνε.
Κι εγώ που κυνηγώ τις χίμαιρες και ψάχνω,
πιο πέρα από το γνώριμο κι από το αρεστό,
κάτι έχω να κάνω, κάτι έχω να πω,
μα είναι κλειστές οι δίοδες και πως θα λυτρωθώ.
Τώρα που ο έλεγχος δεν γίνεται με βία,
αλλά με κόλπα υπνωτικά που αθόρυβα ενεργούν....
Τώρα που ότι αληθινό σπρώχνεται στη γωνία
κι οι εύπλαστοι ηθοποιοί, τρανά σταδιοδρομούν....
Τώρα σ' επικίνδυνα σχοινιά θα ισορροπούμε,
ή αλλιώς με άλλοθι γερά, θα ενσωματωθούμε....
Δισκογραφία
Ασταθής ισορροπία - 1987
Αύρα
Στίχοι: Δημήτρης Παναγόπουλος
Μουσική: Δημήτρης Παναγόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Δημήτρης Παναγόπουλος
Από την πόρτα σου αν θα βγω
θα δω τον ήλιο στρογγυλό
και με το όμορφο στερνό χαμόγελό σου
Μια καλημέρα θα σου πω
μετά θα φύγω, θα χαθώ
και ίσως με ξαναδείς μονάχα στ' όνειρό σου
Γιατί είμ' αέρας που περνά
μέσα στης πόλης τα στενά
και κάνει τα κλειστά παράθυρα να τρίζουν
Γιατί είμαι αύρα εσπερινή
πνοή καθάρια ζωντανή
που κάνει τα γερμένα φύλλα να θροΐζουν
Φεύγω ψηλά για το βουνό
κι ύστερα πέφτω στο γκρεμό
και ταλαντεύομαι στα βάθη και στα ύψη
Και κουβαλάω μες τη σιγή
μιαν ανυπόταχτη κραυγή
και κάποια ανείπωτη ελπίδα που 'χεις κρύψει
Δισκογραφία
Ασταθής ισορροπία - 1987
Φεύγω - 2005
Μουσική: Δημήτρης Παναγόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Δημήτρης Παναγόπουλος
Από την πόρτα σου αν θα βγω
θα δω τον ήλιο στρογγυλό
και με το όμορφο στερνό χαμόγελό σου
Μια καλημέρα θα σου πω
μετά θα φύγω, θα χαθώ
και ίσως με ξαναδείς μονάχα στ' όνειρό σου
Γιατί είμ' αέρας που περνά
μέσα στης πόλης τα στενά
και κάνει τα κλειστά παράθυρα να τρίζουν
Γιατί είμαι αύρα εσπερινή
πνοή καθάρια ζωντανή
που κάνει τα γερμένα φύλλα να θροΐζουν
Φεύγω ψηλά για το βουνό
κι ύστερα πέφτω στο γκρεμό
και ταλαντεύομαι στα βάθη και στα ύψη
Και κουβαλάω μες τη σιγή
μιαν ανυπόταχτη κραυγή
και κάποια ανείπωτη ελπίδα που 'χεις κρύψει
Δισκογραφία
Ασταθής ισορροπία - 1987
Φεύγω - 2005
Το πάρτι
Στίχοι: Δανάη Παναγιωτοπούλου
Μουσική: Δανάη Παναγιωτοπούλου
Πρώτη εκτέλεση: Δανάη Παναγιωτοπούλου
Κοιμήθηκα και άφησα το ράδιο να παίζει
παραίσθηση ή όνειρο, αλήθεια ή εφιάλτης
Διακόσια τάνγκα πήδηξαν απάνω στο τραπέζι
και κάτω ξετυλίγεται στα ελληνικά το πάρτι
