Κι αν δεν πιάσαμε απ’ το νεύρο τη ζωή...
Το φεγγάρι πως γελάει, σαν
απειλή
η καρδιά παραμιλάει,
αιμορραγεί…
Κι αν περάσαμε ξυστά απ’
τη ζωή
κάτι μέσα μας κρυφά μας
ευλογεί
ν’ αγαπήσουμε
να μισήσουμε
να τραγουδήσουμε
τη βαθιά, την αθεράπευτη
πληγή…
Μες στις φλέβες κολυμπάει
ξανθό παιδί
η καρδιά χαμογελάει μια
προσευχή
Κι αν δεν πιάσαμε απ’ το
νεύρο τη ζωή
κάτι μέσα μας στα άκρα μας
ωθεί
ν’ αγαπήσουμε
να μισήσουμε
να τραγουδήσουμε
τη βαθιά, την αθεράπευτη
πληγή…
Άντα Μίχου - Παπαστέ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου