ΟΣΤΡΙΑ / ΤΟ ΚΑΡΦΙ

Αντί Προ(δότη)Λόγου, ο λόγος στον φίλο (ποιητή και σεναριογράφο..) Ανέστη Πλουμή, που αποδυνκείει πως Χιούμορ κι Ευαισθησία στην Τέχνη πάνε χεράκι - χεράκι..:

'Για όσους είδαν την ταινία ''Ο ΜΑΥΡΟΣ ΚΥΚΝΟΣ'' αλλά και για όσους πρόκειται να την δούν, στέλνω παρακάτω δύο ποιήματά μου από τη συλλογή μου ''ΥΑΛΟΙ-ΚΡΥΣΤΑΛΟΙ-ΚΑΘΡΕΠΤΕΣ'' που έγραψα γύρω στο 1990 (πριν είκοσι χρόνια) και το Χόλυγουντ τα έκανε φέτος ταινία. Θα ζητήσω δικαιώματα...!!!
Κάποιος συνάδελφος σεναριογράφος, όταν του είπα έχω εκατό ποιήματα, μου είπε ότι έχω εκατό ιδέες για σενάρια.... Δεν τον πίστεψα τότε.... Τρέμε Χόλυγουντ, σου έρχομαι......

Ανέστης'



ΟΣΤΡΙΑ

Βαρύς ο ουρανός, σα τσιμεντένια πλάκα
τη πλάση γύρο σκέπασε.
Πιο βαρύ το πάθος μου,
επισκίασε το φως μου,
τον δρόμο που είχα πάρει.

Ποιος άραγε να είμαι, τί θέλω,
πού πηγαίνω;........

Γέλιο νευρικό μ' έπιασε
ώσπου πόνεσε το στήθος μου.
Ύστερα έκλαψα.
Έκλαψα υστερικά μέχρι το πρωί.
Κοιτάχτηκα στο καθρέπτη.
Ήμουν πάλι εγώ. Εγώ ο ίδιος.
Τίποτα δεν άλλαξε από χθες!!

Πήρα ένα μαχαίρι
και το έμπηξα βαθιά
μέσα στο καθρέπτη.
Δίχως να βγάλει άχνα,
στο αίμα λούστηκε το είδωλο μου.

Άφησα στα ματωμένα κρύσταλλα
το πτώμα να ξεψυχά
και έφυγα ελεύθερος, ανάλαφρος
μακριά...


Η εικόνα είναι δανεισμένη από το Ιστολόγιο του Vagnes Φωτοποιήματα:
http://fotopoiimata.blogspot.com



ΤΟ ΚΑΡΦΙ

Καθώς πορεία έβαλα να σκίσω
της ψυχής μου τη λευκή στολή,
ένα καρφί ξεπρόβαλε
στη στράτα του σκοπού μου
και σαστισμένο μ' άφησε
λουσμένο από τρόμο.

Μα γρήγορα επανέκτησα
τον αρχικό μου πόθο
και, την όψη του αγνοώντας,
προχώρησα με ορμή.
Και αφού τους σκοπούς μου έζησα
κερδίζοντας
τη γύμνια της ψυχής μου,
η απορία με κένταγε
γιατί πρωτύτερα
το καρφί να συναντήσω;

Με αγωνία ξεκινώ
το λόγο του να μάθω.
Μα στη κίνηση μου πάνω,
μ' έσφαξε ο πόνος,
καθώς βαθιά στην ύπαρξή μου
ήτανε μπηγμένο τώρα πια,
εκείνο το καρφί.


Ανέστης Πλουμής
από την Ποιητική Συλλογή: ΥΑΛΟΙ-ΚΡΥΣΤΑΛΟΙ-ΚΑΘΡΕΠΤΕΣ (1990)