Βγήκε ό,τι είχαμε κρυφό σε όλα τα μεγέθη
στα χρώματα που βάφουνε τους οίκους ανοχής
μέσα στο ρινγκ με το μπαμπά ο Σούπερμαν παλεύει
δεν ήταν θέμα ανδρισμού μα θέμα αντοχής
Πόσες φορές την εβδομάδα;
Κι ένα παιδί ξέρει σαν άντρας να μετρά
Πόσες φορές την εβδομάδα;
Θα μου θυμώσεις αν μιλήσω πιο απλά
Σαρανταπέντε εραστές κι εξήντα πατεράδες
ολημερίς με χτίζανε να γίνω φαμ φατάλ
Φρεσκοβγαλμένοι χειριστές κι άξιοι ψυχοβγάλτες
ολονυχτίς κάνουν βουντού σε κάποια Αμέρικα
Αγάπη μου ανορεξική παραμυθοθρεμμένη
πατρίδα μου μαμόθρεφτη και παιδεράστρια
μη μου ζητάς συγχώρεση που δείχνεις μπερδεμένη
την παρθενία δόξασες πουλώντας μάρμαρα
Δισκογραφία
Οίκος αντοχής - 2007
Μουσική: Δανάη Παναγιωτοπούλου
Πρώτη εκτέλεση: Δανάη Παναγιωτοπούλου
Κοιμήθηκα και άφησα το ράδιο να παίζει
παραίσθηση ή όνειρο, αλήθεια ή εφιάλτης
Διακόσια τάνγκα πήδηξαν απάνω στο τραπέζι
και κάτω ξετυλίγεται στα ελληνικά το πάρτι
Βγήκε ό,τι είχαμε κρυφό σε όλα τα μεγέθη
στα χρώματα που βάφουνε τους οίκους ανοχής
μέσα στο ρινγκ με το μπαμπά ο Σούπερμαν παλεύει
δεν ήταν θέμα ανδρισμού μα θέμα αντοχής
Πόσες φορές την εβδομάδα;
Κι ένα παιδί ξέρει σαν άντρας να μετρά
Πόσες φορές την εβδομάδα;
Θα μου θυμώσεις αν μιλήσω πιο απλά
Σαρανταπέντε εραστές κι εξήντα πατεράδες
ολημερίς με χτίζανε να γίνω φαμ φατάλ
Φρεσκοβγαλμένοι χειριστές κι άξιοι ψυχοβγάλτες
ολονυχτίς κάνουν βουντού σε κάποια Αμέρικα
Αγάπη μου ανορεξική παραμυθοθρεμμένη
πατρίδα μου μαμόθρεφτη και παιδεράστρια
μη μου ζητάς συγχώρεση που δείχνεις μπερδεμένη
την παρθενία δόξασες πουλώντας μάρμαρα
Δισκογραφία
Οίκος αντοχής - 2007
Του Οδυσσέα
Στίχοι: Δανάη Παναγιωτοπούλου
Μουσική: Δανάη Παναγιωτοπούλου
Πρώτη εκτέλεση: Δανάη Παναγιωτοπούλου
Τρεμάμενα και αχόρταγα
μικροί αδέξιοι φταίχτες
χεράκια μου δεσμοφύλακες
κρεμάστρες και δραπέτες
Ξυπνήσανε όλα τα θεριά
που φτιάξαμε παρέα
τα λάθη μου όλα που αγάπησα
δε μοιάζουν πια ωραία
Να 'σαι καλοδεχούμενος
Να 'σαι καλοδιωγμένος
να μου 'ρχεσαι λιπόθυμος
λαμπρός και λυπημένος
Να 'σαι καλοδεχούμενος
Να 'σαι καλοδιωγμένος
να φεύγεις μου αθάνατος
λειψός και λατρεμένος
Ο χωρισμός ατελείωτος
γερή μου λες έχω κράση
για ένα όλα ή τίποτα
τα ίχνη σου έχω χάσει
Δισκογραφία
Οίκος αντοχής - 2007
Μουσική: Δανάη Παναγιωτοπούλου
