Αγάπη

Υπάρχει αυτό που δεν το λιώνει ούτε ο χρόνος…

Τσιγάρο ανάβω από τη στάχτη των ματιών σου

φωτιά να πάρει ο κόσμος όλος, να καεί!

Ήτανε κάποτε ο Παράδεισος φιλί

τώρα ανάπηρος απόμεινε ο Θεός σου.

Υπάρχει αυτό που δεν το λιώνει ούτε ο χρόνος…

Τώρα που ήρθανε οι δίσεκτοι καιροί

θα σου το πω στην τελευταία αναπνοή

εγώ, το θύμα σου, εγώ κι ο δολοφόνος

Είναι η αγάπη που όλα τα χωράει

είναι η αγάπη που όλα τα μπορεί

γίνεται Μίσος, σκοτώνει και γελάει

κι ύστερα κλαίει, πονάει και συγχωρεί

Πως τρεμοπαίζει του ανθρώπου η ιστορία

σαν το ποδήλατο στα πόδια ενός παιδιού

εκεί που κάποτε τα χέρια μας παντού

τώρα στα χείλη και των δύο η εξορία

Κι όσα γιορτάσαμε στα υπόγεια της σελήνης

ήρθε σαν όνειρο και τα ‘κλεψε η αυγή…

Δεν ξέρω αγάπη μου απόψε που θα βγει

-  θ’ αναστηθούμε αν είσαι εδώ… Εδώ να μείνεις!

Γιατί η αγάπη όλα τα χωράει

γιατί η αγάπη όλα τα μπορεί

γίνεται Μίσος, σκοτώνει και γελάει

κι ύστερα κλαίει, πονάει και συγχωρεί

Γιώργος Γκρίλης