Πάλη

Παλεύουμε με το θάνατο,λάθος, είμαστε ακόμη ζωντανοί...
Πλησιάζουμε,αγωνία.
Το μεγάλο άστυ και 'μεις.
Η μικρή επαρχία και 'μεις.

Ψάχνουμε για το καλοκαίρι.
Δεν προλάβαμε ποτέ να το ζήσουμε.
Παλεύουμε μες στο χειμώνα.

Εποχή της γνώσης,της επιστήμης.
Καιροί της απραξίας,της αμαρτίας.
Σωρός σφάλματα,καρποί μανίας

Παλεύουμε με το θάνατο,λάθος,
είμαστε ακόμη ζωντανοί.
Ας παλέψουμε τη ζωή.


Ταξιάρχης Γλυκός

Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας

 Να τραγουδάμε αγκαλιά μονάχα με τα μάτια...

 

 (*Photography by Justin Kefalas)

Ποιο όνειρο  μεσάνυχτα μας έκανε κομμάτια

να τραγουδάμε αγκαλιά μονάχα με τα μάτια;

Μαζί να βάλουμε φωτιά και να καούμε ακόμα

μαζί σου στο μυστήριο, μαζί σου και στο σώμα

Απ’ το φεγγάρι ως τη γη είναι μια νύχτα δρόμος

εμείς γι’ αλλού το πήραμε, αλλού μας πήγε όμως

με όρκους ντύνεται η καρδιά για να σκαλώσει η αγάπη

μα φεύγει η αθωότητα κι αφήνει πίσω στάχτη

Το πάντα είναι παράξενο, κρατάει δυο νύχτες μόνο

η μια βάφεται στ’ όνειρο, η άλλη μετράει τον πόνο

τ’ αστέρια που μας σκέπασαν γυμνούς στο ακρογιάλι

σβήσαν μοιραία το πρωί κι είμαστε μόνοι πάλι

Γιώργος Γκρίλης

ΕΠΙΛΟΓΕΣ

Από χιλιάδες «θα ‘πρεπε να» και ανεπίκαιρες δηλώσεις σαν τσίχλες μασημένες...

Και όπως πάντα, επιλογές μου,

με βρίσκετε να επιστρέφω στα λόγια

που επαναλάμβανα πριν χρόνια

-μία συνήθεια

που ποτέ δεν θα άλλαζα.

Παρ' όλα αυτά, με φέρατε

σε αυτόν τον απομακρυσμένο

και καθοδηγούμενο τόπο,

τον φορμαλιστικά οριοθετημένο

από ιστορίες-δράματα,

μικρές ελεημοσύνες

κι επιμέρους ανταλλάγματα.

Από χιλιάδες «θα ‘πρεπε να»

και ανεπίκαιρες δηλώσεις

σαν τσίχλες μασημένες

με απωθημένα και τραύματα

κι από συχνές ανατάξεις

που, αλίμονο, αφήνουν

ανεπηρέαστα

κλειστά κατάγματα.

Βασιλική Δραγούνη

Μείνετε μαζί φίλοι.

Μείνετε εδώ τρέμοντας κάθε στιγμή σα στάλα υδραργύρου...

 

Μείνετε μαζί φίλοι.
Μη σκορπάτε και αποκοιμηθείτε.

Η φιλιά μας είναι φτιαγμένη
από αγρύπνια.

Ο νερόμυλος παίρνει νερό
γυρνά και το δίνει
κλαίγοντας.

Έτσι αυτό μένει στον κήπο
ενώ μια άλλη στρογγυλάδα κυλά
ψάχνοντας σε μια στεγνή κοίτη
κείνο που νοιώθει οτι ζητά.

Μείνετε εδώ τρέμοντας κάθε στιγμή
σα στάλα υδραργύρου.

 Jalaluddin Rumi 

Μετάφραση:  Βίκος Ναχμίας

(Από το βιβλίο «Από την ποίηση του Ρουμί», εκδ. Ντέφι, 2002)

The bride’s complaint (Το παράπονο της νύφης)

Περιστρεφόμενε κόσμε, τρέξε... Τρέξε! Άσε την αγάπη μου να με θυμάται!...

I saw the face of my love naked   

and that was more than my love could bare -  

o red – eyed bull of the sun   

 how many times must I cross you?

My kisses are petals past his mouth   

and sparrows twitter away my breath -    

whirling world, run slow, run down,    

let my love remember me!

Το παράπονο της νύφης

Είδα το πρόσωπο της αγάπης μου γυμνό

και αυτό ήταν περισσότερο απ’ ότι η αγάπη μου μπορούσε να φανερώσει –

ω, κοκκινομάτη ταύρε του ήλιου

πόσες φορές πρέπει να σε σταυρώσω;

Τα φιλιά μου είναι πέταλα στο στόμα του

και τα σπουργίτια κελαηδούν μακριά την αναπνοή μου

περιστρεφόμενε κόσμε, τρέξε αργά, τρέξε κάτω

άσε την αγάπη μου να με θυμάται!

Lisel Mueller