Πρώτη εκτέλεση: Δανάη Παναγιωτοπούλου
Τρεμάμενα και αχόρταγα
μικροί αδέξιοι φταίχτες
χεράκια μου δεσμοφύλακες
κρεμάστρες και δραπέτες
Ξυπνήσανε όλα τα θεριά
που φτιάξαμε παρέα
τα λάθη μου όλα που αγάπησα
δε μοιάζουν πια ωραία
Να 'σαι καλοδεχούμενος
Να 'σαι καλοδιωγμένος
να μου 'ρχεσαι λιπόθυμος
λαμπρός και λυπημένος
Να 'σαι καλοδεχούμενος
Να 'σαι καλοδιωγμένος
να φεύγεις μου αθάνατος
λειψός και λατρεμένος
Ο χωρισμός ατελείωτος
γερή μου λες έχω κράση
για ένα όλα ή τίποτα
τα ίχνη σου έχω χάσει
Δισκογραφία
Οίκος αντοχής - 2007
Πες μου πως
Στίχοι: Δανάη Παναγιωτοπούλου
Μουσική: Δανάη Παναγιωτοπούλου
Πρώτη εκτέλεση: Δανάη Παναγιωτοπούλου
Ξύπνησα κι έχω πάνω μου
τα χέρια σου που τρέμαν
όταν μ' αγκάλιαζες κρυφά
κι έλεγες θα 'ναι ψέμα
Μονάχος όταν περπατάς
να μην κοιτάζεις πίσω
κι αν μια φορά μ' ονειρευτείς
για μια φορά ό,τι πεις θα σου χαρίσω
Άμα δεν ήταν τρομαγμένα τα χάδια
πες μου πώς
θα 'χες δίψα για ζωή
Βάρκα να γίνω δε μπορώ
να 'χεις να ταξιδεύεις
ούτε νεράιδα αέρινη
βουβός να τη λατρεύεις
Όταν σου λέω δεν μπορώ
ν' ακούς το σ' αγαπάω
που κρύβεται στο στήθος μου
για σένα όταν διψάω
Δισκογραφία
Οίκος αντοχής - 2007
Μουσική: Δανάη Παναγιωτοπούλου
Πρώτη εκτέλεση: Δανάη Παναγιωτοπούλου
Ξύπνησα κι έχω πάνω μου
τα χέρια σου που τρέμαν
όταν μ' αγκάλιαζες κρυφά
κι έλεγες θα 'ναι ψέμα
Μονάχος όταν περπατάς
να μην κοιτάζεις πίσω
κι αν μια φορά μ' ονειρευτείς
για μια φορά ό,τι πεις θα σου χαρίσω
Άμα δεν ήταν τρομαγμένα τα χάδια
πες μου πώς
θα 'χες δίψα για ζωή
Βάρκα να γίνω δε μπορώ
να 'χεις να ταξιδεύεις
ούτε νεράιδα αέρινη
βουβός να τη λατρεύεις
Όταν σου λέω δεν μπορώ
ν' ακούς το σ' αγαπάω
που κρύβεται στο στήθος μου
για σένα όταν διψάω
Δισκογραφία
Οίκος αντοχής - 2007
Πότε μικρέ μεγάλωσες
Στίχοι: Δανάη Παναγιωτοπούλου
Μουσική: Δανάη Παναγιωτοπούλου
Πρώτη εκτέλεση: Δανάη Παναγιωτοπούλου
Δεκαπεντάχρονο παιδί κι ο κόσμος μία μπάλα
μεμιάς σκοράρεις τρίποντο και ξεκινάμε γι' άλλα
Όλα τα κόκκαλά σου σπας το ένα πίσω απ' τ' άλλο
από θεό ή διαβολο ζητάς ένα σινιάλο
Αγόρι 18 χρονών κι ο κόσμος μια γυναίκα
μα καβαλάει μια μηχανή, κοιμάται μ' άλλους δέκα
Με προσευχές και με βρισιές για μια στιγμή γυρίζει
μ' ένα φιλί στο μέτωπο τις σάρκες σου ξεσκίζει
