Μεζονέτα

Στη μεζονέτα της Δουκίσσης Πλακεντίας έμοιαζε όμορφα να φεύγει η ζωή...
 

Στο σπίτι ερχόσουνα συχνά αργά το βράδυ
χωρις κουδούνι σου είχα δώσει τα κλειδιά
και με ξυπνούσες με φιλιά και μ' ενα χάδι
κι ο σκύλος ζήλευε κουνώντας την ουρά

Τα νέα σου λεγα με υφος αυθεντίας
για το σινγκλάκι μου που μόλις είχε βγει
στη μεζονέτα της Δουκίσσης Πλακεντίας
έμοιαζε όμορφα να φεύγει η ζωή

και κάπου εδώ είναι που τ' όνειρο τελειώνει
και με ξυπνάει ένα ζευγάρι που μαλώνει
στον τρίτο οροφο στο απέναντι μπαλκόνι
κι εγω ειμαι δω εσυ σαι αλλού κι οι δυό μας μόνοι

Οσο για τ΄'αλλα μη ρωτάς
δε μένω στα Βριλήσσια
δυάρι στα Πατήσια
θα ήτανε για μας
κι αν πεις και για τη μουσική
δεν έχω κάνει σίνγκλ
μονάχα ένα μπίγκλ
μετράω γι' ακροατή

Στη μεζονέτα της Δουκίσσης Πλακεντίας
βλέπαμε όλα να κυλάν' ιδανικά
τη μελωδία ζουσαμε της ευτυχίας
μεσ' τα διακόσιαδέκα τετραγωνικά

ύστερα σου ΄λεγα με δόσεις αγωνίας
για μια νότα που δεν έλεγε να βγει
τη μουσική είχα να γράψω μιας ταινίας
που θα παιχτεί στο σινεμα και στην τιβι

και κάπου εδώ είναι που απότομα ξυπνάω
σ' ενα διαμέρισμα που μόλις και χωράω
κι ουτε που ξέρω καν ποιός είμαι και που πάω
και δε θυμάμαι πόσα και σε ποιόν χρωστάω

Οσο για τ΄'αλλα μη ρωτάς
δε μένω στα Βριλήσσια
δυάρι στα Πατήσια
θα ήτανε για μας
Κι αν πεις και για τη μουσική
δεν γράφω για ταινία
και μόνη μου αγωνία
ο μήνας αν θα βγει

Νίκος Μουτάφης