Το κόκκινο σου χρώμα

Πως να γιατρέψω της ψυχής το σώμα; 


Εγώ αρνήθηκα τον εαυτό μου
για σένα έδωσα ψυχή και σώμα
και εσύ καρδιά μου και κορμί δικό μου
άραγε νοιάστηκες ποτέ για μένα?

Με ένα σου βλέμμα με κοιτάς και ξέρεις
πως ότι μέσα σου σκληρά δικάζεις
είναι μια αλήθεια που την αποφεύγεις
είναι μια σκέψη που δεν θες να κάνεις

Κι όταν με βλέπεις να περνάω και να χω
στο πρόσωπο μου έκφραση χειμώνα
ποτέ δεν μου πες στάσου λίγο ακόμα
να φτάσουμε κι οι δυο μαζί στον πάτο

Κι εγώ που πάντα δεν μπορώ να φτάσω
 αυτό το κόκκινο βαθύ σου χρώμα
πως να μπορέσω να σε ξεπεράσω;
πως να γιατρέψω της ψυχής το σώμα;

Πως απ τα λίγα μου να δώσω κάτι;
πως η φωτιά να σβήσει απ το αίμα;
κατάλαβε το η ζωή ειναι κέρμα
αν δεν ρισκάρεις έχεις ήδη χάσει

Μπορεί στην τελική να είχες δίκιο
μάλλον δεν ήμουν αρκετός για σένα
ίσως στο τέρμα γίνονται όλα ξένα
ίσως η αγάπη ξεγελάει το στίχο

Πάρης Παπαδόπουλος