Το είδες, το αποφάσισες, ο κόσμος δεν αλλάζει
κι έτσι μικρέ μεγάλωσες και μου 'πες σκοτεινιάζει
Τι είδες, τι αποφάσισες, ο κόσμος δεν αλλάζει
πότε μικρέ μεγάλωσες κι όλο μου λες πως σκοτεινιάζει
Στα 25 άντρας σωστός κι ο κόσμος η καριέρα
λάμπεις στα φώτα της σκηνής, μ' όλα τα βγάζεις πέρα
Δυο μάτια που τ' αγάπησες σου τάξανε τα πάντα
και κάπως έτσι περπατάς πιο πέρα απ' τα τριάντα
Στόμα πικρό κι εσύ γελάς, με τρύπια χέρια αγγίζεις
στο άρωμα κάποιας μικρής ό,τι ήθελες κοιμίζεις
Όλα τα κόκκαλά σου σπας, δεν έχει σημασία
Πάντα οι άλλοι θεατές στου τίποτα τη βία
Δισκογραφία
Οίκος αντοχής - 2007
Μουσική: Δανάη Παναγιωτοπούλου
Πρώτη εκτέλεση: Δανάη Παναγιωτοπούλου
Δεκαπεντάχρονο παιδί κι ο κόσμος μία μπάλα
μεμιάς σκοράρεις τρίποντο και ξεκινάμε γι' άλλα
Όλα τα κόκκαλά σου σπας το ένα πίσω απ' τ' άλλο
από θεό ή διαβολο ζητάς ένα σινιάλο
Αγόρι 18 χρονών κι ο κόσμος μια γυναίκα
μα καβαλάει μια μηχανή, κοιμάται μ' άλλους δέκα
Με προσευχές και με βρισιές για μια στιγμή γυρίζει
μ' ένα φιλί στο μέτωπο τις σάρκες σου ξεσκίζει
Το είδες, το αποφάσισες, ο κόσμος δεν αλλάζει
κι έτσι μικρέ μεγάλωσες και μου 'πες σκοτεινιάζει
Τι είδες, τι αποφάσισες, ο κόσμος δεν αλλάζει
πότε μικρέ μεγάλωσες κι όλο μου λες πως σκοτεινιάζει
Στα 25 άντρας σωστός κι ο κόσμος η καριέρα
λάμπεις στα φώτα της σκηνής, μ' όλα τα βγάζεις πέρα
Δυο μάτια που τ' αγάπησες σου τάξανε τα πάντα
και κάπως έτσι περπατάς πιο πέρα απ' τα τριάντα
Στόμα πικρό κι εσύ γελάς, με τρύπια χέρια αγγίζεις
στο άρωμα κάποιας μικρής ό,τι ήθελες κοιμίζεις
Όλα τα κόκκαλά σου σπας, δεν έχει σημασία
Πάντα οι άλλοι θεατές στου τίποτα τη βία
Δισκογραφία
Οίκος αντοχής - 2007
Ο τρελός
Στίχοι: Δανάη Παναγιωτοπούλου
Μουσική: Δανάη Παναγιωτοπούλου
Πρώτη εκτέλεση: Μιλτιάδης Πασχαλίδης
Χορεύει ο κόσμος ξέφρενα, καθένας στο ρυθμό του...
Για να 'βρει ταίρι ένας τρελός, πουλάει τον εαυτό του...
Αν δεν πιστεύεις μη ρωτάς, κι αν δεν ακούς μη με κοιτάς...
Αν δε φαντάζεσαι φωτιές, με κάρβουνα μην παίζεις...
Εεεεεεεεε....
Γυρνάει ο κόσμος γρήγορα και γίναμε όλοι σκλάβοι,
Κι ένας τρελος φρένο πατά, τον κόσμο να προλάβει...
Αν δεν μπορείς να προσκυνάς, κι αν όλα τα κατέχεις,
Τον κόσμο σου να κυβερνάς, μα σ' αγκαλιές μην πέφτεις...
