Requiem for a dream (Λείπει απόψε ο ουρανός)

Καθώς ξηλώνω τα όνειρά μας απ’ τους τοίχους...

 

 

Κι ήρθαν οι μέρες που είπαμε πως δεν θα ‘ρθουν

γιατί η αγάπη που ‘χει σίδερα μασήσει

ούτε το τέλος, ούτε η γη την αφορούν

στον ουρανό έβγαλε ρίζα – εκεί έχει ανθίσει…

Τώρα γελάει κρυφά ή κλαίει ο Θεός;

Δυο ακόμα ανόητοι που ‘φαγαν το ‘για πάντα’

μα ήρθε ο Χρόνος σοβαρός, γκρίζος, βαλτός

και τσαλαπάτησε της νιότης μας το θαύμα

Λείπουν τ’ αστέρια απόψε, λείπει το φεγγάρι

λείπει απόψε ο ουρανός, λείπεις κι εσύ

ψάχνω στην τύχη ποιος την τύχη μου θα πάρει

και πριν κληρώσει μπαίνω μόνη στο ΤΑΞΙ

Κι ήρθαν οι νύχτες που και νύχτες δεν τις λες

γιατί οι νύχτες είχανε το άρωμά σου

κι ούτε τα λόγια, ούτε τη σιωπή μου θες

κι εγώ συνήθισα να μην είμαι δικιά σου

Τώρα γελάω δίχως λόγο κι είναι αργά

καθώς ξηλώνω τα όνειρά μας απ’ τους τοίχους

κι όσα τραγούδια είχαμε ντύσει με φιλιά

έχουν ξεμείνει από θέμα κι από στίχους

Λείπουν τ’ αστέρια απόψε, λείπει το φεγγάρι

λείπει απόψε ο ουρανός, λείπεις κι εσύ

ψάχνω στην τύχη ποιος την τύχη μου θα πάρει

και πριν κληρώσει μπαίνω μόνη στο ΤΑΞΙ

Άντα Μίχου - Παπαστέ