Aχόρταγα παρτέρια

Τους κόβεις λες, μα  μεγαλώνουνε κι αλλού...

Θα βρω το πάτημα σε δρόμο καθαρό

Τα φάλτσα της ζωής μου θα συνθέσω

Απ’ το παγούρι σου ζωή θα πιώ νερό

Και μα τον Άγιο μου σε λούμπα δεν θα πέσω

Ήρθε ο καιρός μα πάλι έτοιμος δεν είμαι

Χίλια σκυλιά μου κατατρών’ τα σωθικά

Θαμπού καθρέφτη την εικόνα πάλι φτύνω

Και σου μιλώ με  λόγια που ναι δανεικά

Όσο η θάλασσα φιλάει άγριες ξέρες

Κι όσο βουνό γλυκομιλάει τ’ ουρανού

φυτρώνουν έρωτες στα αχόρταγα παρτέρια

τους κόβεις λες, μα  μεγαλώνουνε κι αλλού

Σπύρος Βαρθολομαίος