Μεγάλα ψέματα μη λες, γιατί θα τα πιστέψεις...
Για τον ψηλό σου το λαιμό, χίλιες θηλειές θα πλέξεις...
Εεεεεεεεε...
Ξεχνάει ο κόσμος στη στιγμή, και ιστορίες γράφει...
Την πόρτα κλείνει ο τρελός, μήπως και δει τα λάθη...
ʼμα δεν νοιώθεις, μη μιλάς...Σώπα και μη δικάζεις...
Χίλια κεφάλια πέφτουνε, όταν εσύ δειλιάζεις...
Αν δεν πιστεύεις μη ρωτάς, κι αν δεν ακούς μη με κοιτάς...
Αν δε φαντάζεσαι φωτιές, με κάρβουνα μην παίζεις...
Δισκογραφία
Έχουν περάσει χρόνοι δέκα - 2005
Μουσική: Δανάη Παναγιωτοπούλου
Πρώτη εκτέλεση: Μιλτιάδης Πασχαλίδης
Χορεύει ο κόσμος ξέφρενα, καθένας στο ρυθμό του...
Για να 'βρει ταίρι ένας τρελός, πουλάει τον εαυτό του...
Αν δεν πιστεύεις μη ρωτάς, κι αν δεν ακούς μη με κοιτάς...
Αν δε φαντάζεσαι φωτιές, με κάρβουνα μην παίζεις...
Εεεεεεεεε....
Γυρνάει ο κόσμος γρήγορα και γίναμε όλοι σκλάβοι,
Κι ένας τρελος φρένο πατά, τον κόσμο να προλάβει...
Αν δεν μπορείς να προσκυνάς, κι αν όλα τα κατέχεις,
Τον κόσμο σου να κυβερνάς, μα σ' αγκαλιές μην πέφτεις...
Μεγάλα ψέματα μη λες, γιατί θα τα πιστέψεις...
Για τον ψηλό σου το λαιμό, χίλιες θηλειές θα πλέξεις...
Εεεεεεεεε...
Ξεχνάει ο κόσμος στη στιγμή, και ιστορίες γράφει...
Την πόρτα κλείνει ο τρελός, μήπως και δει τα λάθη...
ʼμα δεν νοιώθεις, μη μιλάς...Σώπα και μη δικάζεις...
Χίλια κεφάλια πέφτουνε, όταν εσύ δειλιάζεις...
Αν δεν πιστεύεις μη ρωτάς, κι αν δεν ακούς μη με κοιτάς...
Αν δε φαντάζεσαι φωτιές, με κάρβουνα μην παίζεις...
Δισκογραφία
Έχουν περάσει χρόνοι δέκα - 2005
Λήθη
Στίχοι: Δανάη Παναγιωτοπούλου
Μουσική: Δανάη Παναγιωτοπούλου
Πρώτη εκτέλεση: Δανάη Παναγιωτοπούλου
Τον ποιητή που θα ΄γραφε το έπος της γενιάς μου
Τον βρήκαν ξημερώματα σε μια στροφή του δρόμου
Τα μάτια κατακίτρινα κι οι φλέβες του όλο τρύπες
Βρυσούλες και ξεχύνονται του κόσμου όλες οι λύπες
Γυμνή σε μια διαφήμιση στης πόλης τις βιτρίνες
Η μούσα του η ελεύθερη μαράζωνε από ανία
Τη βρήκανε ανάσκελα μπροστά από την οθόνη
Φυτέψαν και μια κάμερα ποτέ δε θα 'ναι μόνη
Ποιου πολέμου, ξεχνώ, είμαστε όλοι παιδιά
με γερά υλικά κι αλυσίδες στα πόδια
μην το πεις στη μαμά πως τα βράδια μεθάς
βλαστημάς που χτυπάν τόσο αργά τα ρολόγια
Στο θαύμα και στον έρωτα σε μάθαν να πιστεύεις
γι' αυτό περήφανα σιωπάς ενώ σε σημαδεύουν
Η μάχη συνεχίζεται στου κόσμου τα υπόγεια
Έρχονται στις οθόνες μας καινούρια επεισόδια
Δισκογραφία
Οίκος αντοχής - 2007
Μουσική: Δανάη Παναγιωτοπούλου
Πρώτη εκτέλεση: Δανάη Παναγιωτοπούλου
Τον ποιητή που θα ΄γραφε το έπος της γενιάς μου
Τον βρήκαν ξημερώματα σε μια στροφή του δρόμου
Τα μάτια κατακίτρινα κι οι φλέβες του όλο τρύπες
Βρυσούλες και ξεχύνονται του κόσμου όλες οι λύπες
Γυμνή σε μια διαφήμιση στης πόλης τις βιτρίνες
Η μούσα του η ελεύθερη μαράζωνε από ανία
Τη βρήκανε ανάσκελα μπροστά από την οθόνη
Φυτέψαν και μια κάμερα ποτέ δε θα 'ναι μόνη
Ποιου πολέμου, ξεχνώ, είμαστε όλοι παιδιά
με γερά υλικά κι αλυσίδες στα πόδια
μην το πεις στη μαμά πως τα βράδια μεθάς
βλαστημάς που χτυπάν τόσο αργά τα ρολόγια
Στο θαύμα και στον έρωτα σε μάθαν να πιστεύεις
γι' αυτό περήφανα σιωπάς ενώ σε σημαδεύουν
Η μάχη συνεχίζεται στου κόσμου τα υπόγεια
Έρχονται στις οθόνες μας καινούρια επεισόδια
Δισκογραφία
Οίκος αντοχής - 2007
Η εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα
Στίχοι: Δανάη Παναγιωτοπούλου
Μουσική: Δανάη Παναγιωτοπούλου
Πρώτη εκτέλεση: Δανάη Παναγιωτοπούλου
Τα δάκρυα της Κασσιανής παγώσαν στην ποδιά μου
μ' όνειρα, πέτρες κι αλκοόλ τα ρίχνω στην κοιλιά μου
Τον ακριβό σου γυρισμό στο φούρνο μαγειρεύω
Τον καταπίνω δυο μπουκιές αγάπη μου και φεύγω
Θα ζούμε εσύ καλά κι εγώ καλύτερα
Με χάπια ηρεμιστικά, ματζούνια και ναρκωτικά
στομάχια κάναμε γερά που όλα τα χωνεύουν
Και ζούμε εσύ καλά κι εγώ καλύτερα
Τα δάκρυα της Κασσιανής κορίτσια τα πουλάνε
Μια θέση στην κουζίνα σου στα τέσσερα ζητάνε
Κι έτσι εσύ γίνεσαι Θεός κι εγώ φτηνή εταίρα
Κι όλοι στην κόλαση μαζί παίζουμε κάθε μέρα
Θα ζούμε εσύ καλά κι εγώ καλύτερα
Με χάπια ηρεμιστικά, με τέχνη και ναρκωτικά
στομάχια κάναμε γερά που όλα τα χωνεύουν
Και ζήσατε εσείς καλά κι εμείς καλύτερα
Δισκογραφία
Οίκος αντοχής - 2007
Μουσική: Δανάη Παναγιωτοπούλου
Πρώτη εκτέλεση: Δανάη Παναγιωτοπούλου
Τα δάκρυα της Κασσιανής παγώσαν στην ποδιά μου
μ' όνειρα, πέτρες κι αλκοόλ τα ρίχνω στην κοιλιά μου
Τον ακριβό σου γυρισμό στο φούρνο μαγειρεύω
Τον καταπίνω δυο μπουκιές αγάπη μου και φεύγω
Θα ζούμε εσύ καλά κι εγώ καλύτερα
Με χάπια ηρεμιστικά, ματζούνια και ναρκωτικά
στομάχια κάναμε γερά που όλα τα χωνεύουν
Και ζούμε εσύ καλά κι εγώ καλύτερα
Τα δάκρυα της Κασσιανής κορίτσια τα πουλάνε
Μια θέση στην κουζίνα σου στα τέσσερα ζητάνε
Κι έτσι εσύ γίνεσαι Θεός κι εγώ φτηνή εταίρα
Κι όλοι στην κόλαση μαζί παίζουμε κάθε μέρα
Θα ζούμε εσύ καλά κι εγώ καλύτερα
Με χάπια ηρεμιστικά, με τέχνη και ναρκωτικά
στομάχια κάναμε γερά που όλα τα χωνεύουν
Και ζήσατε εσείς καλά κι εμείς καλύτερα
Δισκογραφία
Οίκος αντοχής - 2007
Λαύριο
Στίχοι: Δανάη Παναγιωτοπούλου
Μουσική: Δανάη Παναγιωτοπούλου
Πρώτη εκτέλεση: Δανάη Παναγιωτοπούλου
Απάνω στα ερείπια και κάτω απ' τα μπαλκόνια,
θυμήθηκα τα νιάτα σου και ήρθα να σε βρω.
Σημαίες και οράματα ασπρίζουν με τα χρόνια
μου λες κοιτάζοντας αλλού,
σα να 'μουν όραμα κι εγώ.
Ξεριζωμένες κι άστοχες, κακόγουστα αστεία
αλλάξανε στρατόπεδο οι λέξεις που ΄χες πει.
Ηρωικός και πένθιμος μπρος στη συκοφαντία,
κρατάς ποιες άλλες μνήμες σου
θα σημαδέψουν οι καιροί.
Δεν είναι πια απόφαση, δεν είναι εξορία
να μου μετράς ανάποδα τα χρόνια που απομένουν
για το μεγάλο φονικό.
Στα πατημένα χώματα και στα ταχυφαγεία,
από το Λαύριο τα παιδιά πολύ νωρίς μαθαίνουν
να μη μιλάν με το θυμό,
να καταπίνουν τον καιρό.
Μέσα σε καλτ μεσαίωνα τα όχι μου μετράω
και τα χαράζω κάθετα στο άσπρο σου πανί.
Πολλά ακόμα μου χρωστάς, πολλά κι εγώ χρωστάω'
το δράμα που προβάλλεται
με θλίψη πως να πληρωθεί.
Δεν είναι πια απόφαση, δεν είναι εξορία
να μου μετράς ανάποδα τα χρόνια που απομένουν
για το μεγάλο φονικό.
Στα πατημένα χώματα και στα ταχυφαγεία,
από το Λαύριο τα παιδιά πολύ νωρίς μαθαίνουν
να μη μιλάν με το θυμό,
να καταπίνουν τον καιρό.
Δισκογραφία
Οίκος αντοχής - 2007
Μουσική: Δανάη Παναγιωτοπούλου
Πρώτη εκτέλεση: Δανάη Παναγιωτοπούλου
Απάνω στα ερείπια και κάτω απ' τα μπαλκόνια,
θυμήθηκα τα νιάτα σου και ήρθα να σε βρω.
Σημαίες και οράματα ασπρίζουν με τα χρόνια
μου λες κοιτάζοντας αλλού,
σα να 'μουν όραμα κι εγώ.
Ξεριζωμένες κι άστοχες, κακόγουστα αστεία
αλλάξανε στρατόπεδο οι λέξεις που ΄χες πει.
Ηρωικός και πένθιμος μπρος στη συκοφαντία,
κρατάς ποιες άλλες μνήμες σου
θα σημαδέψουν οι καιροί.
Δεν είναι πια απόφαση, δεν είναι εξορία
να μου μετράς ανάποδα τα χρόνια που απομένουν
για το μεγάλο φονικό.
Στα πατημένα χώματα και στα ταχυφαγεία,
από το Λαύριο τα παιδιά πολύ νωρίς μαθαίνουν
να μη μιλάν με το θυμό,
να καταπίνουν τον καιρό.
Μέσα σε καλτ μεσαίωνα τα όχι μου μετράω
και τα χαράζω κάθετα στο άσπρο σου πανί.
Πολλά ακόμα μου χρωστάς, πολλά κι εγώ χρωστάω'
το δράμα που προβάλλεται
με θλίψη πως να πληρωθεί.
Δεν είναι πια απόφαση, δεν είναι εξορία
να μου μετράς ανάποδα τα χρόνια που απομένουν
για το μεγάλο φονικό.
Στα πατημένα χώματα και στα ταχυφαγεία,
από το Λαύριο τα παιδιά πολύ νωρίς μαθαίνουν
να μη μιλάν με το θυμό,
να καταπίνουν τον καιρό.
Δισκογραφία
Οίκος αντοχής - 2007
Ένα γύρο το φεγγάρι
Στίχοι: Δανάη Παναγιωτοπούλου
Μουσική: Δανάη Παναγιωτοπούλου
Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Χαρούλης
Ένα γύρο το φεγγάρι κι άλλον έναν η ζωή
στέκεσαι γυμνή μπροστά μου, κάνει ο χρόνος μια ρωγμή
κάνω την φωτιά μου χάδι και στου κρύβω την πληγή
που από τότε που θυμάμαι μου κλειδώνει το κορμί
Δύο γύρους το φεγγάρι το κορμί μου σε ζητά
απ' τα δάχτυλά μου βγαίνουνε μαχαίρια κοφτερά
μη φοβάσαι είναι για μένα στη φωτιά μου θα καώ
δεν ζητάω δική μου να'σαι, θέλω μόνο να σε δω
Δέκα χρόνια δέκα αιώνες λύσεις ψάχνουν να μου βρουν
δε με ξέρεις, μα το ξέρεις πως τα χέρια δεν ξεχνούν
κάτι νύχτες ματωμένες που αδιάφορα περνάν
που τα σώματα διψάνε μα τα μάτια αλλού κοιτάν
Τρεις φορές θα σε ρωτήσω αν υπήρξε μια φορά
που ήσουν μόνη στο σκοτάδι κι ήμουνα παρηγοριά
τρεις φορές θα σε ρωτήσω πως το χρόνο σταματάς
όταν έρχεσαι τα βράδια και στα μάτια με κοιτάς
Δισκογραφία
Χειμωνανθός - 2006
Μουσική: Δανάη Παναγιωτοπούλου
Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Χαρούλης
Ένα γύρο το φεγγάρι κι άλλον έναν η ζωή
στέκεσαι γυμνή μπροστά μου, κάνει ο χρόνος μια ρωγμή
κάνω την φωτιά μου χάδι και στου κρύβω την πληγή
που από τότε που θυμάμαι μου κλειδώνει το κορμί
Δύο γύρους το φεγγάρι το κορμί μου σε ζητά
απ' τα δάχτυλά μου βγαίνουνε μαχαίρια κοφτερά
μη φοβάσαι είναι για μένα στη φωτιά μου θα καώ
δεν ζητάω δική μου να'σαι, θέλω μόνο να σε δω
Δέκα χρόνια δέκα αιώνες λύσεις ψάχνουν να μου βρουν
δε με ξέρεις, μα το ξέρεις πως τα χέρια δεν ξεχνούν
κάτι νύχτες ματωμένες που αδιάφορα περνάν
που τα σώματα διψάνε μα τα μάτια αλλού κοιτάν
Τρεις φορές θα σε ρωτήσω αν υπήρξε μια φορά
που ήσουν μόνη στο σκοτάδι κι ήμουνα παρηγοριά
τρεις φορές θα σε ρωτήσω πως το χρόνο σταματάς
όταν έρχεσαι τα βράδια και στα μάτια με κοιτάς
Δισκογραφία
Χειμωνανθός - 2006
Εγγραφή σε:
Σχόλια (Atom)